Vrijdag- en zaterdagavond heb ik nog wel even met het idee gespeeld om te publiceren maar na beide radioshows heb ik meer behoefte aan wat ontspanning. En zo gaat een weekend voorbij op Soul-xotica zonder een taal of (lees)teken. Maar, wees niet bevreesd, ik ben weer terug en er is genoeg om over te schrijven. Laat me vanavond eerst eens beginnen met het laatste deel met 'nieuwe' singles uit Assen. Plus nog eentje extra want ik ben vanmiddag in Steenwijk bij de kringloop geweest. Daar heb ik drie singles gevonden, eentje die ik nog niet heb en twee andere uitvoeringen van singles die ik wél heb. De twee dubbele komen in de aflevering met de dubbele singles uit Assen. Straks het Week Spot Kwartet en dan morgen de dubbele singles en de Week Spot. Daarna kan ik kijken naar 'Het zilveren goud' en wellicht een berichtje over '20092009' omdat ik dat dit weekend dubbel en dwars ga vieren. Nu eerst de laatste dertien uit Assen en eentje van de kringloopwinkel in Tuk. Die sluit ook in alfabetische volgorde mooi achteraan.
* Massada- Unknown Destination (NL, Kendari, 1979)
Blues en Massada in Assen, dat geeft altijd een speciaal gevoel. De blues omdat Cuby & The Blizzards feitelijk ook in Assen is begonnen maar uitwijkt naar het boerderijtje in Grolloo dat Harry heeft gehuurd. Grolloo heet dan overigens nog even Grollo. De extra o zal in de laatste decennia weer worden toegevoegd. Massada geeft een extra gevoel omdat de Molukse acties in de jaren zeventig in de directe omgeving waren. Assen kent op de dag van vandaag nog altijd een Molukse enclave. Ik ontdek dat als ik in 2016 een huis zoek en een spotgoedkope rijtjeswoning in Assen zie staan. Iemand met een Molukse achtergrond geniet daar de voorkeur. Maar... natuurlijk zaten de Molukkers verspreid over het land en wonen de leden van Massada in de omgeving van Huizen en Laren als ik me niet vergis. Enfin, ik ben Massada gaan herwaarderen in 2021 en dat maakt ook dat ik de laatste ontbrekende singles ben gaan zoeken. 'Unknown Destination' is de volgende in de rij. 'Latin Dance' en 'In Your Eyes' hebben hun weg naar de Blauwe Bak gevonden en... 'Unknown Destination' gaat hen volgen. Hoewel het heel erg latin rock starten wordt het gaandeweg steeds meer soulvol en het heeft een prettige hook.
* Stephanie Mills & Teddy Pendergrass- Two Hearts (NL, 20th Century Fox, 1981)
'I Never Knew Like This Before' is een 'alltime classic' en tevens de reden waarom ik alles van Mills koop dat los en vast zit. Soms zit daar een echte misser tussen. Nu dan deze single met Teddy Pendergrass. Hoewel ik de plaat vorige week zondag heb gedraaid moet ik mijn geheugen opfrissen. We hebben immers ook nog altijd de b-kant. Ja, 'Two Hearts' is 'classy' genoeg voor de Blauwe Bak. De b-kant is een pure ballade en biedt ons Stephanie in haar eentje, maar 'Two Hearts' is in dezelfde stijl als 'Top Of My List' welke sinds jaar en dag ook in de Blauwe Bak staat.
* Mungo Jerry- Open Up (Duitsland, Pye, 1972)
Opnieuw een single met een slechte kleurenkopie van het fotohoesje. Ik heb de kopie van Georgie Fame overigens al weggegooid en ook deze staat op de nominatie. Omdat het losse velletjes zijn moet het plastic hoesje erom heen blijven en dat past niet lekker in de tijdelijke koffers. 'Open Up' is alleen een hit in Engeland en laat een bluesy Mungo Jerry horen. Ik lees net dat Paul King en Colin Earl hadden besloten Ray Dorset de laan uit te sturen. Als de platenmaatschappij dat hoort, halen ze Dorset terug omdat hij per slot van rekening Mungo Jerry is. King en Earl verlaten dan de band en Dorset neemt haastig deze single op. De eerste van Mungo Jerry met een drummer. De single is 'lo-fi', de albumversie is iets meer uitgewerkt. Een verrassend leuk plaatje!
* The Osmonds- Love Me For A Reason (NL, MGM, 1974)
De volgende paar singles heb ik gisteren gedraaid. Mijn collega Lee schrijft 'TUNE' in de chatroom als ik deze van The Osmonds draai en, ja, ik ben zelf ook altijd onder de indruk van het nummer. Marie Osmond is iets anders gaan doen en Little Jimmy piept ook niet mee. En dan krijg je zo opeens een soort van Jackson Five met een wonderschone harmoniezang.
* Pipkins Party- Maxi Fun (NL, Columbia, 1970)
Deze single staart me al aan vanaf ieder bezoek aan Assen sinds januari 2023. Deze keer mag die dan toch een keer mee. Het is feitelijk de eerste Amerikaanse plaat van The Pipkins en in Nederland is het de derde. We horen Roger Greenaway en Tony Burrows met hun maffe stemmetjes enkele van de grote hits van die dag vertolken. Op de a-kant is dat 'Mama Told Me Not To Come' (Three Dog Night), 'Give Me Just A Little More Time' (Chairmen Of The Board) en 'Yellow River' (Christie). De b-kant laat ik maar even voor wat het is maar dat bevat onder andere 'My Baby Loves Lovin' van White Plains waarop Burrows oorspronkelijk ook de leadzang doet. Het is en blijft een novelty.
* The Pop Tops- That Woman (Frankrijk, Princess, 1969)
Opnieuw een verrassing. Deze plaat heb ik gisteren gedraaid en verwacht er niet veel van. Het intro van 'That Woman' klinkt een beetje crossover-soul maar het zakt al snel in tot pure pop. Maar wel eentje van het fijnste soort. Een feestje op het vinyl! Op de keerzijde staat 'Adagio Cardinal' dat ik ken als instrumentaal nummer van Raymond Lefevre. Dat laat ik vanavond voor wat het is.
* Carly Simon- Nobody Does It Better (Duitsland, Elektra, 1977)
'Der Spion, der mich liebte'. Ik kon al niet op de titel van de James Bond-film komen! Dat is natuurlijk een hele echte Bond-klassieker en dan heb ik het over de plaat en niet de film. Ik kan me niet heugen dat ik de film ooit heb gezien. En we hebben de keuze bij het hoesje. Ik heb hem inmiddels omgedraaid naar de prent van Carly die een beetje zwoel in de lens kijkt.
* Slade- My Oh My (NL, RCA, 1983)
In Engeland liggen de kerstartikelen alweer in de winkels, hier in Nederland heeft Sinterklaas een kleine voorsprong. Slade wordt natuurlijk geassocieerd met kerst dankzij 'Merry Xmas Everybody', maar ook deze single is nauwkeurig gepland om te verschijnen in november 1983. Veel van het succes zal te danken zijn aan de periode van kerstmis want waarom zou je anders deze schijf in huis halen? Het is een beetje een draak in de output van Slade en zeker niet hun beste nummer, maar hij ontbrak nog in de verzameling.
* Squaller- Bla-Bla-Bla (NL, Pink Elephant, 1974)
Ik ken de plaat uit het Hitdossier maar heb geen flauw idee wat ik te horen ga krijgen. Ik zie dat het oorspronkelijk uit Italië komt en aldaar op Sugar is uitgebracht, een Italiaans sublabel van CBS. Ah okay, ik geloof dat ik dit mopje al wel eens eerder heb gehoord. Coupletten met alleen maar 'Bla-Bla-Bla' en vervolgens een mierzoet poppy refreintje. Toch heel stiekem een novelty!
* Cat Stevens- A Bad Night (NL, Deram, 1967)
Deze heb ik bijna gemist! Als ik de b-kant zie denk ik meteen dat het weer een exemplaar is van 'Matthew And Son'. Even terugbladeren en hee.... Die heb ik nog niet! 'A Bad Night' is als een op hol geslagen speeldoosje. Het begint heel langzaam, bouwt in tempo tijdens het eerste couplet en gaat aldoor sneller. Een kleine break en dan het snelle refrein in dezelfde drammerige stijl als zijn vorige singles. Een klein jaren zestig-pareltje dat helemaal is vergeten.
* Chris Thompson & Night- If You Remember Me (NL, Planet, 1979)
De zanger van Manfred Mann's Earth Band met zijn vriendin en een stel bevriende muzikanten. Die stem is erg markant. Het nummer is van de hand van Carole Bayer Sager en Marvin Hamlisch en dan weet je dat daar niets aan valt af te dingen. Ik hoor Chris persoonlijk toch iets liever in de wat ruigere nummers, maar dat is persoonlijk.
* The Three Degrees- Long Lost Lover (NL, Philadelphia, 1975)
Nog één van de laatste hits en tips van The Three Degrees welke ik nog niet heb. De plaatjes wonen op een paar uitzonderingen allemaal in de jaren zeventig-bak en daar komt deze ook terecht. Doet niets af van het nummer want 'Long Lost Lover' is overheerlijke Phillydisco maar niet bijzonder genoeg voor de Blauwe Bak. En we hebben per slot van rekening dit jaar al 'I Didn't Know' bij gezet in de Blauwe Bak.
* Tub-Thumper- Kick Out The Jams (Duitsland, Alaska, 1974)
Persoonlijk denk ik meteen aan MC5 als ik de titel zie, maar nee... Don Reedman en Jeff Jarratt zijn de boosdoeners. Reedman heeft onder andere met The Archies gewerkt ten tijde van 'Sugar Sugar' en Jarratt begint zijn loopbaan als technicus in de Abbey Road-studio. 'Kick Out The Jams' is een glamrock-instrumentaaltje als we de titel niet mee rekenen en het uitzinnige publiek van tape. Het is in alle opzichten een novelty in het rijtje van The Goodies.
* The Whispers- And The Beat Goes On (NL, RCA Victor, 1979)
Ja, het label vermeldt 1979 maar het is een hit in 1980 en dus komt die in de jaren tachtig-bak te staan. Klassieke disco natuurlijk en eentje die ik nog niet heb. Leuk voor op een zondagavond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten