En warempel! Na weken lang van uitstel ben ik vanmiddag dan toch eindelijk naar Beilen geweest. Weliswaar met de bus, maar toch... Ik heb het boodschapje bij de Action kunnen doen en ben uiteraard ook de dozen met singles in gedoken. Dat zijn er maar liefst 52 geworden en ook zijn de 2 van Juno vanmiddag gearriveerd. De komende drie berichten kan ik dus vullen met de 'Singles round-up'. Qua Week Spot twijfel ik tussen twee. Ik ga komende zaterdag alle 'dubbele' singles draaien die ik dit jaar heb gekocht. Deze kan ik dan uit de koffers houden terwijl ik de Blauwe Bak Top 100 ga samenstellen. Vooralsnog is er nog één plaatje 'zoek' of eigenlijk twee, maar in beide gevallen is daar geen man overboord. Ik denk niet dat deze in aanmerking gaan komen voor de Top 100. De keuze gaat overigens tussen Chuck Brooks, waarover niks zinnigs valt te schrijven. Het Soul City-label heb ik, geloof ik, al eerder dit jaar behandeld. Dan The Fascinations... Een plaatje dat me terugneemt naar de uiterste start van mijn Northern Soul-verzameling. Over dit groepje is wel iets te vinden inclusief een feitje dat ik nooit heb geweten. De keuze valt deze week op de klassieker 'Girls Are Out To Get You' van The Fascinations uit 1966.
Het is eind 2011 als Nijeveen in zicht is en ik een royale verhuispremie tegemoet kan zien. Ik wil dat geld in ieder geval besteden aan goede dj-apparatuur en verder wil ik een Northern Soul-collectie bouwen. Dat di een kostbare zaak is, weet ik dan nog niet echt. Het is pas met de mailings van Rare Northern Soul dat ik zie dat platen van drieduizend pond werkelijk over de toonbank gaan. Gelukkig hebben we inmiddels ook platenlabels als Outta Sight dat in de begintijd aan de lopende band interessante platen uitbrengt. 'Girls Are Out To Get You' is daar eentje van, een replica van het Amerikaanse Mayfield-label. Toch word ik dit jaar erg hebberig als een Engelse Sue-persing uit 1967 binnen handbereik ligt. Voor een sterk concurrerende prijs als ik naar de schatting van 45cat kijk. Hij is gedraaid maar klinkt desondanks nog hard en zuiver en bovendien heeft de vorige eigenaar (m/v) ooit stickers op het label geplakt welke zijn verwijderd. Al met al is het een erg fraai item met een leven achter de rug.
Shirley Lawson gebruikt in 1960 nog de naam Shirley Walker als ze een groep in de benen helpt dat The Sabre-ettes moet gaan heten. Ze doet dat samen met ene... Martha Reeves. De zussen Joanne en Bernadine Boswell komen bij de groep middels audities en ook Fern Bledsoe mengt zich bij de groep. Ze kiezen de naam The Fascinations maar dan krijgt Martha mot met de overige dames. Zij verlaat de pasgeboren Fascinations. Ze keert terug in haar vorige zanggroep, The Del-Phi's, dat even later de naam zal veranderen in The Vandellas en een contract met Motown is een feit. Voor The Fascinations verloopt het traject anders. Zij komen in contact met Curtis Mayfield, dan niets meer of minder dan de leider van The Impressions. Bernadine noemt zich Bernadette en wordt sinds het vertrek van Reeves de leadzangeres voor The Fascinations. De groep debuteert in 1962 op ABC-Paramount met een nummer van Mayfield: 'Mama Didn't Lie'. Het nummer is oorspronkelijk opgenomen door Jan Bradley maar die plaat is onopgemerkt gebleven.Als The Fascinations haar versie uitbrengt, ontstaat er plots interesse in Bradley's versie. Het resultaat is dat de laatste de grote hit heeft en dat The Fascinations het nakijken heeft. De opvolger haalt het evenmin en ABC-Paramount ontbindt het contract.
In de volgende twee jaren moeten de dames er bijbaantjes op na houden om in leven te blijven. Fern Bledsoe werkt op kantoor bij Motown en maakt twee singles met The Aprils. Shirley Lawson maakt twee singles waarvan ik eentje op het Backbeat-label heb. In 1966 ontmoeten de dames opnieuw Curtis Mayfield. Deze is dan pas met zijn eigen Mayfield-label begonnen en biedt hen zijn 'Girls Are Out To Getcha' aan. Op Engelse releases wordt het echter weergegeven als 'Get You'. Het levert aanvankelijk niet de hit op waarop iedereen heeft gehoopt. De single vindt echter haar weg naar de Northern Soul-clubs in Engeland waar het zal uitgroeien tot een heuse klassieker. In 1971 besluit Mojo de single opnieuw een release te geven en dan bereikt de plaat zomaar nummer 32 in de Top 50. De Engelse Sue-uitgave lijkt de 'duurste' van het stel te zijn. Na 1971 verdwijnen de vrouwen uit het vizier maar 'Girls' zal nog ruim vijftig jaar voor een bomvolle dansvloer zorgen in Engeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten