Een leven met The Prodigy

Magere Hein houdt weer flink huis in de wereld van de entertainment. Nu eens geen mannen en vrouwen van in de zeventig, maar een aantal 'jonge' namen. Daarbij reken ik gemakshalve ook Mark Hollis van Talk Talk. Verder is vanavond het bericht gekomen dat acteur Luke Perry na een beroerte is overleden. Hij is nog maar 52 jaar. Drie jaar ouder dan Keith Flint die een dag geleden heeft besloten dat zijn leven ten einde moest zijn. Flint's levenloze lichaam is vanmorgen gevonden in zijn appartement in Londen. Hij is 49 jaar geworden. Het is nieuws dat er beduidend minder in hakt bij mij dan Mark Hollis. Moest ik dan een 'Een leven met The Prodigy' gaan doen? Ik heb erover nagedacht en, jawel, ik kan gerust een bericht publiceren over de rol die The Prodigy in mijn leven heeft gehad. Alleen zal ik er meteen bij zeggen dat vandaag grotere fans aan het woord zijn geweest. Hoewel Flint niet de creatieve spil is van de groep is hij wel het gezicht van de band. Qua creativiteit kan de band wel door maar het is de vraag of dat nog iets wordt na jaren met Flint te hebben gewerkt. Een unieke persoonlijkheid waarvan het moeilijk zal zijn om daar een tweede van te vinden. Want, o ja, The Prodigy was nog altijd wel actief alleen is de groep al een decennium niet meer groot nieuws.

Het neemt me mee terug naar de tijd dat ik mijn eerste baantje heb. Ik heb eens een dagdienst gedraaid op zuivelfabriek 'De Goede Verwachting' en fiets naar huis. Onderweg denk ik aan een plaatje dat op dat moment een hit is en dat voor altijd synoniem zal blijven aan de eerste weken van 1993: 'Song Instead Of A Kiss' van Alannah Myles. Ik denk dat Jelte een vrije dag heeft want de televisie staat aan op MTV. Het draait de nieuwe tophit van Leila K., het bloedirritante 'Open Sesame' dat ons nog maanden al terroriseren. Ook een plaatje van een compleet nieuwe naam. Een drukke bizarre videoclip onder een plaat die begint met snoeiharde elektronische drums en dan een 'break' met een reggae-ritme. Het is 'Out Of Space' van The Prodigy. Op een gekke manier 'mag' ik dit malle nummer wel. Net zoals ik een paar maanden eerder idolaat ben van 'On A Ragga Tip' van SL2. De ontspannen reggae en agressieve dance-beats vormen een tegenstrijdig geheel en deze tegenstrijdigheid is iets dat me nog altijd boeit in de muziek. 'Out Of Space' bereikt (uit mijn blote hoofd) een vijfde plek in de Top 40 en drie maanden later lijkt de groep te zijn vergeten. De opvolger raakt kant noch wal.

Het is omstreeks 1996 als ik weer hoor van The Prodigy. Het heeft dan een paar hits die finaal aan me voorbij gaan. Qua hedendaagse muziek zit ik dan nog steeds diep in de folk en de meer algemene popmuziek. Liever een singer-songwriter met een mooi refrein dan agressieve beats en dergelijke. Ik koop wel eens een dance-hit op cd-single maar dat is voor mijn drive-in show. Of datgene waar ik lange tijd van droom. In de jaren 1995-97 volg ik nauwlettend de Top 40 en kijk vooral naar de top tien. Zo kun je The Prodigy even missen. Ik werk in de Popkelder als 'Fat Of The Land' verschijnt. We zijn in de Popkelder geabonneerd op de Muziekkrant OOR (een paar jaar voordat het een 'alternatieve' Popfoto gaat worden). Dat schreeuwt het nieuws over het nieuwe album van The Prodigy hoog van de daken. The Prodigy krijgt overal de terechte 'credit' dat het de elektronische dansmuziek naar de alternatieve gitaarrock heeft gebracht. Hoewel ik in 1997 erg gecharmeerd ben van alternatieve gitaren wil The Prodigy maar niet in mijn straatje vallen. Het ligt sowieso moeilijk met de dance. Het is pas in de zomer van 1997 als ik door een vriend een dansvloer wordt op geduwd en dat ik in de ban raak van de beat, de groove en het ritmisch 'stappen' op de muziek. Ik breng dan al veel van mijn vrije tijd door in 'The Scrum', een alternatieve rockkroeg in Sneek. Ook daar zit The Prodigy geregeld in de cd-speler. Eind 1997 krijgt het een primeur. Er komt een televisiescherm te hangen waarop ze video's kunnen projecteren. En dat is het moment waar The Prodigy iets gaat betekenen in mijn leven. De groep is berucht om haar geruchtmakende videoclips en ik heb begrepen dat TMF de laatste clip van The Prodigy in de ban heeft gedaan. MTV weigert het nummer gedurende de dag te draaien en doet het na middernacht. Dat is waar 'The Scrum' de opname vandaan heeft en zo kan ik zien waar iedereen het over heeft.

December 1997. Er is opeens een heel stoer rockmeisje uit Den Haag dat in de hitparade staat met het brutale 'Nobody's Wife'. Aan de andere kant debuteert een Australische actrice met een serieuze rockplaat van dezelfde producenten als Radiohead. 'Barbie Girl' en 'Doctor Jones' houden nog altijd hun eigen gevecht binnen de veertig best verkochte platen in Nederland. In 'The Scrum' gaat het dak eraf als de video van 'Smack My Bitch Up' wordt getoond. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wat nu zo schokkend is aan de video. Het zijn echter de beats en de onvolprezen stereo in het café die maken dat ik helemaal word bevangen van het nummer. Ik heb 'Firestarter' en 'No Good' pas naderhand leren kennen en waarderen maar het is 'Smack My Bitch Up' dat me heel even 'fan' heeft gemaakt. In Engeland is de manie rond The Prodigy aardig bedaard als ik in York arriveer en zo verdwijnt The Prodigy weer in de herinnering.

Het is pas vanaf de tijd in De Buze dat ik weer vaker The Prodigy hoor, maar steeds de oudere nummers. Dat de band nog steeds actief is, weet ik wel. Als ik in 2007 met W. ga kamperen in België komen we de eerste avond terecht tussen de Nederlanders. The Prodigy speelt deze avond op de Lokerse Feesten. Wij wachten echter op de zondagavond met The Pogues en The Lemonheads. Sinds drie jaar haal ik mijn muziek bij een grote database en hier ben ik weer op de hoogte van de laatste releases. Hier zie ik dat The Prodigy op een gegeven moment een nieuwe single uit heeft en gevolgd door een nieuw album. Ik draai het zo nu en dan in 'Afterglow' maar pak vooral de gelegenheid aan om een oudje te draaien van The Prodigy. Hoe jong 49 ook is en hoe triest het nieuws: The Prodigy is verworden tot een band dat tot in de lengte van jaren zal worden herinnerd voor hun hits uit de jaren negentig en de invloed uit die tijd. De nieuwe albums laten zich beduidend minder snel imponeren. Het is een half jaar geleden dat ik het fotomodel tegenkom. Op een verzamelalbum wel te verstaan: The Traffic is een instrumentaal funkgezelschap met blazers en zij hebben deze erg leuke cover opgenomen van de hit van The Prodigy. Ik draai de plaat erg vaak in 'Afterglow' in november en december en ga hem morgen eveneens aan de speellijst toevoegen van 'Tuesday Night Music Club'.