Singles round-up: juli 8

De afgelopen dagen heb ik me erg lopen op te winden over UPS en heb dat gistermiddag bezegeld met een recensie van 1 ster op Trustpilot. Niet dat UPS zich daar iets van aan trekt want 69 procent van de recensies zijn 1 ster en het heeft een feedbackscore van 1,1. Vandaag mag ik me opwinden over 'good old' PostNL. Ik word deze ochtend wakker met een sms-je. Ik heb afgesproken met de dame van het PostNL-punt dat ze me een sms stuurt als er een pakket op me ligt te wachten. 'Er ligt hier een pakket dat eigenlijk terug had gemoeten, maar ik heb het gescand'. Dat kan maar één ding betekenen: Het Juno-pakket. Inderdaad! Normaal gesproken scant de postbode het en stopt het gewoon in de brievenbus. Nu dus niet? PostNL gaat er ook maar klakkeloos van uit dat iedereen een PostNL-app heeft. Als ik het vrouwtje van het PostNL-punt niet goed zou kennen, was het pakket alweer onderweg geweest naar Engeland. Schiet niet op! Maar daar eindigt mijn klaagzang dan ook abrupt want... ik kan nu immers de 'Singles round-up' doen met de nieuwe uitgaven. Twee EP's met oud werk, een heruitgave en voor de rest nieuw werk uit 2024.

* From Detroit With Love Vol. 3 (Spanje, Soul 4 Real, 2024)
* From Detroit With Love Vol. 4 (Spanje, Soul 4 Real, 2024)
Ik ben ditmaal minuten té laat voor de proefpersingen, maar ach... het zou alleen maar leuk zijn geweest. De 'issues' zijn ruim een tientje goedkoper. Alex van Soul 4 Real vermaakt zich momenteel goed met de onuitgebrachte opnames van Motown. Hij heeft al aangekondigd dat 5 en 6 in november zullen volgen. Overigens weet ik niet of ik alle EP's ga aanschaffen want ik ben natuurlijk niet de grootste Motown-fan in het land. Nummers 3 en 4 bevatten wel een paar potentiële favorieten. Laat me beginnen bij EP nummer 3. Hierop staan onuitgebrachte opnames van Kim Weston, The Four Tops, Carolyn Crawford en The Vandellas. Moet ik er wel bij zeggen dat de opnames niet eerder op vinyl zijn uitgebracht, de meeste nummers staan wel op 'A Cellarful Of Motown'. Ik ken 'After The Rain' van Kim Weston in ieder geval uit de radioshows van mijn collega. Het nummer komt uit 1965 en zoals de meeste opnames is het helemaal 'af'. Het zijn echter de 'record ladies' die besluiten welke nummers die week als single verschijnen en blijkbaar hebben ze geen heil gezien in dit uitstekende nummer van Weston. 'Just A Little Love' van The Four Tops klinkt als oude doowop en is zeker niet het sterkste dat ik van de groep heb gehoord. Het is twee weken geleden als ik zie dat Carolyn Crawford heeft gereageerd op een post van Alex. Als de muis over haar naam glijdt, lees ik 'tomorrow's her birthday'. Ik heb Carolyn dus een fijne verjaardag gewenst en krijg ook nog een reactie terug. 'Think Of The Times' van Carolyn smaakt dan meteen al beter. Ik denk dat ik nummer 3 onder de 'C' van Crawford ga plaatsen. Met Kim Weston is het een 'double-sider'. The Vandellas is de meest recente van het stel en stamt uit 1967 Leuk om de dames eens zonder Martha te horen en hoewel het nergens gaat vervelen, wordt het ook nergens écht goed. Carolyn is voor mij de winnaar op EP 3 met Kim Weston als goede tweede.

Op EP 4 staat in ieder geval eentje die ik ken en die ik erg goed vind, maar ook een zéér onbekend ding. Alhoewel? Ik ga even speuren op Discogs en weet vast wel een jaartal te achterhalen? Nee, dat valt tegen. Het lijkt erop dat het nog niet eerder op cd is uitgebracht. De EP trapt af met het uitstekende 'Absent Minded Lover' van Kim Weston. Dat is een nummer waarbij ik me niet meer kan voorstellen dat die nooit eerder is uitgegeven. Het wordt echter al snel obscuurder op dit vierde deel en dat belooft iets voor de volgende twee EP's. Oma Heard is een jongedame van de Amerikaanse westkust dat slechts één single uitbrengt op V.I.P. in 1964. Van 'Daddy Cool' is de datum van opname onbekend maar dat zal rond dezelfde tijd zijn geweest als de V.I.P.-single. Oma klinkt erg charmant hier. Ze heet eigenlijk Oma Heard, maar zal trouwen met ene Drake en Oma Drake worden. Als Oma Page is ze even duetpartner van Marvin Gaye maar ook deze opnames zien voor de introductie van de cd niet het levenslicht. De keerzijde trapt af met dezelfde Marvin Gaye. 'Just A Little Love' is hetzelfde nummer als op EP 3 van The Four Tops en ook deze versie blijft op de plank liggen. Bij Marvin is de doowop vervangen door een dameskoortje en dat maakt het meteen een stuk minder lullig. Toch denk ik niet dat hier een grote hit verloren is gegaan. De laatste van de EP is een duet van Chuck Jackson met Yvonne Fair: 'It Must Be Love Baby' uit 1969. Holland-Dozier-Holland zijn dan vertrokken en Harvey Fuqua en Johnny Bristol zijn de nieuwe sterschrijvers en producenten. Het is geënt op de duetten van Marvin met Tammi Terrell, alleen heeft Yvonne een iets rauwere stem. Ik ben er in ieder geval niet kapot van. Kim Weston en Oma Heard gaan er met de hoofdprijs vandoor en de EP komt onder de 'W' van Weston.

* Mishell Ivon & Vincent Kwok- High (Spanje, Sleepers Recordz, 2024)
* Jonny Tobin & Maya Killtron- On The Line (Spanje, Sleepers Recordz, 2024)
Ik heb vorig jaar 'Pegasus' van Adesha & Vincent Kwok van dit label gekocht en het is pas een jaar later als ik opnieuw een email ontvang. Ditmaal wordt Mishell Ivon warm aanbevolen. Sleepers heeft een actie met goedkope bundels en in dat kader koop ik Tobin & Killtron erbij. De laatste is al in januari uitgebracht, Mishell Ivon is slechts een paar weken uit. Sleepers doet in 'soulful house' met door de wol geverfde producenten en solisten. Vincent Kwok, niet te verwarren met Evert Kwok, is daar een goed voorbeeld van. Hij creëert beats en grooves die in 1990 heel erg 'underground' waren maar inmiddels flink gedateerd klinken. 'High' heeft echter een fraaie 80s-vibe waardoor het 'past'. 'In The Dust' is meer van de jaren tachtig-beats. Mishell heeft een erg prettige stem en het duo weet hoe je een 'hook' moet toepassen. Een echte 'double-sider'. En beter dan 'Pegasus' en 'Crown Me' bij elkaar!

Maya Killtron verzorgt alleen de zang op de a-kant, de b-kant is een instrumentaal nummer van Tobin. 'On The Line' is meer r&b dan house. Het heeft wederom een optimistische en positieve boodschap en dat gaat nooit vervelen. Het klinkt vele malen moderner dan de ietwat oubollige producties van Kwok. Ah, dus wel! Ik meende dat de plaat van Adesha & Vincent Kwok uit Italië kwam en wat blijkt? Sleeperz is verhuisd van Milaan naar het Spaanse Valencia. Wanneer? Na de release van deze van Tobin en Killtron. Op de flip staat 'The Light In All Of Us' van Jonny in zijn eentje. Dat is echter dansbaar behang.

