Uit eigen beweging door 2025: deel III

Zonder dat ik al teveel vooruit wil lopen op de afscheidsbrief aan 2025, kom ik er tijdens deze uitgebreide fiets- en wandeltocht er niet onder uit. 'We maken er het beste van', is de gedachte die in 2025 overheerst. Wellicht kan ik dat gedurende 2026 op een betere manier aanvliegen waardoor vakanties en fietstochten weer écht memorabel worden in plaats van dat het alleen maar herinneringen oproept. Een goed deel van de activiteiten valt in de categorie 'therapeutisch bewegen' omdat ik begin 2025 al in de gaten heb dat thuis blijven zitten helemaal niets gaat oplossen. 'Nieuwe herinneringen maken' is het motto en ik betwijfel of ik daar echt in ben geslaagd. Als ik nu terug denk aan 2017 zijn er een paar fietstochten die eruit springen en bij de vakantie ben ik grotendeels vergeten. Ik denk dat ik over vier jaar ook maar weinig details van 2025 naar boven weet te halen. Dat neemt niet weg dat ik mijn uiterste best heb gedaan om te genieten van het fietsen en de omgeving en daar slaag ik een aantal keren erg goed in, maar toch blijft de overheersende gedachte dat ik 'er het beste van moet maken'. In deze laatste aflevering loop en fiets ik door augustus, september en oktober. Daarna noteer ik geen enkele wandel- of fietstocht meer. 

Het 'nieuwe' zomerjasje heb ik inmiddels twee jaar maar ben nog altijd trots dat deze geen regen heeft getroffen. De bruine variant krijgt in september een heel klein buitje en met een vergrootglas kun je de vlekjes zien. Enfin, ik kijk voor iedere fietstocht uitvoerig op de Buienradar of er regen wordt voorspeld of dat het niet té warm is voor een jas. In september ontkomt me dat eenmalig. Er staat me iets van bij dat de fietstocht van donderdag 14 augustus verband houdt met eerdere plannen met regen en dergelijke. De jas mag thuis blijven want het is zeer aangenaam weer. Eerst langs de kringloop in Ruinerwold voor singles en dan wil ik wel weer in De Wijk kijken om te zien of ik nu wel de kringloop kan halen. Dat lukt maar de winkel heeft niets in de aanbieding voor mij. Ik fiets door over Veeningen naar Zuidwolde. Daar heb ik een boodschapje en ik ga via de bossen naar Echten en Ruinen. Op 25 augustus begint mijn vakantie. Ik wil dicht in de buurt zijn van Duitsland en niet in de omgeving van Hardenberg. Zo kom ik uit op een bed & breakfast in Emmer-Compascuum. Het blijkt méér te zijn dan dat. Een heus chalet voor me alleen en de mogelijkheid om zelf een potje te koken. Binnen een kilometer fiets ik de grens over naar Rutenbrock. Op dinsdag is het plan om langs de Eems te fietsen van Haren naar Meppen. Omdat mijn oriëntatie flink in de war is, fiets ik verkeerd en kom véél noordelijker uit dan Haren. Via Lathen fiets ik naar Haren en dan door naar Meppen. Daar begin ik aan een kleine herhaling maar zwaai dan af naar Apeldorn en Stavern. Ik fiets langs een militair oefenterrein en er zit niets anders op dan dit te volgen tot Lathen. Op woensdag fiets ik naar Sellingen en Bourtange en ga dan de grens over naar Duitsland. Ik kom weer uit in de buurt van Lathen en fiets nu een alternatieve route naar Haren. Daar geniet ik van het weer op het marktplein en fiets dan terug naar het chalet. 's Avonds even afkicken van Duitsland en de volgende dag weer naar huis. Even voor Pesse word ik getrakteerd op een stevige regen- en onweersbui maar de natuur heeft dit nodig. 

Bij thuiskomst blijkt een pakketje singles op me te wachten in Diever. Die ga ik vrijdagmiddag halen en fiets vrolijk door. Ik zal deze middag veel op het Hijkerveld te vinden zijn. Op zaterdag is wederom een laatbloeier. Ik heb een boodschapje in Steenwijk en fiets daarna door over Steggerda naar Noordwolde en via Vledder weer naar huis. De dagen erna kom ik niet uit mijn huis en op vrijdag 5 september acht ik de tijd rijp voor een fietstocht. Eerst naar Ruinerwold voor singles en daarna via het Staphorster bos naar Nieuwleusen. Daar koop ik nog meer singles en fiets vervolgens naar Ommen. Even na Ommen vallen er een paar druppen regen en dat is de doop van het ene zomerjasje. Nogmaals, ze zijn erg stijlvol maar allesbehalve praktisch. In Koekange doe ik boodschappen en fiets dan weer naar huis. Op zaterdag wil ik ook fietsen maar dan is er paniek. Een hevig gekraak banonder de kettingkast? Nee, de trapper blijkt 'af' te zijn. Ik fiets door het Drents-Friese Wold naar Noordwolde maar weet mezelf in te houden bij de kringloopwinkel. Ik fiets nog even verder Friesland in en daarna boven Makkinga langs en op naar de Tjonger. Raar maar waar. Bij Boijl ga ik de grens over naar Drenthe. Als ik thuis kom, lees ik een berichtje van mijn zus. Zij is dat weekend met haar man in Boijl en zou deze middag in de omgeving van Uffelte zijn geweest. De zondag en maandag komt het er niet van waardoor dit het slotstuk van de vakantie is geworden. Op 18 september liggen mijn schoenen in Diever. Ondanks dat het ietwat druilerig weer is, wil ik graag een fietstochtje maken. Qua kilometers is het niet erg overdreven maar er wordt volop genoten van fietstocht én muziek. 

Dan wordt het oktober. Ik heb het plan al heel lang geleden gemaakt. Als het een jaar geleden is wil ik niet aan het werk zijn en evenmin thuis zitten. Ik moet 'nieuwe herinneringen maken' en tegelijk het gemis op een mooie manier in kleuren. De b&b in Hardenberg is me dermate goed bevallen dat ik op 5 oktober opnieuw voor een paar dagen ga. De maandag is het zwaarst. Ik probeer rond half één te rusten maar het is niet een hele geschikte plek. Later op de middag waan ik mezelf in Denemarken en deze foto ga ik dan ook gebruiken. In werkelijkheid zit ik iets ten noorden van Oldenzaal. Dinsdag is een ietwat verloren dag. Ik kom te laat op gang en dat strookt niet met mijn ambities. Omdat ik ook niet hetzelfde stuk als maandag wil fietsen, knoop ik er heel veel onnodige kilometers aan vast. Door naar de woensdag. Dat wordt uiteindelijk de allerbeste dag van de vakantie. Ik vind nieuwe paden vlak in de buurt waar ik wel eerder heb gefietst. Jammer van de regenbui vlak voor Hardenberg maar verder is deze dag om door een ringetje te halen. Donderdag kan door de plee. Zaterdag is het een jaar sinds de begrafenis en dat wil ik 'vieren' met singles. Ik ga dus op en neer op de fiets naar Assen voor heel veel platen. Dan stopt het lijstje. Ik ben intussen nog eens op de fiets naar Ruinerwold geweest, maar dat voelt aan als 'functioneel' fietsen. Ook de wandeltochten van de afgelopen twee weken heb ik niet meegenomen in het overzicht. Ook dat is gedeeltelijk 'functioneel' nu ik tijdelijk niet kan fietsen. 

De fiets gaat in de schuur en de wandelschoenen in de gang. Die zijn beide klaar voor heel veel tevreden kilometers in 2026. Ik moet eerst zien te herstellen van het staartbot. 

Uit eigen beweging door 2025: deel II

Op 2 april 2009 zet ik definitief een punt achter de alcohol. De beste beslissing die ik in mijn leven heb genomen. Iemand anders trouwt met de liefde van zijn of haar leven, voor mij brengt de datum van 2 april 2009 hetzelfde teweeg als een huwelijksdag voor iemand anders. Door de jaren heen vier ik de tweede april met een fietstocht als ik niet gewoon aan het werk moet. In 2016 maak ik bijvoorbeeld kennis met de Pioneer op deze dag. Dan is het begin 2024. Ik ga richting mijn vijftiende alcoholvrije verjaardag en wil eens 'iets anders' doen. Ik geloof dat ik credit moet geven aan een Facebook-vriendin uit Nieuwegein. Die is vlak daarvoor op een festivalletje geweest nabij Rhijnauwen en haar foto's van de omgeving brengen een verlangen naar boven. Bijna dertig jaar na 'midweek op eigen benen'. In 2025 heb ik echter een andere mijlpaal en zo besluit ik om rond mijn verjaardag een paar nachten naar een bed & breakfast te gaan. Ik zal in oktober (en dus het laatste deel van deze korte serie) terug keren op dit adres. In deze aflevering van 'Uit eigen beweging' fiets en loop ik van begin april naar eind juli. 

Dit jaar valt 2 april op een woensdag. Het is of geen goed weer (er staat me iets bij van harde wind?) of ik ben gewoon té lamlendig om uit mijn nest te komen. Ik heb in ieder geval geen noemenswaardige activiteit opgeschreven voor 2 april. De periode zélf is een 'memory lane' want ik kan de meest summiere details nog zo herinneren van deze dagen.. Op zaterdag 5 april ontwaak ik voor de wereld en stap op de fiets om eens flink singles te kopen in Assen. Dat levert evengoed nog wel een fraaie toeristische tocht op. Ik heb de smaak te pakken want op maandag 7 april ga ik opnieuw het Drents-Friese Wold in maar ga bij Hoogersmilde weer richting Dwingeloo. Het zomerse weer valt vroeg in want in het weekend van 11 en 12 april heb ik niet echt een jas of hoodie nodig voor de buitenactiviteiten. Op vrijdagmiddag fiets ik over Oldemarkt en Driewegsluis naar De Rottige Meente. Ik kom op plekken waar ik zeker al vijftien of twintig jaar niet meer ben geweest. De volgende dag loop ik naar Havelte. Het is Record Store Day en vrienden van broeder hebben die dag een 'pop-up shop' met zijn platencollectie. Het weekend staat dus flink in het teken van broeder en zijn muziek. Ik luister die middag naar enkele van zijn favoriete albums en eet de rituele patat met twee kroketten bij de snackbar in Havelte. Op woensdag 16 april word ik verwacht bij de bedrijfsarts. Ik fiets 's middags nog wel over Ruinerwold en Ruinen maar het is niet het beste weer. Ik heb eerder deze dag wel de bed & breakfast in Hardenberg gereserveerd en dus is er iets om naar uit te kijken!

Het volgende weekend is Pasen. Ik heb bij mijn favoriete outlet in Steenwijk iets gezien dat mijn interesse heeft: Een bomberjack in SC Heerenveen-stijl. Ik fiets op vrijdag speciaal naar Steenwijk om de jas van dichtbij te bekijken. We zijn het snel eens over de prijs. Na afloop fiets ik door een erg druk Giethoorn. De volgende dag is er een laatbloeier. Ik fiets tot aan Zorgvlied en Noordwolde aan toe. Doordat Wim-Lex op een zondag jarig is, vindt Koningsdag dit jaar plaats op zaterdag. Het is echter op Koningsdag dat ik naar Hardenberg fiets voor de korte break. Ik verwelkom Abraham met singles uit een kringloopwinkel in grensplaats Uelsen en zal deze dag tot aan Wietmarschen fietsen. Op dinsdag 29 april ga ik iets noordelijk en kan de verleiding niet weerstaan om even in het Eemsland te kijken. Op een zeker moment ben ik vlak buiten Lingen en dat is niet de bedoeling. De weg van Lingen naar Hardenberg is moeizaam en ik ben ternauwernood voor het donker in de laatste plaats. Woensdag 30 april fiets ik naar huis maar eerst wel via kringloopwinkels in Hardenberg en Coevorden. Het is dan inmiddels snikheet weer. Ik heb geen plek in de tassen voor mijn jas en dus moet ik die aan hebben. Ik leg het af! De volgende dag laat ik de jas thuis als ik naar Hoogeveen fiets voor singles. Op 11 mei is he tnog altijd hemels weer als ik een lange muzikale fietstocht maak. Ik leer deze middag heel veel albums (opnieuw) kennen terwijl ik geniet van de wijde omtrek van Hoogeveen. De volgende dag doe ik een klein tochtje over Dieverbrug en Diever. Op 14 mei ga ik op mijn vrije dag langs kringloopwinkels in Ruinerwold, De Wijk (gesloten) en eentje in Staphorst. De zaterdag erna verslaap ik me voor het werk maar wil toch iets meemaken van het mooie weer. Ik fiets over Wapse en Wapserveen. 'Op zaterdag fietsen' is een korte tijd traditie. Er komt opeens ook een zaterdag naar boven waarbij ik een album van Poco heb ontdekt. Deze tocht staat niet in het overzicht. Evenmin als de zondagmiddag dat ik over Ruinen en Echten naar Hoogeveen fiets en op de terugweg bij Ansen verzeild raak in een hevige plensbui. 

Dan gaan we door naar juni. De eerder genoemde Gercoh heeft het plan om zélf een kleinschalig concert te organiseren in Zwolle. Hij zal daar opnieuw samen spelen met zijn Indiase vriend op de tablas. Ofwel: Het nieuws van het voorgaande jaar op RTV Drenthe waardoor ik hem heb leren kennen. Ik heb al een ticket gekocht en het plan ligt klaar. Ik ga namelijk op de fiets, inclusief een nachtelijke tocht van Zwolle naar Uffelte. Een paar dagen van tevoren moet hij het optreden cancellen maar heeft voor mij een fraai alternatief. Omdat ik deze zaterdag al vrij heb gekregen, fiets ik op 13 juni voor een berg singles naar Beilen. Qua weer is het erg benauwd en gelukkig hebben we later op de middag wat regen. Op 14 juni is het handpanfestival in Wapserveen. Voor juni heb ik verder geen activiteiten genoteerd en ook juli is erg minimaal. Op zondag 5 juli herhaal ik mijn activiteiten van een half jaar eerder. Ik loop naar Steenwijk, maar deze keer minder direct, en ga daarna met bus en trein terug naar huis. De shoarma valt niet goed. Op donderdag 9 juli heb ik nog wat spulletjes nodig in Steenwijk en besluit die avond te gaan. Het is immers koopavond in Steenwijk? De meeste winkels blijken echter al dicht te zijn om acht uur en ik fiets door de polders terug naar Uffelte. 

Uit eigen beweging door 2025: deel I

Het iets dat ik dikwijls vergeet om bij te houden. Het is vaak al april of mei dat ik me realiseer dat ik nog geen overzicht heb gemaakt van de fiets- en wandeltochten tot dusver in het jaar. Het is dan soms al lastig om te herinneren wanneer bepaalde tochten precies plaats hebben gevonden. Ik noem ze namelijk ook niet altijd op Soul-xotica. Als het document eenmaal is aangemaakt, komt het klad er alweer snel in. Vorige week heb ik het document geopend en zie dat ik half september voor het laatst het document heb geopend. De korte 'break' in Hardenberg staat dus nog niet in het document. Net als vorig jaar moet ik wel in staat zijn om de 'Uit eigen beweging' uit te smeren over drie afleveringen. In deze aflevering de regenachtige wandeling naar Steenwijk tot aan een verplicht toeristisch fietstochtje naar de winkel in Dwingeloo op de laatste dag van maart. Hoewel ik van mezelf niet mag fietsen, stap ik deze dagen op de virtuele fiets en in de benenwagen om een beeld te schetsen van mijn 2025. 

Het probleem uit de eerste zinnen van dit bericht dienen zich meteen aan bij een fietstocht in januari. Ik weet vaag iets te herinneren van een dergelijke tocht, maar... op welke datum? Uiteindelijk weet ik de datum naar boven te halen. Qua start van het nieuwe jaar ben ik ook het ene en het ander vergeten. Het vermoeden bestaat dat ik op 2 januari ben begonnen met werken omdat ik al jaren weiger om op oudejaarsdag te werken. Ik moet op zaterdag 4 januari gewoon in Steenwijk zijn geweest om te bezorgen maar ik vergeet dan helemaal om dampvloeistoffen te halen. Dat is zondag schoon op. Ik krijg dan opeens een ambitieus idee. Wat als ik door de bossen langs de kazerne en Kallenkote naar Steenwijk loop? Na de dampbenodigdheden kan ik dan boodschappen doen en een bord shoarma eten in Steenwijk. Daarna met de trein naar Meppel en met de bus terug. Dat klinkt als een idee hoewel het deze dag doorlopend grijs en nat is. Ik luister voor het eerst in mijn leven naar de integrale versie van 'War Of The Worlds' en verder is het veel Lana Del Rey op deze middag. Het is de eerste activiteit van het jaar. De daaropvolgende woensdag (8 januari) moet de dag zijn van de fietstocht waarvan ik de datum niet weet te herinneren. Ik ben vroeg klaar in Steenwijk en besluit een bochtje om te maken naar huis. Dat wordt een zeer royale bocht om over het Drents-Friese Wold tot aan Dwingeloo. Maandag 13 januari heb ik opeens zin om te fietsen. Heeft het een reden? Ja, ik wil zien hoe snel ik naar Echten kan fietsen. Vanuit Echten ga ik over Hoogeveen. Ik heb geen speciaal doel hoewel ik nog wel even bij een kringloop ga kijken. Ik koop deze middag niets. Er staat tegenover dat ik dan al verschillende bestellingen heb geplaatst op Discogs. Een week later is het optreden van Gercoh in Echten en hoewel ik dit niet in het overzicht heb staan, is de nachtelijke fietstocht best memorabel. De fiets is dan voorzien van nieuw ketting en tandwielen nadat de oude al binnen een half jaar kaduuk is. Iets dat ik nog altijd niet begrijp. 

Het is eind januari of begin februari dat ik begin vast te lopen. Ik weet de oorzaak maar weet niet zo goed wat ik moet doen om dat te herstellen. Broeder komt immers niet meer tot leven en we gaan elkaar ook geen laatste keer meer zien in levende lijve. Ik krijg alle begrip van de bedrijfsarts als ik hem vertel dat ik probeer zoveel mogelijk te fietsen. Ik probeer soms het nuttige met het aangename te verenigen. Zo heb ik nog altijd het plan om eens een hele dag door alle singles in Dedemsvaart heen te spitten. Het is dinsdag 18 februari als ik dit ga ondernemen. Het is een barre koude tocht naar Dedemsvaart en ik ga terug met een bomvolle tas met singles. Op de terugweg luister ik naar Vivaldi en dit zal feitelijk de opmaat zijn naar mijn ontdekkingstocht binnen de klassieke muziek. Overigens heb ik Vivaldi al lang geleden van mijn speler gegooid. Een paar dagen later is het opeens het mooiste weer van de wereld. We schrijven vrijdag 21 februari en ik kan me zelfs veroorloven om mijn 'zomerse' jasje aan te hebben. De fietstocht is vrij compact. Ik fiets over Oosteinde naar Koekange en via Koekangerveld naar Dwingeloo. Op woensdag 26 februari moet ik naar de bedrijfsarts en plak er een fietstocht aan vast langs kringloopwinkels in Meppel en Ruinerwold. 

Op zaterdag 1 maart heb ik behoefte aan twee dingen: Klassieke muziek en een buitenactiviteit. Ik besluit te gaan wandelen en doe dit op de klanken van Grieg. Opnieuw een componist die ik in maanden niet meer heb gehoord. Grieg begeleidt me op de achterwaartse zoektocht naar Brandeveen wat opnieuw niet lijkt mee te vallen. Ik verdwaal een paar keer goed maar zal uiteindelijk aan de rand van Brandeveen uitkomen. De zomer laat er in maart geen gras over groeien. Op donderdag 6 maart is het meteen het mooiste weer van de wereld. Ik heb Beilen in de planning en wil met zomers jasje over de hoodie fietsen. De laatste zit al snel in de fietstas want zelfs mét het jasje is het aangenaam lenteweer. Er volgt een flinke vangst singles in Beilen. Ik probeer nog even wat verder te fietsen richting Westerbork en zo maar al snel doemen de herinneringen op aan 19 september 2024. Dat is geen goed plan en dus fiets ik naar huis. De volgende dag is het ook schitterend en dan heb ik opnieuw een plan. Ik moest nu wel eens de kringloop van Hardenberg kunnen bereiken voor sluitingstijd? Ook hier probeer ik in alle macht om de herinneringen aan fietstochten in september 2024 buiten de deur te houden. Het slaagt maar matig. De kringloop blijkt helemaal niets te hebben voor mij en dus is het vooral een fraaie zomerse fietstocht terwijl ik luister naar de Blauwe Bak Top 100 van het afgelopen jaar. Daarover gesproken... https://pixeldrain.com/u/EYsbJhat Hier is het tweede deel van de Blauwe Bak Top 100 van dit jaar. Er zitten geen platen van 14 maart 2025 in de show. Deze dag ben ik laat wakker en krijg last van een ambitieus plan. Ik wil naar Minstrel! Uiteraard op een toeristische wijze maar nog altijd met de poot op het gas. De winkel is eigenlijk al dicht als ik binnen stap. Ik ga 'speedshoppen' en sta een kwartier later weer buiten met een tas vol singles. 

