Singles round-up: januari 1

Niemand die er iets van heeft gemerkt, ook in mijn directe omgeving, en evenmin iemand die er iets van gaat merken. Ik ben van werkgever gewisseld. Wat? Een nieuwe baan? Nee, nog steeds hetzelfde werk maar een ander die ervoor betaalt. Ik ben oorspronkelijk via de WSW het postwerk in gegaan, maar ben in januari 2016 overgenomen door het postbedrijf. Dat gaat echter via payroll en ik krijg tot driemaal toe een jaarcontract. Dan is het bijna 2020 en moet het bedrijf me wel in vaste dienst nemen. Na lang aarzelen van mijn kant ga ik daarin mee, maar feitelijk blijf ik op dezelfde payroll staan en verandert er helemaal niets. Sinds het afgelopen jaar heb ik alleen maar gezeur gehad over uren. Twee maanden geleden heb ik in 'Rondom 10' geschreven over november 2017 waar ik op het gemeentehuis wordt uitgenodigd om een contract te tekenen. Onderdeel hiervan is dat ik, in geval van overmacht, een terugkeer naar de sociale werkvoorziening heb. Dat is per 1 januari een feit en dus ben ik terug bij af in de optimistische zin van het woord: Ik kan weer naar hartenlust werken zonder dat ik me druk hoef te maken over uren. Omdat het postbedrijf pas op de vijftiende het salaris uitbetaalt van de voorgaande maand heb ik vandaag de afrekening gekregen. Een maand loon, compensatie voor ongebruikt verlof en de reservering van het vakantiegeld. Dat betekent dat ik een leuk sommetje op de bank heb. Ik ga dit weekend afrekenen bij Mark en verwacht dan vijftig nieuwe aanwinsten. Ook kan ik de bijdrage in de kosten voor Wolfman Radio doen. Ik krijg, zoals het lijkt, nog een leuke korting van Mark en dat zou betekenen dat ik nog een Discogs-order kan plaatsen. Hoe ik het ga oplossing met de 'Singles round-up' is iets dat ik nog even moet uitvogelen, maar vandaag trap ik een jaar 'Singles round-up' af met acht singles: Drie uit december 2020 en de eerste vijf van deze maand.

Ik begin eerst met de drie recente Cannonball-aanwinsten. Mike James Kirkland is de eerste single die in 2021 heb gekocht.

* Amaj- Our Love (Italië, Tesla Groove, 2020)
Ik trap af met de Week Spot van deze week en noem het beestje maar even bij de titel van de officiële a-kant.

* Zanini, Lemons & Cobby- Keep Flying (Italië, Tesla Groove, 2020)
De corona komt middels Noord-Italië het Europese vasteland binnen. Hoe de vork ook in de steel zit maar je kan gerust stellen dat Italië hierdoor in een zware lockdown terecht komt. Alberto Zanini komt uit het noordoosten van het land en hij wordt enorm in zijn vrijheid beknot. Zanini is gewend om eigenlijk voortdurend te reizen. Hij brengt veel tijd door in Amerika op zoek naar onopgemerkt talent en zeldzame platen. 'Keep Flying' is zijn eerste 'thuiswerkproject'. Zanini heeft dan al een plaat uit gebracht van Layfara 'Biggz' Lemons en dankzij het internet verzorgt Biggz de vocalen voor het nummer. Tenslotte is er contact met Steve Cobby in Hull welke tekent voor een remix van het resultaat. Cobby heeft al met alle groten van de wereld gewerkt en hij is op dit schijfje verantwoordelijk voor de remix op de b-kant. Dat doet hij helemaal in zijn eigen stijl, maar toch geef ik de voorkeur aan de 'Tesla Beats' van 'Keep Flying', een nummer dat is geschreven vanuit de lockdown en de eerste gevoelens die daarbij naar boven borrelen. Het is 'gewoon' een single en elke kant duur 4 minuten en 24 seconden, maar... het speelt af op 33 toeren. Waarschijnlijk omdat dit de groef weidser opzet zodat het eenvoudig kan worden gebruikt in andere mixen? Het nummer valt me meteen bij de release op vanweg de 'atmosfeer' en dat maakt dat ik het in de bestelling doe bij Amaj. Toch moet ik benadrukken dat het bijna té moderne elektronica is voor in de Blauwe Bak, maar hij komt daar desondanks te staan!

* Mike James Kirkland- Love Scenario (Italië, Cannonball, 2020)
De bovenstaande singles zijn juist gearriveerd als ik even kijk op de Cannonball-pagina en deze single zie. Ditmaal een EP van vier tracks en wederom op 33 toeren. Het brengt eveneens twee Italiaanse vrienden van mij samen op één plaat. Uiteraard is dat Alberto, de eigenaar van Cannonball en Tesla Groove, maar ook Fabio Conti mag ik tot mijn vrienden rekenen. Ik heb zelfs een paar maal platen gekocht van Conti. Hij is naast verzamelaar en dj ook grafisch ontwerper en heeft zijn specialisatie in het produceren van prachtige posters voor soul-feesten. Zelfs voor zijn Mixcloud-mixen maakt hij prachtige 'hoesjes'. Conti heeft zich helemaal mogen uitleven bij deze plaat van Mike James Kirkland. Het resultaat is een prachtig kartonnen hoesje met daarin een boekje met de volledige biografieën van Mike James en Robert Lee Kirkland. Robert is niet alleen een muzikant, maar ook een organisator van talent en tekstschrijver en producent. Zijn jongere broer Mike is zijn sterke troef en 'Victim Of Circumstance' is in 1965 een hit voor Mike & The Censations. Later zullen de Kirklands meewerken aan het succes van Bo Kirkland & Ruth Davis. Mike neemt in de vroege jaren negentig een ruwe schets op van 'Love Scenario' en met dank aan Conti en Zanini is het gebruikt voor een volledig gearrangeerd nummer dat Kirkland opdraagt aan zijn overleden broer Robert Lee. Kant 1 trapt af met de 'Electricified Take #1' dat als uitgangspunt gerekend mag worden. Kirkland's vocalen uit de jaren negentig over een frisse beat. Op kant 2 staat echter 'Alberto's Groove', de remix van Zanini, en deze heeft ditmaal mijn voorkeur. Het is iets beter geschikt gemaakt voor de dansvloer. Verder bevat de EP de instrumentale versie en een alternatieve instrumental.

* Jo-Ann Garrett- Foolish Me (UK, Chess, 1969, re: 2018)
De andere single uit december 2020 en ook al een voormalige Week Spot. Ditmaal wil ik de leuke b-kant niet ongenoemd laten. Dat is 'Love Ain't Nothin' van Johnny Nash, oorspronkelijk uitgegeven in 1964. Het is typisch het geluid dat in die tijd populair is onder de Mods. De plaat gaat voor Jo-Ann Garrett de koffers in, maar ik ga morgen beide kanten draaien in 'Do The 45'.

Dan gaan we naar Discogs. Ik leg heel vaak een plaatje in mijn winkelmand en niet zelden is het niet meer dan een geheugensteuntje. Het is eens in de zoveel tijd dat ik even verder ga kijken bij een bepaalde handelaar, want één single bestellen doe ik al tijden niet meer. Zo is het afgelopen zondag als ik mijn winkelmandje bekijk en daar de eerste single zie. Verhip... die moet ik toch eens gaan bestellen, vooral omdat ik zo nieuwsgierig ben naar de eigenlijke a-kant. Als het niks is, dan hebben we altijd nog de uitstekende b-kant. Zo kom ik terecht bij de Discogs-handel van Ferry Aker van Aker Records. Als ik een persing zie van een Candi Staton-single van Barbados is het hek van de dam en ga ik mijn mandje verder vullen. Er is meteen al goed contact met de verkoper, maar even later laat hij weten dat hij de platen moet zoeken. Het lukt maar niet om Candi Staton boven water te krijgen en uiteindelijk krijg ik geld teruggestort en gaat de rest op de post. Mocht nog iemand een exemplaar weten van 'Mr. And Mrs. Untrue' van Candi Staton, bij voorkeur de persing van Barbados, dan hoor ik het graag! Het levert evenwel de volgende vier singles op.

* Barbara Acklin- I Can't Do My Thing (UK, Wah Wah 45s, 1970, re: 2002)
Ik hoor het nummer maanden geleden in de show van mijn radio-collega Lee. We 'vechten' voortdurend om de 'Queen Of The Barbaras' als 'running gag' waarbij ik Barbara Lewis vertegenwoordig en hij mevrouw Acklin. Het nummer is oorspronkelijk alleen op een elpee uitgebracht en zo kom ik op deze vreemde Engelse uitgave. De eigenlijke a-kant is 'Piped Muzak No. 9 (The Sound Of Young Scotland)' van Oh!Po-Lo. Ik kan het nummer nergens vinden en dus moet ik gaan gokken. Het is een funky dijenkletser met een groovend Hammondorgel en een sample van een doedelzak. Eerlijk is eerlijk: Op papier is het leuker! Dan de kant van Barbara. Een funky groove en strijkers welke ik het eerste aan Mike Terry zou toeschrijven. Het doet me sterk denken aan het geluid van de violen op de single 'Stop!' van Lonette. Onweerstaanbaar lekker nummer als goedmaker voor de kater van 'Piped Muzak No. 9'.

* Wendy Alleyne & The Dynamics- I Can't Control My Emotions (Barbados, Spouge Beat, 1974)
Ik ga niet heel hard huilen, maar voel me wel een beetje bekocht. Ik heb in november vijftien euro betaalt voor deze single in een zeer matige staat, flink uit het lood en zonder een deel van het label. Zondag heb ik drie euro voor deze upgrade neer gelegd. Deze komt nu in de Blauwe Bak en de oude in de jaren zeventig-bak. Het maakt niet uit hoe vaak ik de plaat heb gehoord, maar ik krijg iedere keer kippenvel als Wendy 'Put your arms around meeeeee' zingt en hoop dat dit gevoel nooit gaat verdwijnen.

* Roy C.- After Loving You (Barbados, Philips, 1978)
We zijn koud binnen in 2021 of ik kan alvast melden dat dit het jaar van Roy C. gaat worden. In de partij van Mark zitten eveneens twee uiteenlopende titels van Roy C. Hammond. 'After Loving You' komt niet alleen van Barbados maar heeft ook de gebruikelijke 'label decoration' en dat wijst meestal op één ding: Een grote hit in de Suri-soul. En zo klinkt 'After Loving You' ook. Prachtig nummer en boven wonder in een erg puike staat. De keerzijde is meer de upbeat funk van mijn held Swamp Dogg, maar 'After Loving You' is voor mij het prijsnummer.

* The Playboys- Snoopy (NL, Decca, 1969)
Het 'kassakoopje' van de Discogs-handel. De hoes wordt beschreven als 'geplastificeerd' en dat doet me meteen denken aan een paar singles uit de jaren zestig waarvan de hoesjes zijn geruïneerd met kilometers plakband. Dat blijkt hier ook het geval te zijn. De plaat gaat niet lekker in en uit de hoes en dus stop ik het geheel maar in een oversized plastic hoesje. Net zoals bij 'Everlasting Love' van Love Affair en 'Dear Delilah' van Grapefruit is het vinyl in een zeer goede staat voor een ex-discotheek. Alleen de nummering correspondeert niet met de andere twee titels en dus kunnen we stellen dat er minstens twee sellotape-criminelen zijn geweest.  'Snoopy' is een funky hoogstandje van eigen bodem en uit de koker van organist Paul Natte. Ik heb minder goed omschreven van vinyl in neutrale hoesjes gezien voor toch wel een beetje meer als deze vraagprijs? The Playboys kunnen ook nog zingen, horen we op de b-kant. Maar nee, daar doe ik het niet voor!