* Kelly Finnigan- Leave You Alone (US, Colemine, 2024)
Tot slot de laatste vier van Juno's. Deze van Kelly komt begin mei beschikbaar als 'pre-order' op gekleurd vinyl. Ik bestel deze meteen hoewel ik liever zwart vinyl heb. Het lijkt erop dat deze is zoekgeraakt in de post. Als ik het ontdek, is er ook al een zwart exemplaar beschikbaar. Juno stort het geld van de gekleurde terug en ik investeer het in het zwarte vinyl. Colemines en met name nummers van Kelly Finnigan beluister ik nooit vooraf. Je kan niet mis grijpen met dit label. Op 'Leave You Alone' klinkt Kelly ditmaal als Marvin Gaye en het heeft uiteraard een 'drukke drummer'. Kelly is van huis uit drummer bij The Monophonics. De b-kant oogt nieuwsgierig. 'Thom's Hartbreak' is geschreven door Kelly met Thom Bell en William Hart. Beide zijn legendes uit de Phillysoul en beide in 2022 overleden. Ah, het gebruikt de melodie van 'La La La Means I Love You' maar is verder instrumentaal. De heren doen dus zelf niet mee op de plaat.

* Dee C. Lee- Back In Time (UK, Acid Jazz, 2024)
Dee C. Lee is helemaal terug van weggeweest. In de jaren tachtig is ze één van de vaste zangeressen bij The Style Council en heeft bovendien een affaire met Paul Weller. Ze heeft een paar eigen hits waaronder het adembenemende 'See The Day'. Eind vorig jaar is er al een nieuwe single verschenen van Lee, maar deze verbleekt bij 'Back In Time'. Een zeer gelimiteerde oplage en een 'future classic' welke binnenkort het gewicht in goud waard is. Waar ze op de vorige single teruggrijpt naar de jaren zestig-Mod, daar is het helemaal jaren tachtig in 'Back In Time'. Een eerbetoon aan de goede oude tijd als we nog vinylplaatjes op 45 toeren draaien. Paul Weller heeft het té druk met zijn eigen zaken maar Mick Talbot komt opdraven voor de b-kant ('Walk Away') om een riedeltje op de synthesizer te spelen. Dat ademt dan ook meteen heel erg de sfeer van The Style Council. Een fraaie 'double-sider'.

* Rodriguez- Sugar Man (UK, Dynamite Cuts, 1970, re: 2024)
Ik zou de komende weken een Week Spot kiezen uit het jaar dat centraal staat in 'The Vinyl Summer Spirit Of'. Dit weekend zou ik alweer een probleem hebben. De 'nieuwe' platen van 2019 zijn allemaal al eens Week Spot geweest. Ik ben deze maand nog geen 25 jaar terug in de tijd geweest maar ga dit in augustus dubbel en dwars inhalen. Meteen al op donderdag want ik heb besloten Rodriguez tot Week Spot te maken, hoewel de plaat officieel gezien onder de 'psychedelische rock' valt. Het is 'laidback' en 'groovy' genoeg om geen slecht figuur te slaan in de Blauwe Bak dus laten we het gewoon doen! Deze plaat ademt de zomer van 1999 en daar ga ik jullie binnenkort meer over vertellen!

* Emilia Sisco- Lemon & Lime Sours (Finland, Timmion, 2024)
Tot slot het snoepje van de week. Nee, daarmee bedoel ik niet Emilia Sisco hoewel ik best een colaatje met haar zou willen drinken. Nee, 'Lemon & Lime Sours' zijn zure snoepjes. Dat deze nog altijd voor een zoete nasmaak kunnen zorgen bewijst mevrouw Sisco. Ze heeft vorig jaar mijn hart gestolen met 'Trouble' en stelt allerminst teleur met de opvolger. Muzikaal zit het wel snor met Cold Diamond & Mink. Wederom een héérlijk nummer van Emilia. Ik zou de b-kant hebben overgeslagen als het niet mede geschreven was door Nicole Willis. 'Love Can Carry Me' lijkt heel in de verte op 'Trouble' en is ook om de vingers bij af te likken. Ik kijk nu al uit naar de volgende single van deze fijne zangeres!