Ik zal eerst vier maanden aan houden maar ik heb in dit bericht wel genoeg aan drie maanden. Op dinsdag 18 maart schijn ik via het Holtingerveld naar Havelte te zijn gelopen en met de bus terug. Daar staat me weinig van bij maar ik geloof het meteen. Op 19 maart is het opnieuw erg mooi weer. Ik heb een boodschapje in Diever en daarna maak ik een tochtje door het Drents-Friese Wold. Op zaterdagmiddag 22 maart heb ik opnieuw zin in een dergelijk avontuur. Ditmaal eet ik een ijsje in Zorgvlied. Op 31 maart fiets ik tenslotte naar Dwingeloo voor boodschappen maar doe dat geheel in toeristische stijl, hoewel ik niet veel nieuwe wegen en paden ga ontdekken. Het is bijna een 'vast' toeristisch rondje maar opnieuw eentje die niet snel gaat vervelen. 

Kerst op krukken

Ik heb in principe nog een bericht 'over'. De laatste Juno-singles zijn gisteren al wel binnen gekomen, maar deze laat ik liggen voor januari. Wat gaan we dan doen? Op ene of andere manier schijn ik opeens zin te hebben om vijfentwintig jaar terug in de tijd te gaan, iets dat ik bij 'Het zilveren goud' nog niet voor mogelijk hou. Er staat me iets van bij dat ik in de vijftien jaar Soul-xotica al eens heb geschreven over deze dagen maar heb het bewust niet opgezocht. Het is sowieso vijf jaar geleden als het al niet langer geleden is. Café De Karre is al decennia lang een rariteitenkabinet. Hier gebeuren de dingen spontaan zoals het opnemen van een single die iedereen kent ('Mooi Man' van Mannenkoor Karrespoor). Het idee van het wereldrecord barkruk zitten verdient ook geen extra overwegingen en ontstaat bij een flesje bier aan de bar. Het oorspronkelijke record staat op, geloof ik, vijftig uur. Dat móet wel te doen zijn? De boel wordt ingepland in de dagen vóór kerst. Het zal tegen die tijd wel afgelopen zijn? Tot zover ik kan na gaan, ben ik alle jaren met kerst bij familie in Friesland geweest. Enige uitzondering buiten 2025 is 2023 als ik bij kom van een zware griep. In 2000 heb ik de kerst doorgebracht op krukken. Of eigenlijk eentje...

Aan het begin zijn er, geloof ik, een stuk of dertig deelnemers maar dat ruimt al na een avond op. De barkruk-residenten kunnen onbeperkt drank bestellen en voor velen is het gewoon deze donderdagavond gratis zuipen, jezelf laten diskwalificeren en de volgende dag thuis de kater kwijtraken. Voor mij is het al vanaf het begin topsport. Ik zit dan bij Harrie in de kost en deze is een paar maanden eerder een weddenschap aan gegaan met mijn tijdelijke werkgever. Hoewel die laatste alweer volop drinkt en Harrie met plezier de duizend gulden heeft overhandigd, blijft Harrie vooralsnog nuchter. 'Thuis' in Tuk zijn we dus aan de Bavaria Malt. Omdat ik ergens ook ambitieuze plannen heb voor 2001 is het een goede zaak dat ook ik leer om te wennen aan het maltbier. Deze tactiek ga ik inzetten bij het barkruk zitten. Van bier moet je pissen en naarmate de alcohol in het lichaam stijgt, blijf je nét even te lang weg van de barkruk en lig je eruit. Zoals ik zeg is aan het einde van de eerste avond de helft van het deelnemersveld al geëlimineerd. 

Het is op meerdere fronten topsport. Niet alleen zit je dag en nacht in een kroeg samen met de vaste groep klanten. Je ziet mensen nuchter binnenstappen en als een wrak het pand verlaten. De hele dag de muziek op voluit. Koffie drinken totdat je zwart ziet voor de ogen en daarna aan de maltbiertjes. Iedere avond aardappelschijfjes met boontjes en karbonade. Dat is immers al twintig jaar het dagmenu van De Karre. Per uur mogen we een paar minuten van de kruk om de benen te strekken of voor een toiletbezoek. In de eerste uren meen ik druk op de blaas te kunnen negeren maar zit na drie kwartier met mijn benen over elkaar om het niet in de broek te doen. Toiletbezoek wordt voor mij althans een vaste waarde. Ik heb het voordeel dat ik gewend ben om zittend te slapen en ben niet meteen helemaal brak als ik met mijn hoofd op de bar heb geslapen. Het groeit de organisatie al snel boven de pet want tegen alle verwachtingen in blijven na twee dagen drie jongemannen over die niet van op houden weten. 

Wat staat er op het spel? Veel! Als iedereen zich aan de afspraak zou houden en ik zou als laatste blijven zitten, dan...? Omgerekend iets van tweeduizend gulden, maar met de helft zou ik al tevreden zijn. De andere twee knapen hebben ongeveer dezelfde vooruitzichten. Het is de begintijd van mijn minidisc-speler. Ik heb deze net een paar weken in huis en heb twee minidiscs samengesteld. Die draai ik helemaal 'grijs' tijdens het barkruk zitten. Ook dj ik op zaterdag met mijn vinylcollectie en dat zal de start zijn van een korte residentie als dj in De Karre. Meer daarover in 'Het zilveren goud' van volgend jaar. Het nieuws over het barkruk zitten heeft ook Jutrijp bereikt en mijn ouders komen even langs. Ik geloof dat dit Eerste Kerstdag moet zijn geweest. Het is de enige dag per jaar dat De Karre dicht is. 's Avonds gaat de familie traditiegetrouw eten in het café en dan zitten we nog altijd met zijn drieën op de barkruk. Een zus van de uitbaters werkt in de verpleging en zij luidt de noodklok als ze mijn been heeft gezien. Dat lijkt op het begin van een trombose. Op haar aanraden komt de huisarts ook langs en deze concludeert hetzelfde. Ik moet na 95 uur en 30 minuten afstappen. De overige twee gaan door voor de 100 uur waarna ze een erg aantrekkelijk financieel aanbod krijgen om het barkruk zitten te beëindigen. 

De nacht van eerste op tweede kerstdag in 2000 zal ik nimmer vergeten. Wat heb ik héérlijk geslapen in mijn bedje! Natuurlijk is het barkruk zitten funest voor de rug want het is minder comfortabel dan het meubelstuk dat ik door AI heb laten ontwerpen. Ik zal de laatste dagen van het oude jaar gebruik maken van sarong, geitenwollen sokken en klompen en zo vier ik ook oud en nieuw in Steenwijkerwold. Het is het oud en nieuw dat het helemaal mis gaat in Volendam, maar in Steenwijkerwold hebben we een fijn feestje met Armand. Ik confronteer de laatste met het verhaal dat ik degene was die in Ruigoord in slaap was gevallen en hij is daar anno 2000 nog altijd kwaad over!

Week Spot: James Reese & The Progressions

Voor wie maak je radio? Voor jezelf of voor de luisteraars? Is het goed als ik zeg:  'beide'? 'The 2025 Collection', alsook eerdere edities, zijn vooral egotrips van mezelf om de plaatjes nóg beter te leren kennen en daarvoor draai ik de shows ook in mijn vrije tijd of tijdens het werk. Het is bijna tijd om de Blauwe Bak Top 100 samen te stellen en ik heb nog altijd een paar afleveringen te gaan die me niet zo vers in het geheugen liggen. Waar en wanneer? Ik ben in Tuk, praktisch in de buurt van het huis waar ik vijfentwintig jaar geleden heb gewoond. Daar komt de plaat opnieuw mijn oren binnen rollen nadat ik hem een tijdje niet heb gehoord. Dan kan het gevecht beginnen tussen Thee Sinseers en de uiteindelijke nummer 1. Waarom dan toch James Reese? Hoewel de 'lowrider soul' een belangrijke rol heeft gespeeld in 2025 ben ik heel stiekem nog altijd op zoek naar de meest ultieme crossoversoul-plaat die ik nog niet heb ontdekt. In dat kader past 'Joker' van James Reese & The Progressions als een handschoen. Als ik eenmaal een nummer 1 heb gekozen, wijk ik daarvan niet meer af. Toch kunnen we gerust stellen dat we een gedeelde eerste plek hebben voor Thee Sinseers en James Reese. De eerste is echter een jaar geleden al de Week Spot geweest. 

James Reese is een trombonist afkomstig uit Spartanburg in South Carolina. Het is niet alleen een begenadigd musicus maar ook erg ambitieus met zijn muzikale business. Zo zet hij zijn eigen platenlabel op, Najma, dat de platen mag uitbrengen van zijn band. Doorgaans heet de band The Progressions maar hij heeft ook The Progressors gebruikt. In 1969 en 1970 brengt hij twee singles uit. Helaas ontbreekt het budget om een album op te nemen, hoewel Reese genoeg heeft voor een dubbelelpee als het komt tot liedjes. Als James Reese in Tennessee of Texas had gewoond, zou het verhaal nu misschien ook al ten einde zijn geweest. South Carolina staat bekend om haar 'Beach Music'-scene, een kruising tussen de Engelse Northern Soul en de Belgische Popcorn. Menig artiest uit de jaren zestig en zeventig in South Carolina vent anno 2025 nog altijd zijn of haar oude muziek uit en ook Reese ontdekt dat er in de nieuwe eeuw nog altijd een markt is voor zijn opnames. Het Engelse Super Disco Edits komt bijvoorbeeld met deze single op de proppen. Uit 1972 en met de hulp van zangeres Rosalyn Foster. Ik lees afgelopen week dat de b-kant ook erg de moeite waard moet zijn maar die heb ik nog niet gecheckt. Ik word compleet weggeblazen door 'Joker' en heb nog niet de behoefte gehad om de plaat om te draaien. In 2019 verschijnt dan tóch de dubbelelpee van James Reese & The Progressions. 'Wait For Me' verschijnt bij het Engelse Now-Again. Het bevat alle opnames uit de archieven van Reese inclusief niet eerder uitgebrachte takes en een remix van 'Throwing Stones' door Kenny Dope. In 2020 komt de plaat opnieuw uit maar dan als enkel album met alle originele studio-opnames. 

Ik dank de plaat echter aan Chris. Hij vult afgelopen zomer de platen aan op de afdeling van de bootlegs en heruitgaven. Hij heeft vandaag overigens nog een update van deze hoek gemaakt, maar er is weinig interessant nieuw werk toegevoegd. Hij deelt het clipje van James Reese op Facebook en vestigt onze aandacht op het plaatje dat hij in de aanbieding heeft. Zijn vraagprijs is, met alle respect, koninklijk en ik ga rondkijken op Discogs. Dan vind ik een 'new old stock' voor de oorspronkelijke verkoopprijs. Alles wat ik verwacht van een kwalitatieve crossover-plaat zit verpakt in vier minuten en vierenveertig seconden van 'Joker'. Een weergaloze plaat en de absolute trofee van een jaar soul verzamelen!

Blauwe Bak Top 100 van 2025: top 4

Hoewel de weerboeren zeggen dat het lekker koud en gezond weer buiten is, laat ik mijn neus niet zien buiten de deur. Ik heb morgen een vrij actieve dag en wil de boel niet forceren. Ik moet toegeven dat de pijn minder word maar ik moet nog altijd wel bepaalde bewegingen vermijden. Wat staat er op de rol? Op het moment dat ik woensdag bij de Albert Heijn ben, wordt er tegenover een broek bezorgd die ik eigenlijk voor de kerst had gereserveerd. Alleen ontdek ik dit als ik weer terug ben in Uffelte. Deze moet ik morgen als eerste halen. Dan met de bus naar Meppel voor onder andere dampvloeistoffen. 's Avonds is de verlichte trekkertocht en nog later op de avond de top vijftig van de Blauwe Bak Top 100 op de radio. Toch heb ik vandaag niet stil gezeten. Onder het genot van de Drentse 1000 op de radio heb ik vanmiddag, op papier, de jaren zestig- en zevenig-bakken aangevuld. Het fysieke werk stel ik nog even een week uit. Ik heb ook een aantal zéér dramatische platen uit de jaren zestig laten verdwijnen naar de kliko. Het resultaat is dat de laatste jaren zestig-bak nu weer goed gevuld is en dat de jaren zeventig een extra bak erbij krijgt. Nu eerst de top vier van de Blauwe Bak Top 100 van dit jaar.

4. I Have No Right To Love You - Marjorie Ingram (US, Bennett BR-100, B, 1969)

3. Just Loving You - Tearra (UK, Soul Junction SJ558, A, 1980?, re: 2024)

2. Can't Call Me Baby - Thee Sinseers (US, Colemine CLMN-248, A, 2024)

1. Joker - James Reese & The Progressions (UK, Najma, 1972, re: 2015)

De top vier laat zien hoe lastig het is geweest om tot een Top 100 te komen, maar is wel een fraai overzicht van een jaar verzamelen. Marjorie Ingram is een jaar geleden pas gearriveerd en speelt dus al tijdens kerst in 2024 voor mij. Tearra staat al heel lang op mijn verlanglijstje en dankzij Soul Junction heb ik hem nu in de verzameling. Thee Sinseers is niet zomaar een beetje favoriet. Ik heb het nieuwste album, inclusief 'Can't Call Me Baby', op mijn mp3-speler staan en dus geniet ik ook tijdens het werk van deze prachtplaat. Dikwijls stokt mijn adem tijdens dit nummer. Het zou de gedoodverfde nummer 1 zijn geweest als ik in de afgelopen weken niet heel hard word gegrepen door James Reese & The Progressions. Dat is de ultieme nummer 1 van dit jaar en tevens de laatste Week Spot. 

Honderd achteruit 2023: Alquin & Normaal

Voordat ik de top vier van de Blauwe Bak Top 100 uit de doeken ga doen en de laatste Week Spot van 2025 (Beide vrij korte berichten) wil ik nog één aflevering doen van de 'Honderd achteruit'. Een dubbelaflevering maar liefst. Dan kan ik meteen met een hinkstapsprong 2026 binnen dansen want de artieste van nummer 67 heb vorig jaar (of nóg eerder) in een dubbelaflevering gehad met twee andere singles. Ah, dacht ik eigenlijk wel. Op 23 november 2022 heb ik een dubbelaflevering gemaakt over Marianne Faithfull met de singles 'Summernights' en 'Sister Morphine' en het is dan twee maanden voordat ik de nummer 67 van 2023 aanschaf: 'All I Wanna Do In Life' uit 1977. Maar... waarom een dubbelaflevering? Bij Alquin zou ik flink in detail kunnen gaan en over Normaal kun je een telefoonboek vol schrijven? Toch is het de laatste dat me het meeste bezwaar brengt. Ik zal straks nog wel even uitleggen hoe en waarom, maar het voelt niet senang om Normaal van een volledig bericht te voorzien. Vandaar deze twee Nederpopbands uit de jaren zeventig en daarna, maar muzikaal ligt het een héél eind uit elkaar. Op 65 in de Gele Bak Top 100 van 2023 vinden we 'Fool In The Mirror' van Alquin uit 1976 en op nummer 66 'Alie' van Normaal uit 1977. 

Laat me in het 'hoe en waarom' meteen beginnen over Normaal. Normaal is voor mij persoonlijk vooral de lagere school. Een periode waaraan ik niet de allerbeste herinneringen heb, ook al ben ik 'cool' genoeg om als Hendrik Haverkamp het podium op te kunnen bij playbackshows en verjaardagen van onderwijzers. Met de oude bril van moeder op mijn neus en een veel té groot overjasje van vader, sta ik dan te zwaaien met een wandelstok. In latere jaren zie ik de band nog een paar keer 'live' maar ik ben nooit echt een superfan geweest. Het is pas rond de boerenprotesten in 2022 dat mijn ogen open gaan. De band die rijk is geworden dankzij de boeren blijkt opeens helemaal niet aan de kant van de boeren te staan. Met Bennie Jolink heb ik dan overigens al een paar jaar problemen. Ik koop niet vaak een plaat van Normaal en kom ze eigenlijk ook weinig tegen. Als ik 'Alie' zie liggen bij de kringloop in Meppel móet die wel eme 'for old time's sake'. Dat is op donderdag 26 januari 2023. Op 17 februari 2023 tref ik de single van Alquin bij het platenwinkeltje aan het Prinsenplein in Meppel. Marianne Faithfull van nummer 67 koop ik drie dagen vóór Normaal in Assen, maar vandaag ga ik het hebben over de nummers 65 en 66 in de Gele Bak Top 100. 

Ik weet niet meer goed wat er nu als eerste een reünie houdt. Ik kan me echter vaag herinneren van 2010 of 2011 dat het zalencentrum van Oosteinde in Ruinerwold nog één weekend open is geweest ten behoeve van een concert van Alquin. De band heeft in de jaren zeventig dikwijls opgetreden op de locatie. Het verhaal van Alquin is kort en bondig, maar wel een heel bijzonder verhaal. De band wordt in 1970 opgericht door een aantal studenten van de TU in Delft. De band noemt zich Threshold Fear en speelt in het begin rauwe rhythm & blues. Er verschijnt een single maar deze flopt genadeloos. In 1972 wordt de naam Alquin geïnstalleerd. De naam is afgeleid van het klooster Alcuin in Delft waar de band repeteert. De band breidt haar muziek uit en komt terecht in de hoek van de progressieve rock. Polydor tekent een contact met de band en is erg ambitieus. De markt voor progressieve rock ligt op dat moment in Engeland en het debuutalbum 'Marks' verschijnt in 1973 met een iets gewijzigde hoes aan de overkant van de Noordzee. Vanaf dat moment gaat Alquin werken met vooraanstaande producenten met een indrukwekkende cv. In Nederland is een optreden op Pinkpop een hoogtepunt maar buiten lovende recensies en een enthousiaste menigte voor het podium, zal Alquin in Nederland nooit komen. De band toert intensief met Golden Earring door Engeland maar weet zich ook staande te houden als voorprogramma van The Who in Frankrijk. 

In 1975 komt veteraan Michel Van Dijk bij de groep. Hij is al sinds Les Baroques in de jaren zestig een veel gevraagde zanger voor bands met zijn hese, soulvolle, stemgeluid. Alquin verlaat enigszins de langere elpee-tracks en kiest voor meer puntige nummers. De rocknummers van de band zijn dan ook bij vlagen funky of beïnvloed door de latin. In 1976 staat een Amerikaanse tournee op de planning maar dan gaat er een hoop mis aan de overkant van de oceaan. Het zou me niets verbazen dat dit hetzelfde management is als degene die Euson in 1976 naar Amerika heeft gehaald. Die zal geheel berooid terug keren in Nederland. Alquin kan gewoon de koffers uitpakken en zich blijven richten op de nationale en Engelse markt. De groep maakt vier studio-albums een een live-album. Na de laatste, in 1977, is de koek op voor Alquin. Ze hebben eindelijk eens de Golden Earring verslagen in de jaarpoll van Muziekkrant OOR. De instrumenten gaan in de wilgen hoewel uit de kern van Alquin wel een bedrijf zal ontstaan. Bij het tienjarig jubileum in 1987 is de eerste reünie van de band. 

In de nieuwe eeuw komt het opnieuw bijeen maar ze willen niet teren op oude roem en dus verschijnt in 2005 een hagelnieuw album. De band zal actief blijven tot en met 2012 en dus lijkt het erop dat het een reünie van het zalencentrum moet zijn geweest. Ik ontdek het overigens als het feest al lang voorbij is. De singles 'Wheelchair Groupie' (1975) en 'Fool In The Mirror' (1976) mogen beide ruiken aan de Top 40 maar stranden in de Tipparade. 

Ik heb de afgelopen jaren menig documentaire gezien over de begintijd van Normaal. Op zichzelf is het een sympathiek idee en best baanbrekend voor de Nederlandse rockmuziek in de midden jaren zeventig. Normaal zet Achterhoeks op de kaart en vertegenwoordigt de stem van de hardwerkende boeren en bouwvakkers die in het weekend graag willen höken en brommers kieken. Er is geen platenlabel dat brood ziet in de primitieve rhythm & blues van de band met de onverstaanbare teksten, maar dan is er altijd nog Johnny Hoes in Weert. Dankzij hem komt eind 1977 'Oerend Hard' uit. Goed beschouwd zit Engeland dan middenin de punk: De arbeidersklasse die met opzwepende en primitieve muziek het 'establishment' van stadionrock-bands omver wil blazen. Toch moet ook menig punker zijn kaarten voor zich houden want er zitten lieden bij die niet zo 'working class' zijn als dat ze willen doen geloven. Net zo goed als dat Bennie Jolink en de zijnen in hun dagelijkse leven in de stallen of op het land aan het werk zijn. Jolink studeert zelfs aan de kunstacademie en komt voor het Normaal-project terug vanuit de Randstad. Maar dan opnieuw... Normaal is uniek in haar soort en dus zal je het ermee moeten doen. Toch bekent Jolink na, pak hem beet, 2010 wel heel erg kleur en voelt het bezwaarlijk voor mij om nog over de band te schrijven. 'Alie' is in 1977 de opvolger van 'Oerend Hard' en schopt het tot een vijftiende plek in de Top 40. En verder is het vooral een herinnering aan de lagere school.