Singles round-up: juli 1

En nu maar hopen dat ik geen platen over het hoofd heb gezien? Ik weet dat ik een paar maal een 'Singles round-up' met 'recente' releases heb aangekondigd maar opeens weet ik niet meer welke dat zijn. Ofwel: Er is sowieso eentje. Ik besluit in de lijst te kijken en concludeer dan dat ik de twee meest recente Stream-singles en de nieuw binnengekomen Cannonball nog niet heb behandeld. Reken daarbij de LRK die een week binnen is plus de vier repro's en ook een hagelnieuwe Izipho en ik kom uit op negen singles. Die ga ik vandaag aan jullie voorstellen. Omdat ik me zaterdag (misschien een beetje té bewust) heb 'verslapen', moet ik vanmiddag nog even aan de slag in Steenwijk. Het weer is beter dan zaterdag en heb een heel klein buitje meegemaakt tijdens mijn ronde. De mouwen van de trui en de bodywarmer zijn echter zo weer opgedroogd. Ik presenteer de negen singles vanavond zoals ik dat ook doe bij andere afleveringen van de 'Singles round-up', namelijk: Op alfabetische volgorde van de artiesten. Bij de 'nieuwe' afleveringen wil ik ze nog wel eens scheiden op platenlabel.

* Armour Gomez- Feeling Uptight (UK, Stream, 197?, re: 2023)
Stream biedt gratis en voor nop een interview aan met Gomez maar ik denk niet dat het daaruit heel erg duidelijk gaat worden wanneer hij dit plaatje heeft opgenomen. Het is weer eens een rariteit uit de platenkoffers van Alberto en Yann en een origineel exemplaar wordt aangeboden voor 570 euro. Nadat Gomez heeft gediend in Vietnam werkt hij in een kolenmijn en gaat dan het podium op in Las Vegas. Hij formeert een band genaamd Accent (ook het oorspronkelijke label van 'Feeling Uptight') en doet een gooi naar de roem maar mist zijn doel. Drie huwelijken verder is hij nog altijd actief in Las Vegas. 'Feeling Uptight' klinkt als jaren zeventig of wellicht toch vroege jaren tachtig? Erg lastig te zeggen. Feit blijft dat het een geweldig nummer is, jammer dat er zo weinig bekend is over dit plaatje want het verdient beslist meer!

* Rita Graham- My Cup Runneth Over (UK, Tangerine, 1969, re: 2016)
Een hele echte bootleg. Van een counterfeit kan immers geen sprake zijn want dit is nimmer verschenen op een single, laat staan op het Tangerine-label. De single bevat twee opnames van een elpee van Rita Graham uit 1969. Zoals het een bootleg betreft, komt het rechtstreeks vanaf de elpee. Rita Graham is overigens de Rita van Rita & The Tiaras. 'My Cup Runneth Over' is iets van de klasse die je weinig tegenkomt op 45 toeren-formaat. De oorspronkelijke single is al een tijdje uit de running maar een bevriende dealer heeft het een hele kleine 're-run' gegeven en dit keer mag ik er niet naast grijpen. Op de keerzijde staat 'Meditiation' van Antonio Carlos Jobim en dat is erg gezellig maar niet voor de Blauwe Bak.

* Joe Johnson- What's The Matter With You (UK, Cannonball, 197?, re: 2023)
Voordat ik naar de jaartallen ga kijken... Deze en de twee Stream-singles zijn besteld en betaald in januari maar lopen maanden vertraging op. Cannonball laat haar platen persen in Engeland en uiteraard is dat een ouderwetse platenpers. Er gaat een onderdeel stuk en eerst kost het weken voordat het goede onderdeel is gevonden. Dan blijkt het iets af te wijken van het gewenste model en kan de zoektocht opnieuw beginnen. In april is het geduld op bij Alberto en gaat hij rondkijken voor een andere vinylpers. Split Evolution verschijnt wel in februari volgens schema en deze heb ik per ongeluk tweemaal besteld. In de laatste zending zit het tweede exemplaar. Dan Joe Johnson... Daar zijn er tientallen, zo niet honderden, van in Amerika in de jaren zestig en zeventig. 'Onze' Joe heeft een elpee uitgebracht in eigen beheer en ik baseer 197?  op het leren jack van één van zijn begeleiders. Dat is net zo vies bruin als de exemplaren in 'Shaft'. Het heeft een heerlijke zompige sound en Johnson heeft een heerlijke stem. 'What's The Matter' is bovendien erg aanstekelijk en de combinatie is magisch. 'I Really Love You' op de keerzijde klinkt qua bas als garagerock maar dan met een Otis Redding-sausje. Het zou ook zomaar eind jaren zestig kunnen zijn. Hoe dan ook: Het is een fraaie 'double-sider' hoewel ik 'What's The Matter' momenteel tot favoriet uit roep.

* The Ritz Band- I Should Have Known (UK, Stream, 1985, re: 2023)
The Ritz Band zou je een beetje oneerbiedig kunnen vergelijken met een Volendams stemmingsorkest dat tot een paar jaar geleden ieder weekend ergens in Friesland in een dorpshuis of feesttent stond te spelen. The Ritz Band is een coverband en de bezetting wisselt zeer regelmatig. In 1985 wil een nachtclubeigenaar de band een 'originele' single laten uitbrengen en de mannen schrijven zelf 'I Should Have Known'. Het is het enige originele nummer dat The Ritz Band zal uitbrengen. Op de keerzijde staat de mono-versie maar...? Zou het hem aan mij liggen? Ik hoor geen verschil. Het enige bezwaar dat ik kan bedenken bij 'I Should Have Known' is dat het aan de té korte kant is. Als het na drie minuten weg sterft, heb ik het gevoel dat ik nog een stuk mis.

* Satan's Breed- Road Runner (UK, Jenges, 1971, re: 20??)
Het is niet dat een bootleg een antwoord geeft op een veel gestelde vraag. Dit is de enige single van Satan's Breed terwijl op hetzelfde label een groep is met de naam The Dream Merchants dat vrijwel identiek klinkt. Nu blijkt dat 'The Girl I Need' op de keerzijde is uitgebracht als The Dream Merchants en waarschijnlijk is het dezelfde groep. 'Road Runner' is een fijne Northern Soul-stamper met een paar maal 'miep miep' in het refrein. Net als bij Rita Graham is dit ook een bootleg welke al een tijdje uit roulatie is maar de dealer biedt een beperkte oplage aan voor een vriendelijke prijs. 'The Girl I Need' is al net zo'n stamper als de a-kant en, ja, het is duidelijk dezelfde groep.

* Willie Tee- Bring On The Heartaches (UK, Gatur, 1970, re: 2016?)
Foutje bedankt? Het zijn vooral de platen op het Gatur-label van Willie Tee welke erg in trek zijn bij dj's. De nummers op deze single zijn echter nooit opgenomen voor Gatur of uitgebracht op dat label. Het zijn de prijsnummers van zijn elpee 'I'm Only A Man' uit 1970 op het Capitol-label. H.B. Barnum en David Axelrod verantwoordelijk voor de productie en de arrangementen en dan moet het gewoon goed zijn. Ik baseer het 2016 op een reacite op Discogs welke uit 2017 komt. Gek genoeg mag deze bootleg daar wel worden verkocht en er is iemand in Amerika die goede drugs heeft gebruikt. Hij vraagt honderd dollar voor het kleinood. Het was in Engeland gewoon zeven pond of iets in die omgeving. Het klinkt wederom alsof de buurman het draait op zijn hi-fi en ik de microfoon uit het raam heb gehangen. Los daarvan is het méér feest dan op de Gatur-platen. Het is een grootse productie en een compliment voor het ontzettend fijne nummer. Op de keerzijde staat 'Take Your Time' en dat heeft een iets beter geluid. Een erg fijne 'double-sider' in mijn boek. De elpee is overigens aan de dure kant en momenteel staan alleen cd-uitgaven op Discogs.

* Ten-63- You And Me (UK, Izipho Soul, 2009, re: 2023)
Het album van Ten-63 is uitgebracht in 2009 maar de opnames zijn al een paar jaar oud. Ten-63 bestaat uit drie broers en giganten uit de Memphis Soul. William H. Brown is lid geweest van The Mad Lads terwijl Randy en Bertram Brown deel uit maken van The Newcomers. Randy Brown heeft solistisch een aantal elpees uitgebracht voor wisselende platenlabels. Ten-63 is in 2009 het testament van de recente jaren van de broers en het enige album van de groep. William is ons intussen ontvallen. 'You And Me' is het prijsnummer. De broers nemen elk een deel van het nummer voor hun rekening en elk heeft een eigen stem en stijl en dat maakt het tot een 'powerhouse'. 'Say We'll Stay' is nog een tandje lager en is mij iets té zoet.

* The Velvet Satins- Nothing Can Compare To You (UK, General American, 1965, re: 2016)
Hoe meer Northern Soul wil je het hebben? Dit is een plaatje dat de dansvloer van The Casino in Wigan in lichterlaaie zette. De eerste bootleg verschijnt reeds in 1976 maar dit is een een meer recente uitdossing met een andere b-kant. 'Nothing' is een stamper eerste klas maar voor een zacht prijsje wil ik daar wel eens aan toegeven. Er is vorig jaar nog een origineel verkocht voor 344 pond. De keerzijde komt voor rekening van Jeanie king en haar 'You've Got A Good Thing Going'. Dat nummer komt uit 1964. Nu zie ik opeens ook de bootleg staan op 45cat en het blijkt dat die uit 2016 stamt. Eigenlijk moet ik bekennen dat ik de Jeanie King-kant leuker vind maar op zichzelf is dat ook geen verrassing. Ik heb van dezelfde dealer ooit The Charades gekocht en draai sindsdien alleen maar Mamie Lee van de b-kant. Het is echter net zo'n 'pop stomper' als de a-kant.

* Natasha Watts- Brighter Days (UK, LRK, 2023)
Eindelijk! Ik mag het grote nieuws vertellen! Het is een paar maanden geleden dat ik bij mijn collega Lee een nummer hoor van de Londense band Trambeat. Dat klinkt meteen alsof ik het op single wil hebben. Tot mijn grote verrassing heeft Trambeat dan enkel digitale tracks uitgebracht. Ik laat Liam het eens beoordelen en... hij is razend enthousiast. Het nummer verschijnt op 14 juli eerst digitaal via LRK en de vinylsingle zou later dit jaar moeten volgen. Zijn laatste vinylrelease is net op de bus gegaan en ik heb deze van Natasha Watts nog liggen. Doordat ik deze via Bandcamp heb besteld, heb ik de nummers al een aantal keren gehoord en gedraaid in mijn shows. 'Brighter Days' gaat muzikaal terug naar de jaren tachtig en brengt ons een zomers geluid met een optimistische tekst. 'I Do, I Did, I'm Done' is misschien nog net ietsje beter. Het kan niet op met de 'double-siders'!