De klap komt meestal twee dagen later? Welnu, als dit het is, dan is het een goeie! Ik ben niet aan het werk geweest en grotendeels geslapen. Anders heb ik woensdag mijn vrije dag, maar had gisteren iemand toegezegd er morgen te zijn, dus heb ik de vrije dagen even omgeruild. Hopelijk zit er geen griep om het hoekje, ik voelde me het afgelopen weekend bij tijd en wijle al niet honderd procent fit. Gelukkig heb ik nog vier mandarijntjes liggen, dus straks maar eens wat vitaminen er tegenaan gooien. Ik kan me niet meer herinneren waarom het toen is overgegaan, maar ik heb een paar weken geleden een aflevering van Raddraaien voorbereid rondom Cameo. Zoals jullie vandaag zullen merken is er best wel íets te vertellen over de band, dus daar kan het niet aan hebben gelegen. Die avond draai ik wel voor het eerst 'Find My Way', de single van Cameo die ik al veertien jaar onaangeroerd in de bakken heb staan. Halverwege zit een gemene tik en dit maakt dat ik de plaat omdraai en dan...? Dan ontdek ik een kantje dat nog haar 'momentum' moet hebben in de dj-wereld, maar welke ik vandaag graag als Week Spot aan jullie voorstel: 'Good Company' van Cameo (1976).
Steenwijk is jarenlang een soort van bouwput geweest, het lijkt erop alsof de klus nu bijna is geklaard. De verbetering is niet overal een verbetering gebleken. Wat mij betreft mag de rotonde op de Paardenmarkt vandaag weer terug komen. De nieuwe situatie levert weliswaar parkeerruimte op, maar als fietser mijd ik de driesprong het liefste. Ik ben te weinig betrokken bij het wel en wee in Steenwijk om op de hoogte te zijn over het Steenwijkerdiep. Het zou een winkelgebied worden, maar het is nimmer verder gekomen dan Visser Sport, de Aldi, een bakker en de C1000. En zou het water niet worden doorgetrokken? In 2000 zit de Aldi nog niet in Steenwijk. Schuin tegenover de C1000 zit wel de Edah (wat is er trouwens geworden van dat keten?). Naast de C1000 zit weinig buiten het dag-café Jacqueline en Verf & Wand. Hoe verder naar het centrum hoe armetieriger de woningen worden. Deze staan namelijk al jaren op de lijst om gesloopt te worden. Eén van de huisjes wordt omstreeks 2000 gebruikt als tijdelijke winkelruimte. Er zit onder andere een inbrengwinkel. Nogmaals: Ik had toen de zaak moeten leeg kopen, maar kan het financieel niet trekken en weet te weinig af van de juweeltjes. De 'new old stock'-elpees die ik daar koop, liegen er niet om: 'Gettin' Over The Hump' van Simtec & Wylie, 'Movements' van Johnny Harris en, eentje die ik gruwelijk ben kwijtgeraakt, 'Here's A Heart' van Frans Krassenburg. De singles zijn iets minder boeiend maar bovenal spotgoedkoop. Ik neem hier 'Find My Way' van Cameo mee voor een kwartje. Dat is anno 2000 al vrij uniek in deze contreien, singles doen al snel twee kwartjes tot een gulden of meer.
Bekende naam? Ja en het is een en dezelfde band! De Cameo van wie ik jullie de Week Spot ga presenteren, heeft haar grootste hit in 1987 met 'Word Up'. De geschiedenis van de groep begint in de vroege jaren zeventig als James Wheeler, Melvin Whay, Michael Harris en Haras Fyre met Larry Blackmon en Gregory Johnson de groep East Coast beginnen. De leadzangeres van East Coast is niemand minder dan Gwen Guthrie. De groep neemt in 1973 een album op, maar valt door gebrek aan succes kort daarop uiteen. Dat is het moment waarop Larry Blackmon een nieuwe groep formeert, de eerste formatie bestaat uit tien leden en noemt zich The New York City Players. De groep staat in 1976 op het punt een contract te tekenen met Casablanca Records als er dreigementen komen uit Ohio. Omdat The New York Players teveel lijkt op The Ohio Players wordt besloten een 'cameo' aan te nemen. Ofwel, dat wordt opgemerkt door een van de leden en dus wordt dat de nieuwe naam voor de groep: Cameo.
Bij de oprichting van de groep ligt het geluid nog vooral in de 'deep funk', maar snel daarna zijn de discotheken in opkomst en daar speelt Cameo en haar platenmaatschappij Chocolate City graag op in. In 1976 verschijnt eerst de single 'Find My Way'. Vreemd genoeg behaalt deze disco-kneiter alleen een derde plek op de Amerikaanse Dance-charts. In Nederland bereikt het de Tipparade, maar zelfs in disco-minnend Duitsland doet de single helemaal niks. Als je de single omdraait, krijg je meer van hetzelfde, maar nét even anders. Weer een majestueus intro met luid blaffende funk-gitaar en een climax van koper-instrumenten. Daarna is het tempo iets rustiger dan in 'Find My Way', maar het komt de 'soul' alleen maar ten goede. Het is een feestje van vier minuten en tweeëndertig seconden, een kantje dat meer verdient dan dat het tot nu toe heeft gekregen, vandaar dat ik hem met alle plezier tot Classic Week Spot bombardeer.
Het debuutalbum van Cameo verschijnt in 1977 en heet 'Cardiac Arrest'. Het is echter allesbehalve een doorslaand succes. 'Rigor Mortis', 'Post Mortem' en 'Funk Funk' zijn redelijke R&B-hits van het album. Eén album-track, 'It's Serious', komt prominent terecht in de disco-film 'Thank God It's Friday' en dit introduceert de groep naar een groter publiek. Het duurt evenwel tot het album 'Cameosis' (1980) voordat de groep de vruchten gaat plukken. In de loop der jaren wordt de band flink ingedund, ten tijde van de wereldhit 'Word Up' is Cameo slechts een trio. Het laatste hitsucces van de groep komt van de film-soundtrack van 'Glitter', een samenwerking met Mariah Carey met de titel 'Loverboy'. Bassist Aaron Mills werkt nog altijd met Cameo, maar leent zijn instrument ook voor andere gezelschappen. Zo ontwikkelt hij de baslijn in de hit 'Ms. Jackson' van Outkast. Larry Blackmon en Tomi Jenkins nemen gezamenlijk in 2012 een nieuw Cameo-album op dat uiterlijk in begin 2013 moet verschijnen. Het is bijna twee jaar later en er is nog geen spoor van dat werk. De tijd dat platenmaatschappijen in de rij stonden voor Cameo behoort immers al jaren tot het verleden en dit heeft meer met de situatie van de firma's te maken. Cameo is zo'n groep die morgen zomaar weer in de hitparade kan staan.
Morgenavond (woensdag) doe ik tussen elf en één een 'one-off' op Wolfman Radio door plotselinge uitval. Ik had eerst ambitieuze plannen, maar waarschijnlijk wordt het een verkapte Do The 45. Jullie zijn welkom! Morgen krijgen jullie hier de maandelijkse aflevering van 'Het zilveren goud' met de singles-aankopen uit november 1989.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten