Morgen komt het Juno-pakket van vorige week. De bestelling van deze week kan eventueel wachten tot het nieuwe jaar. Ik heb vanmiddag besloten om de uitnodiging voor Tweede Kerstdag af te zeggen. Vooral na een toiletbezoek kan ik op een stoel niet de juiste houding vinden en zo wil ik nergens te gast zijn. Net als twee jaar geleden schuift het kerstdiner door naar januari op zijn vroegst. Fietsen op Eerste Kerstdag wordt niets, ook al zou hem om het achterwerk hebben gekund. Met een temperatuur onder nul ga ik niet voor mijn plezier uit fietsen. Althans, niet op Eerste Kerstdag. Voor mij wordt het dus 'gewoon' een week en dan maakt het opeens ook niet zoveel uit welke berichten ik op welke dag publiceer. Is het 2010 geweest of toch 2011? Iets zegt me over dat laatste jaar, maar 2010 is ook goed mogelijk. Hoe dan ook: In de zomer schaf ik een zeer goedkope cd-box aan met 'zomerhits' in de breedste zin van het woord. Omdat de samenstellers niet toestemming hebben gekregen van de platenmaatschappij van Toploader, wordt het knaloude origineel toegevoegd aan de cd. Dat is hoe ik kennis maak met Boffalongo. Het is sinds de single van King Harvest in een pakket van Mark dat ik opeens erg veel zin krijg in de plaat van Boffalongo. De Engelse persing heeft bijna een half jaar liggen wachten in het boodschappenmandje op Discogs, maar ik heb vorige week de knoop door gehakt. Uiteraard niet als enige bestelling en dus kan ik een 'Singles round-up' presenteren met twaalf singles en van alles en zelfs nog meer!
* The Blossoms- A.P.B. (Duitsland, Crystal/MAM, 1977)
Niet te verwarren met...? Nee, het is niet de bekende Blossoms maar een disco-trio uit de late jaren zeventig. Ik denk dat ik de vergissing wel heb gemaakt, maar ach... de plaat is goedkoop. Het MAM-label is vooral erg actief in de vroege jaren zeventig mede dankzij Gilbert O'Sullivan. Deze is in 1977 al overgestapt naar een andere maatschappij en blijkbaar brengt MAM in 1977 bijna geen elpees meer uit. Net zoals de Tom Paxton-single van ene paar weken geleden heeft het vooral oude elpees op het MAM-label op de achterkant van het hoesje. Gordon Mills is evenwel nog wel altijd de producent van de platen op zijn MAM-label. 'A.P.B.' is allesbehalve slecht. 'Sophisticated disco', zou ik het willen noemen. Wel gemaakt voor de hitparade maar niet erg in de buurt gekomen van dit fenomeen. De b-kant heet 'There's No Greater Love' en dat komt me erg bekend voor. Eigenlijk de betere kant van de twee. Ik acht het goed genoeg voor de Blauwe Bak.
* Boffalongo- Dancing In The Moonlight (UK, United Artists, 1970)
De naam is nieuw voor mij maar de manier van gradatie van het vinyl komt me bekend voor. Het is de manier waarop Steve Plumb zijn soul-platen aanprijst. Welnu, dit account is van zijn vrouw en behelst meer de commerciële soul en de pop en rock. Voor mij geldt 'Buy with confidence'. 'Dancing In The Moonlight' start in 1970 het leven als Boffalongo. De band hernoemt zichzelf in 1973 tot King Harvest en neemt een nieuwe versie op van 'Dancing' en dan wordt het een redelijke Amerikaanse hit. Ruim vijfentwintig jaar later brengt Toploader het nummer naar de hitparade. Dit is dus de oerversie. Als er nog geen radio was, hadden ze het voor deze plaat moeten uitvinden.
* Earth Wind & Fire- Getaway (UK, CBS, 1976)
Ik heb iets met Earth Wind & Fire en Engelse persingen. Hoewel ze allemaal in de Gele Bak zijn geëindigd buiten 'After The Love Has Gone' kan ik ze niet laten liggen voor weinig. Zie hier het oudere 'Getaway'. Ook deze zal gewoon in de Gele Bak komen maar het is wel een feestje!
* Family- No Mule's Fool (UK, Reprise, 1969)
In maart 1999 ben ik nog altijd van plan om naar Polen te verkassen, alleen heb ik daarvoor een paspoort nodig. Ik heb op dat moment een Europese identiteitskaart want deze wordt ook in Engeland nog altijd geaccepteerd. Hiervoor moet ik naar het consulaat in Manchester en ik besluit de dag met een stapel singles. Waaronder dit plaatje van Family. Ik geloof dat ik hem nog wel eens heb gedraaid in 'The Vinyl Countdown' (ergens rond 2013-14) maar sindsdien is hij zoek. Tijd voor een upgrade? De oude was flink stuk gedraaid. Nu heb ik hem dubbel want Sue heeft een tweede voor nop toegevoegd. De 'betaalde' single klinkt echter goed in mijn oren maar ik hou de andere als reserve.
* The Merseybeats- Don't Turn Around (UK, Fontana, 1964)
Ik moet haar handeltje in de gaten houden want van dit soort plaatjes word ik erg blij. En dat voor zeer billijke prijsjes.
* Motörhead- Motorhead (UK, Bronze, 1981)
Lemmy en de mannen 'live' op het podium met twee klassiekers van de bovenste plank. Op een Engelse persing klinkt het laag extra mooi door toevoeging van het midden. Dit is gewoon kicken!
* Prince Buster- Big Five (UK, Prince Buster, 1970)
De plaat is zonnig geprijsd en dus mag die sowieso mee. Het is na de bestelling dat ik me realiseer dat het dát nummer is. 'Big Five' is in werkelijkheid 'Rainy Night In Georgia' van Tony Joe White maar dan met een expliciete tekst over 'cocky' en 'pussy'. Zonder credits voor White. Het label zegt '1967' maar dat is het jaar waarin White het origineel heeft geschreven. Prince Buster's versie is echt uit 1970. Natuurlijk is het kinderachtig en net zo stout als Judge Dread.
* Dusty Springfield- Some Of Your Lovin' (UK, Philips, 1965)
Dusty is altijd fijn! Zeker als het een 'solid center' is met de labelhoes en dat voor kwartjes en dubbeltjes. Het is niet het meest memorabele werk van Dusty maar ik ben er blij mee!
* Toots & The Maytals- Sailing On (UK, Dragon, 1974)
Meer reggae, hoewel ik dit plaatje al via Youtube heb beluisterd. 'Sailing On' klinkt voor mij méér 'Island Soul' dan reggae om eerlijk te zijn. Nee, ik denk eerst aan de Blauwe Bak maar het wordt toch gewoon de Gele Bak voor dit schijfje. 'If You Act This Way' op de flip gaat daar niets aan veranderen hoewel ook deze kant niet versmaden is.
* Traffic- Here We Go Round The Mulberry Bush (UK, Island, 1967)
Engeland heeft zeer eigenzinnige wetten die zich moeilijk laten tornen. Zo mag een 7"-single lange tijd niet met een fotohoes worden verkocht. Een 7" met een fotohoes is een EP en je zou zomaar dubbel kunnen betalen voor een single met fotohoes. De DIY-punkers brengen hier verandering in en vanaf 1981 is een single met fotohoes geaccepteerd in Engeland. Uitzonderingen zijn bijvoorbeeld soundtrack-platen. 'Here We Go Round The Mulberry Bush' is het thema van de gelijknamige film en dus komen de eerste 100.000 met een fotohoes. Ik geloof dat ik de Nederlandse ook ergens heb liggen, maar de Engelse met 'solid label' en fotohoes kan ik niet laten liggen. Eigenlijk heb ik hem 'dubbel' en koop hem vooral voor de novelty. 'Coloured Rain' op de flip is misschien het beste nieuws over de single.
* Verka Spinarova- Music-Box (Tsjechoslowakije, Panton, 1970)
Een eigenaardig ding. 'Music-Box' is een Tsjechische tekst op 'Surround Yourself With Sorrow' van Cilla Black. Het klinkt lullig maar wat wil je anders? Het is vooral de combinatie van fotohoes met plaat dat me over de streep trekt. Het is een 'plaatje om te zien'. Op de flip een eigen nummer met Donald Duck-effecten. Het klinkt niet slecht maar het is een novelty.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten