Een leven met George

Is er nóg een legendarische rockmuzikant die al jaren geleden afscheid heeft genomen vanwege gezondheidsproblemen? Het kan zomaar eens een golf worden van oude rockers. Ik verneem vanmiddag dat George Kooymans is overleden. Ik deel meteen 'Just A Little Bit Of Peace In My Heart' en moet zelfs halverwege het nummer even huilen. Zijn de tranen voor George? Nee, ik denk dat dit het besef is van een liedje dat al vijfendertig jaar héél dicht bij me staat en dat me anno 2025 nog even veel genoegen en kippenvel brengt als in 1990. Het leven met Ozzy is nog vrij beknopt, het leven met George is meer uitgebreid hoewel het nooit écht persoonlijk zal worden tussen mij en een Earring. Golden Earring is echter wel vijf jaar lang een soort van streven, een 'bucketlist', welke eind 1997 het afscheid zal worden van een periode. Bovendien is het niet de eerste keer dat ik een traantje moet wegpinken vanwege de dood van Kooymans, maar vandaag is het definitief.

Nee, ik ga geen Wikipedia of iets dergelijks aanwenden voor dit bericht. Het mag een persoonlijke ervaring worden. Dan moet ik toch even gokken en mijn intuïtie zegt maart 2021. Of is het februari geweest? Het is verkiezingstijd en bovendien zitten we in een lockdown met avondklok. Ik werk op dat moment nog veelal in Meppel en ik ben met mijn collega in de auto naar Ruinerwold gereden voor een mailing. Iets van de plaatselijke gemeente en de brieven moeten huis aan huis worden bezorgd. Mijn collega heeft de autoradio standaard op Q Music staan. Het is al iets later op de middag als ik weer in stap in de auto en ik 'Radar Love' hoor. Huh? 'Radar Love' op een donderdagmiddag op Q Music? In het 'Foute Uur' kun je zoiets nog wel verwachten maar niet op een doordeweekse middag. Mijn collega heeft het nieuws ook niet mee gekregen en de dj kondigt de plaat aan als een eerbetoon aan George Kooymans. Vanaf de zaak spoed ik me naar huis. Ik moet het zeker weten. Ik raak zelfs een beetje gefrustreerd als ik nergens een bericht tegenkom over het overlijden van George Kooymans. En het klopt ook wel want Kooymans heeft dan net aangekondigd dat hij lijdt aan ALS en nooit meer zal optreden. Zijn bandmaten van Golden Earring zijn solidair en daarmee komt op deze donderdag plotsklaps een einde aan de Earring. De radiostations besluiten allemaal gelijktijdig 'Radar Love' te draaien waaronder dus Q Music...

Ik heb wel vaker geschreven dat ik als kind een associatie heb met bepaalde nummers. Mijn vroegste herinnering aan de Earring is dan ook het moment dat 'Long Blonde Animal' in de hitparade staat. Ik versta het 'hum hum huuuum hum' als 'ham' en associeer het meteen met de vleeswaren. Als ik het intro hoor kan ik je zweren dat ik de smaak van ham op mijn tong voel. Oudste broer bezoekt dan al geregeld concerten en ziet ook tal van keren de Golden Earring optreden. 'Twilight Zone' en 'When The Lady Smiles' zijn niet alleen vette nummer 1-hits op de Top 40 maar ook enorme hits in huize Louwsma. Als oudste broer in 1986 vertrekt naar Denemarken (ik heb een paar weken geleden nog eens gecheckt want ik twijfelde tussen 1985 en 1986 vanwege de Elfstedentochten) wordt het ook even stil rond de Earring.

Elpees doen hoegenaamd niet mee in de verzameling maar toch zijn eerste aanwinsten van de groep op 33 toeren en groot formaat. Weer even terug naar de kaartenbak. Toch wel handig dat ik die in een hoek van de kamer heb staan. Het eerste kleinood van de Golden Earring is de elpee 'Moontan' met onder andere 'Radar Love'. Floor van het boekenwinkeltje in Heeg staat eens op een dinsdagmorgen op de Sneker markt op het Grootzand en vraagt een paar gulden voor de elpee. De tweede elpee wil ik ook in 1990 hebben maar dat blijkt 1991 te zijn. 'Bloody Buccaneers' is dan het hitalbum maar Looper heeft een flinke voorraad vinyl van 'Keeper Of The Flame' staan en biedt deze aan voor een tientje per stuk. Ik heb 'Turn The World Around' altijd een leuke single gevonden en dat is dus ook de voornaamste reden. Wat is dan de eerste single? Dat blijkt 'Dong Dong Di Ki Di Gi Dong' te zijn en deze heb ik aangeschaft op de dag dat ik ben geslaagd voor de LEAO. Qua singles kom ik dus laat op stoom.

Het is inmiddels ook 1992 geworden en ik start mijn loopbaan als recensent bij het Sneeker Nieuwsblad. Golden Earring is té commercieel en duur voor Het Bolwerk en de overige feesten en zaaleigenaren in de omgeving zien het niet zitten om de Earring te boeken. Wel speelt de band ieder jaar in het park van Joure maar dat valt helaas nét buiten de regio van de Sneeker. Ik heb echter vanaf 1992 de wens om de Golden Earring eens 'live' te zien en te mogen recenseren voor de krant. Dan is het oktober 1997 en komt eindelijk mijn kans. De Earring heeft besloten weer een akoestische plaat te maken in de traditie van 'The Naked Truth' en gaat een 'try-out' doen in de Sneker schouwburg Amicitia. Ik heb gezelschap van mijn vroegere onderwijzer van de basisschool die de band in 1968 in de Sneker manege heeft zien optreden. Als hij aan de Golden Earring denkt, krijgt hij meteen de lucht van paardenmest in zijn neus. Het is een warrig concert want niet alles loopt op rolletjes. Bij de single 'Burning Stuntman' wil de band live meespelen met de videoclip maar het duurt een tijdje voordat dit synchroon loopt. Cesar doet tussendoor nog een drumclinic. Ik schrijf de volgende ochtend de recensie en ga 's middags op de scooter naar Ruigoord. Het zal in de jaren negentig de laatste recensie zijn die daadwerkelijk wordt afgedrukt in de krant. Bij een later concert is er opeens geen plek meer in de krant. Vanuit Ruigoord gaat het naar Amsterdam en vervolgens naar Engeland. Ik zal in 2002 nog een eenmalige 'comeback' maken bij de Sneeker als ik 'toevallig' een avondje in Het Bolwerk ben en wel inspiratie heb ik om een stukje te schrijven.

Ik hoef vanmiddag niet lang na te denken want 'Just A Little Bit Of Peace In My Heart' is één van mijn ultieme favorieten. Uit de vele duizenden mooie liedjes die ik ken, staat deze van de Earrings zeker in de top tien en al vele jaren. De aangetrouwde neef die ik in het Ozzy-verhaal heb genoemd heeft de single en zo heb ik het eerst op een cassettebandje. In 1994 vind ik mijn eigen single op een vlooienmarkt in Sneek. De plaat is geen moment van mijn zijde geweken. De single is mee geweest naar York, Mossley, De Bilt, Tuk, Steenwijk, Nijeveen en uiteindelijk in Uffelte. Het is tijdens de eerste vakantie in Sleen dat ik ontdek hoeveel ik werkelijk van dit nummer hou. Ik heb het dan op mijn mp3-speler staan.