Eretitel: 'Hideaway'

Als de weerboeren nu voor één keer gelijk hebben, kan ik zondag wederom aan de bak met de fiets. Komende maandag heb ik precies drie jaar de Pioneer en ben, mede dankzij dinsdag, nog maar enkele tientallen kilometers verwijderd van de twintigduizend. Toch is het ten opzichte van woensdag al een dag opgeschoven en blijft de vraag of de winst zo gunstig is deze zondag. Waarschijnlijk dat ik dan wel richting Sleen ga. Eerst morgen zien te overleven en dat heeft vooral te maken met op tijd wakker worden. De tocht van dinsdag zit nog altijd in mijn lichaam en het zal even duren voordat ik het kwijt ben. Hoewel? Het is nog steeds goed gegaan en dus heb ik geen enkele twijfel bij morgen, maar ik hou er wel rekening mee dat het zou kunnen gaan gebeuren. Vanavond desondanks maar dubbel publiceren om weer op schema te komen. Straks ga ik twintig jaar terug in de tijd naar de paasvakantie van 1999, nu eerst de 'Eretitel' met driemaal 'Hideaway' in de schijnwerpers.

3. Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1966)
Op mijn eerste dag in York, oudejaarsdag 1997, kom ik in de boedelhal van Dave Dee. Als ik meteen terug was gegaan naar Nederland had ik dan voor altijd in de veronderstelling gebleven dat ik bij dé Dave Dee van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich was geweest. Platen van de groep hebben een prominente plek aan de muur van de winkel, maar Dave Dee uit York heeft niets te maken met de bubblegum-groep uit de jaren zestig. Dave Dee en zijn gevolg spreekt me vooral als jongeling aan als ik tot over mijn oren in de jaren zestig-muziek zit. Omstreeks 1998 kent de groep een kleine opleving bij mij als ik de elpee 'If Music Be The Food Of Love... Prepare For Indigestion' vind in Mossley. Maar nee... op papier is het allemaal leuk en aardig, maar op de elpee wijkt Dave Dee niet van het singles-pad af en blijft het allemaal bij goed bedoelde 'novelty'. Vanavond zien we de vijfde single van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich in de 'Eretitel' en het staat op de derde plek, hoewel de plaat voor altijd een 'knaller' zal blijven voor mij. Het is weer eens een vorobeeld van de 'Eretitel' waarbij het serieus lastig is om tot een goede top drie te komen.

2. Erasure (1987)
Bij bepaalde jaren tachtig-bands komt het besef pas vele jaren later. We hebben het onlangs kunnen zien bij het bericht over Talk Talk, maar ook Erasure en ABC zijn bands die ik pas later ben gaan waarderen. Of, nee, op waarde gaan schatten. Hoewel we dan reeds tien jaar na 'Tubular bells' en 'Autobahn' zijn en de synthesizer een rol in de popmuziek heeft ingenomen, wordt door liefhebbers van 'echte muziek' neerbuigend gekeken naar synthesizer-groepen. Het is eenvoudiger dan een strijkkwartet precies laten uitvoeren wat je in gedachten hebt maar van Erasure kun je niet zeggen dat ze een basis-loopje uit de computer gebruiken uit gemakzucht. Het besef komt ongeveer tien jaar geleden als ik het oudere album 'Erasure' voor een paar dubbeltjes op cd koop. Het is een conceptplaat zoals die in de jaren zeventig werden gemaakt door bijvoorbeeld The Moody Blues en Genesis. Natuurlijk is het mogelijk om alleen nummer drie van de cd te draaien maar je krijgt dan een onlogisch stukje uit een verhaal van vijftien nummers. Om het hele verhaal te horen, zul je de volledige cd moeten horen. Dat album, 'Erasure', wordt geroemd onder fans van de groep. Voor velen staat het op hetzelfde niveau als het hitalbum 'Circus' uit 1987. Dat brengt ons 'Sometimes' op de hitparade en bevat ook dit 'Hideaway'. Een nummer waarin ik verschillende lagen melodie hoor en dat is een eigenschap die ik zelden tegen kom. Erasure mag op twee.

1. Kiesza (2014)
De nummer 1 heb ik gisteravond nog gedraaid in 'Afterglow' als de 'Floorfillers Flashback'. Voor de goede orde: 'Floorfillers' is in 2013 de eerste dance-show op Wolfman Radio en zit in de uren die ik nu benut voor 'Afterglow'. Ik ben in 2016 helemaal klaar met een specifieke dance-show maar weet ook dat de luisteraars het van me verlangen. Zo breng ik als tweede liedje in het tweede uur een hommage aan de show 'die nooit terug komt'. Ik heb vorig jaar nog eens voor de gein een 'Floorfillers' gedaan en eens in de twee jaar is wel genoeg voor mij. 'Hideaway' van Kiesza is een nummer dat onlosmakelijk is verbonden met mijn oude show. De show is voor mij als een kind dat voor het eerst in de snoepwinkel komt. De helft van de tijd weet ik niet waar ik mee bezig ben en dat schijnt aanstekelijk te hebben gewerkt. Ik kijk vooral naar het dansbare uit de hitlijsten en ga vervolgens spannende remixen erbij zoeken. Dat is hoe ik bij Kiesza terecht kom en de plaat wordt ook nog eens een grote hit. Ook in Nederland zie ik net, het heeft hier gepiekt op nummer 4 terwijl de opvolgers helemaal niets hebben gedaan in ons land (in tegenstelling tot Engeland). Ook vandaag is Kiesza de winnaar: Dit is de meest ultieme 'Hideaway' voor mij uit dit lijstje.