Ik heb vandaag tot tweemaal toe een deja vu gehad van '20092009'. Ik heb post bezorgd in Steenwijk en wel op een elektrische fiets. Niet degene waar ik de afgelopen maanden dankbaar gebruik van heb gemaakt. Die kon je nog afremmen. Bij de fiets in Steenwijk is de geringste druk op de rem meteen abrupte stilstand waardoor ik twee keer van de fiets ben gevallen. De tweede keer was wellicht een beetje stom en had ik kunnen voorkomen. De eerste keer valt ook mijn telefoon en ligt de batterij eruit. Dat betekent dat ik de pincode moet weten en dat is niet het geval. Ik heb immers de code overgenomen van de nieuwe provider en moet die vanavond via het internet weer achterhalen. Meteen ook maar de code veranderd zodat ik de telefoon weer aan kan zetten na zo'n akkefietje. Het betekent dat ik voor mijn collega's niet bereikbaar ben en dat ik hen ook niet kan bellen. Uiteindelijk komt het wel weer goed. De tweede keer verbaas ik me waarom iedereen stil staat op een voorrangsrotonde voor fietsers als ik op het laatste moment zie dat het een rouwstoet is. Twee keer is scheepsrecht? Niet in de 'Eretitel'. Daar doen we er nog een derde bij. De titel van vandaag is 'Runaway'.
3. Del Shannon (1961)
Ik begin vanavond met de oudste van het stel. Het is wederom een 'lastige' aflevering van de 'Eretitel'. Niet dat ik vanavond lang moet nadenken, maar morgen ziet deze er wellicht weer compleet anders uit. Del Shannon is nog altijd een grote favoriet en brengt me enorm veel vreugde als ik hem mag draaien. Dan het liefste van de authentieke single want ik ben niet kapot van de latere stereo-remasters van het nummer. Het geluid hoort to golven en dat hoge orgeltje (van Johnny & The Hurricanes) hoort te piepen in je oren. Dat is de enige manier waarop 'Runaway' beluisterd dient te worden. Bij de geringste echo meteen afzetten en op zoek naar een mono-opname. Del Shannon moet het vanavond echter wel met een derde plek doen.
2. Bon Jovi (1984)
Ik moet doorgaans niet veel hebben van Bon Jovi maar voor 'Runaway' maak ik graag een uitzondering. In de jaren tachtig is de groep van Jon Bongiovi net een tikkeltje 'stoerder' dan Europe. Iets minder make-up ook en geen overdaad aan synthesizers. In de jaren negentig wordt het me allemaal té soft en verlies ik helemaal de interesse in Bon Jovi. 'Runaway' leer ik pas kennen in 2003 en ben uiterst verbaasd als ik hoor dat het Bon Jovi is. Zo lekker heeft de band nooit weer gerockt. Het mag op een tweede plaats in deze 'Eretitel'.
1. The Corrs (1999)
Hoewel de vinylhobby altijd is door gegaan, heb ik momenten gehad dat ik veel cd's kocht. Eind 1999 wordt zo'n periode ingezet en het bestaat uit zowel nieuwe albums als oude albums die opnieuw zijn uitgebracht. Ook ga ik geregeld door uitverkoopbakken en daar vind ik op een zeker moment het album 'Unplugged' van The Corrs. Ik koop de cd in de eerste weken van 2002. Iedere Corrs-liefhebber heeft de cd al in de kast staan en dus probeert een lokale handelaar van de overgebleven exemplaren af te komen door ze voor een tientje (in oud geld) aan te bieden. Met succes! Het is een tijd waarin ik niet lekker in mijn vel zit en de dames en heer van The Corrs bieden me de troost die ik dan zoek. Het heeft bovendien een sentimentele waarde omdat het de muziek me doet terugdenken aan Mossley en dat is een gedachte die ik in deze kille tijd erg koester. Ik ben het album al jaren geleden kwijt geraakt maar draai zo nu en dan nog wel eens een liedje van het album in mijn shows. Ik kies het vandaag uit als de ultieme 'Runaway'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten