De vakantie is voorbij en ik kan het gaspedaal weer stevig indrukken. Vakantie? Nou, eigenlijk meer een afwezigheid op Soul-xotica. Het heeft deels te maken met de 'organisatie' van de Blauwe Bak Top 100 en het almaar uitstellen van het bij elkaar zoeken van de singles. Dat heb ik gisteravond gedaan en toen ook de allerlaatste wijziging doorgevoerd. Later vanavond krijgen jullie de eerste drie delen van deze Top 100 welke ik eigenlijk het afgelopen weekend had willen doen. Verder is het plan om donderdag even flink singles te kopen, dit om de plannen voor mijn radioshows van dit weekend te doen uitkomen. Met andere woorden: Het ziet er even dramatisch uit maar ik zit zo weer op schema. Vanmiddag zijn de singles van Chris binnengekomen nadat ik gisteravond een erg vreemde mail van PostNL krijg. 'Wij bezorgen binnenkort je pakketje'. Vervolgens wordt 15 december als datum genoemd. Een paar uur later is het bijgesteld tot 9 december en na een krabbeltje mag ik het kwintet in ontvangst nemen. Deze vijf zet ik vanavond eerst centraal. Ik ben wel vergeten om de nieuw bestelde koptelefoon af te halen en dus nóg maar een keertje met de oude. Ik heb intussen ook een Reloop gekocht maar dat blijkt niet mijn gewenste kwaliteit te zijn. De apparatuur mag aan!
* The Beach Girls- Skiing In The Snow (US, Dynovox, 1964)
In 1964 ontstaat het idee om een vrouwelijke The Four Seasons in de markt te zetten. De dames mogen de naam The Rag Dolls als hun eigendom rekenen en net als The Four Seasons maakt het ook platen onder andere namen. The Beach Girls is daar eentje van. Nu is het idee om een een pastiche te maken van de surfmuziek en dan met een onderwerp dat mijlenver af staat van het zeilen op een plank. 'Skiing In The Snow' is het resultaat. Een jaar later wordt het opgenomen door The Invitations en dat zal in de jaren zeventig een grote hit worden in de Northern Soul. Tenslotte neemt Wigan's Ovation in 1975 een versie op dat écht in de Engelse hitparade zal komen. The Beach Girls staat al op mijn verlanglijstje sinds 2012 alleen.... voor een novelty is deze nauwelijks te bekostigen. Een week geleden zie ik dat Chris een 'VG'-special heeft: Singles in 'Very Good' of minder. Het styreen klinkt hier op zichzelf best goed alleen is het label helemaal vervaagd. Het is dan wel weer de 'issue' en die is over het algemeen veel waard. Deze is ook niet goedkoop geweest maar het mag de pret niet drukken. Beter dan The Invitations? Ach welnee, het is vooral een novelty.
* The Flirtations- Give Me Love (UK, Deram, 1971)
* The Flirtations- Love A Little Longer (UK, Polydor, 1972)
Omdat The Beach Girls een derde is van de gangbare prijs, heb ik een enorme haast om het pakket zo snel mogelijk af te rekenen. Drie voor een pakket vind ik weinig en dus kijk ik even bij de Engelse persingen. Dan zie ik deze twee van The Flirtations en die heb ik eerder deze zomer al eens in mijn mandje gehad. Dan koop ik alleen 'Need Your Love'. 'Give Me Love' is opgenomen met Don Hunter en zonder het bekende recept van Bickerton en Waddington met Johnny Harris en zijn orkest. Hunter heeft onder andere met Stevie Wonder gewerkt. Het is prettige soulpop maar zeker niet het allerbeste dat het trio heeft afgeleverd. Op de flip staat 'This Must Be The End Of The Line' en dat komt van 'Sounds Like The Flirtations'. Erg Supremes maar wel lekker! In 1972 switcht The Flirtations van Deram naar het Polydor-label. Hun uitvoering van Marvin Gaye's 'Little Darling' zal nog iets van een Northern Soul-hit worden. 'Love A Little Longer' stamt uit een tijd dat producer John Biddu de sleutel heeft gevonden naar Motown en Northern Soul en deze kant is erg dertien in een dozijn. 'Hold On To Me Babe' heeft meer een jagend tempo en een ietwat dramatisch arrangerment van Wayne Bickerton. Het is de meest interessante van de twee maar nog altijd lichjaren verwijderd van 'Nothing But A Heartache'.
* Jo Ann Garrett- One Woman (US, Duo, 1968)
De meeste Duo-singles hebben jaren lang in een vochtig pakhuis gelegen en zijn vaak niet in de beste staat. Deze van Jo Ann Garrett klinkt een stuk steviger dan mijn Sheryl Swope maar het is 'as good as it gets'. Muzikaal is er genoeg te genieten. 'One Woman' is fijne midtempo en Garrett zingt het vanuit haar tenen. Jammer dat het einde zo wordt afgerafeld. Op de flip staat 'I'm A Now Girl' en dat heeft meer een funky feel. Een echte 'double-sider' in mijn boek, ook al is het styreen minder lief aan deze kant.
* The Kittens- Is It Over Baby (US, ABC-Paramount, 1966)
We blijven bij de dames want ook dit plaatje van The Kittens kan me al sinds 2012 bekoren. Ook hier hik meerdere malen op tegen de verkoopprijs en zo goedkoop als bij Chris heb ik hem niet getroffen. Het is speelse meidengroep-soul. Het vinyl is niet smetteloos maar het kan ermee door. Helaas zullen deze platen een jaar moeten wachten tot de Blauwe Bak Top 100 van 2026.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten