Singles round-up: december 6

Eerst zou ik de singles uit Ruinerwold in twee afleveringen doen maar nu heeft een pakket uit Engeland opeens heel veel haast. Naar verwachting wordt vandaag een pakketje bezorgd dat ik woensdag heb besteld! Allereerst een update van mijn achterzijde. Ik ben woensdag bij de huisarts en, jawel, het is een gekneusd staartbot. Of toch stiekem gebroken? Ik ben er nog altijd niet gerust op. Feit is dat ik het een paar weken rustig aan moet doen en dat het herstelproces zomaar drie maanden kan duren. Door de kneuzing wordt de poepbuis enigszins afgeknepen en daar maak ik me dinsdag de meeste zorgen over. Ondanks een middel om de ontlasting dunner te maken, lijkt er op dit moment helemaal niks meer uit te komen. Als dit maandag nog niet is hersteld, dan maar weer naar de dokter want dit kan niet kloppen. Hurken is iets dat ik zoveel mogelijk wil voorkomen en foto's maken is momenteel niet mijn favoriete bezigheid. Ik wil eerst ook 'Het zilveren goud' doen, maar kan één single niet vinden terwijl ik hem geregeld in mijn handen heb gehad in de afgelopen maanden. Met de Engelse singles op komst ga ik de singles uit Ruinerwold in één bericht stoppen. Excuses voor de fletse foto, ik heb weer eens de verkeerde batterijen gehaald voor de camera. 

Van de 22 singles uit Ruinerwold zijn er maar liefst 8 dubbel. Dat zijn er eerst 7 totdat ik het totaal van 2025 aan het uitrekenen ben. Dan zie ik dat ik Jona Lewie in juni al in de Duitse uitdossing heb gekocht. 

* Chris Andrews- Yesterday man (UK, Decca, 1965, re: 1975)
* Peter Bewley- It's Allright Bill (NL, CNR, 1972)
* Herman Brood & His Wild Romance- Still Believe (NL, Ariola, 1978)
* Dean Friedman- Lydia (NL, Lifesong, 1978)
* Jona Lewie- Cherry Ring (NL, Papillon, 1977)
* Racey- Lay Your Love On Me (NL, Rak, 1978)
* Status Quo- Living On An Island (NL, Vertigo, 1979)
* Stranglers- Something Better Change (NL, United Artists, 1977)
Platen op het CNR-label hebben doorgaans blauwe labels in de jaren zestig en zeventig. Deze van Peter Bewley is ook in een paars-gele uitdossing en dat is hoe ik hem in Ruinerwold heb gevonden. Beide exemplaren mogen blijven. Herman Brood is zwaar aan vervanging toe en dat is nu geregeld. Volgens mij is mijn oude 'Lydia' flink uit het lood en deze kan ermee door. Racey heb ik nog niet met fotohoes. Status Quo en Stranglers zijn fraaie variaties op het thema. 

De overige singles ga ik in groepjes doen. Het is namelijk niet al teveel soeps in tegenstelling tot de Engelse singles waar ik gerust wat meer ruimte voor wil pakken. 

* American Gypsy- Yo Yo (NL, Negram, 1977)
* Frida Boccara- Cent Mille Chansons (NL, Philips, 1969)
* China Crisis- King In A Catholic Style (Duitsland, Virgin, 1985)
* Electric Light Orchestra- Telephone Line (NL, United Artists, 1976)
* Nick Gilder- Rock Me (NL, Chrysalis, 1979)
'Angel Eyes' is best grappig, '10,000 Miles' is een Blauwe Bak-favoriet. 'Yo Yo' is niets meer of minder dan platvloerse disco met enige latin invloeden maar niets om over naar huis te schrijven. Alles mag mee in Ruinerwold en dus ook Frida Boccara. Het fotohoesje is 'presentable', het vinyl moet ik wel in een betere staat weten te vinden. Tot die tijd kan ik me overigens prima redden met dit exemplaar. Van China Crisis heb ik al bijna vijfentwintig jaar het lege fotohoesje. Volgende maand hebben we in 'Het zilveren goud' een single van Snowy White en deze zit in het hoesje. Nu heb ik de single dan compleet. Ik zag gisteren dat de band onlangs nog in Leeuwarden heeft opgetreden. ELO heb ik niet gecontroleerd of ik hem heb, maar ik beschouw deze Nederlandse met fotohoes in ieder geval als een nieuwe aanwinst. Nick Gilder stamt uit een periode dat Chinn/Chapman hun productiemaatschappij 'uitlenen' aan andere producenten. Het is springerige pop in de stijl van Racey maar niets om voor uit de stoel te komen. 

* Al Hirt- Green Hornet Theme (Duitsland, RCA Victor, 1966)
* The Hues Corporation- Love Corporation (Duitsland, RCA Victor, 1975)
* Peter Jacques Band- Walking On Music (Duitsland, Ariola, 1978)
* Lucifer- Scarlet Lady (NL, EMI, 1975)
Als ik in augustus e single van Kingsize Dick heb gekocht en deze deel op Facebook, krijg ik een reactie van een collega-verzamelaar uit Meppel. Die toont enkele van zijn recente aanwinsten uit Ruinerwold en daarbij zit ook Al Hirt. In deze contreien hebben we, garagerockliefhebbers, een fijne associatie met de band Green Hornet en de single van Al Hirt is lokaal een gewild item. Nu tref ik opnieuw een exemplaar bij dezelfde winkel. Een stuk duurder dan de prijs die Peter heeft betaald, maar de vrouw bij de kassa stopt bij 35 euro met tellen en dus heb ik hem nog altijd voor een fraaie prijs. Een knaller van een surfplaat! Hues Corporation is niet onaardig maar mist gewoon de potentie van 'Rock The Boat' om een grote hit te worden. Peter Jacques is één van de architecten van de Eurodisco uit München. Hij laat op dit plaatje even horen hoe het hoort te zijn en dus is het dertien in een dozijn. Lucifer is helaas een beetje stuk gedraaid maar ach... voor een euro hoor je mij niet zeuren. 

* Luv'- You're The Greatest Lover (NL, Philips, 1978)
* Slade- My Baby Left Me But That's Alright Mama (Duitsland, Barn, 1977)
* Smokie- It's Your Life (NL, Rak, 1977)
* Stephen Stills- Go Back Home (NL, Atlantic, 1971, re: 1972)
* Tina Turner- Private Dancer (Duitsland, Capitol, 1984)
Of ik Luv' heb? Geen idee, maar in dat geval is de plaat compleet afgedraaid. Niet door mij overigens! Nee, ik had vorige week opeens zin in deze overtreffende trap qua 'fout'. Slade is een erg fraaie aanwinst. Hun uitvoeringen van de klassiekers 'My Baby Left Me' en 'That's Alright Mama' hebben we wel beter gehoord en van Slade zijn we ook wel betere platen gewend, maar voor de verzameling is dit smullen. Smokie gaat op de reggae-toer met 'It's Your Life'. Stephen Stills is erg nieuwsgierig. Polydor brengt deze 'The Maxi-Years Of'  uit als de 'maxi-single' even een hype is. Zo heb ik eerder dit jaar de albumversie van 'You Keep Me Hanging On' van Vanilla Fudge als 'Maxi-Years' gekocht. In geval van Stills staat 'Go Back Home' op de a-kant en ik ken dat nummer helemaal niet. Op de b-kant staan echter 'Love The One You're With' en 'Change Partners' alleen is de geluidskwaliteit daar summier. Niet gek met twee volledige nummers op 45 toeren. Tina Turner gaat een beetje per ongeluk mee. 

Week Spot: The Womack Sisters

Afgelopen zaterdag heb ik de plaat nog eens opgezet in 'Do The 45' en vraag me dan af of ik de plaat niet hoger had moeten zetten. Nummer 1 wellicht? Nee, ik laat het zo. Het is lastig genoeg geweest om een Top 100 samen te stellen. De Week Spot van deze week staat op nummer 5 in de Blauwe Bak Top 100. Ik ga overigens vrijdag en zaterdag de twee 'grote' afleveringen doen, volgende week maandag de nummers 2, 3 en 4 en tenslotte de nummer 1 als Week Spot op dinsdag. Ik ga op tweede kerstdag naar de familie in Friesland en wil op eerste kerstdag weer een activiteit ondernemen. Als het weer het toe laat en uiteraard de bips. Greg Belson heeft afgelopen week zijn top 20 van singles uit 2025 gepubliceerd en daarin mis ik deze van The Womack Sisters. Het is immers dankzij hem dat ik op het spoor ben gekomen van de zussen. Drie meisjes uit één van de meest interessante huwelijken die je kan voorstellen op het gebied van de muziek. Helaas is de persoonlijke informatie over de jongedames erg summier, maar ik heb mijn best gedaan! 'If You Want Me' van The Womack Sisters uit 2025 is de Week Spot. 

Het begint allemaal bij Cecil Womack. Hij is in de jaren zestig lid van de familiegroep waaruit Bobby de meest succesvolle zal worden. Cecil is tien jaar getrouwd met Mary Wells totdat hij ontdekt dat Mary in het geniep een relatie heeft met Cecil's broer Curtis. Voordat hij Wells trouwt is hij al vader geworden van een zoon bij een andere vrouw. De Womacks mogen dan uit de gospel komen, de moraal ligt blijkbaar niet erg hoog? Later trouwt Cecil met Linda Cooke, dochter van Sam Cooke. Dat is op zijn zachtst gezegd interessant. Zijn broer Bobby Womack trouwt in 1965 met Barbara Campbell, de weduwe van Sam Cooke en de moeder van Linda. Cecil en Linda hebben samen zeven kinderen. Het is dus niet bekend of de baby van één van de fotohoesjes uit de late jaren tachtig een Womack Sister is of niet. Cecil en Linda hebben huizen over de hele wereld maar Cecil zal in de jaren negentig de voorkeur geven aan Afrika. Hij noemt zich Zekkaryas en dat is in 2001 ook de naam van een muzikaal project: 'T.H.O.Z' staat voor 'The House Of Zekkaryas'. Het presenteert op het album 'E.Q.', dat staat voor Ejyptsian Queen (correcte spelling!). E.Q. is feitelijke en trio van talentrijke dochters van Cecil en Linda en de meiden zullen vanaf 2017 bekend worden als The Womack Sisters. Alhoewel? Het speelt zich eerst vooral af via streamingservices want 'If You Want Me' is het eerste wapenfeit van de dames. Ze luisteren naar de namen BG, Zeimani en Kucha. Ik ben jaloers op de ene vanwege het haar. Dat wil ik ook! Zo'n toren van zwarte krullen boven op mijn hoofd. 

De debuutsingle is verschenen op Bosco Mann's Daptone-label, bekend van onder andere Sharon Jones & The Dap-Kings en de hernieuwde kennismaking met Lee Fields. Bosco en zijn companen zijn het in 2005 zat soul teveel neigt naar Otis Redding en zoete muziek. Ze willen soul weer laten 'leven' en sindsdien hebben Daptone-platen een rauw randje. 'If You Want Me' klinkt dan ook als de verloren gewaande opname uit 1967 en niet een hagelnieuwe productie van drie jongedames. Cecil en Linda zullen eind jaren tachtig hits hebben als Womack & Womack en het zou zomaar kunnen dat Linda met BG, Zeimani of Kucha op de arm poseert voor een hoes. Ten tijde van E.Q. zijn ze nog piepjong en ik schat in dat ze rond de dertig moeten zijn. 

Honderd achteruit 2023: The Police

Eigenlijk zou ik vanavond beginnen met 'Het zilveren goud' maar er speelt één plaat verstoppertje en ik heb even geen trek in dat spelletje. Voor de 'Singles round-up' moet ik foto's maken en dat wil ik eveneens overslaan. Ik weet niet of ik het heb genoemd bij de Blauwe Bak Top 100-afleveringen, maar ik heb vrijdagavond een ongelukje gehad met de elektrische fiets van de zaak. Ik ben daarbij hard op mijn kont gevallen en ik vermoed op het staartbeen. Ik heb zaterdag en zondag rust gehouden maar heb nog post in de tas zitten die ik maandag moet bezorgen. Dat is vrij goed gegaan totdat ik thuis kom. Bij het afstappen van de fiets gaat iets verkeerd en ik schreeuw het opnieuw uit van de pijn. Vandaag ook maar rust gehouden en morgenochtend een afspraak maken bij de dokter. De ontlasting gaat ook niet van harte alsof er iets is dat de boel blokkeert. Toch maar eens bij de geneesheer kijken. Wat kan ik vanavond doen zonder dat ik hoef te hurken voor een foto? Nou, de 'Honderd achteruit' bijvoorbeeld? Op nummer 64 in de Gele Bak Top 100 van 2023 vinden we 'Spirits In The Material World' van The Police. Een band waar ik doorgaans niet heel veel mee op heb, maar ik heb in april 2023 opeens zin in dit plaatje. 

Mijn oudste broer is een muzikale veelvraat en zal ongetwijfeld ook platen van The Police hebben gekocht. Toch herinner ik het me niet van de zolderkamer. Ik hoor The Police vooral in de huiskamer want de plaatjes zijn in de jaren tachtig nog immer populair op de radio. In 1991 koop ik een beduimeld exemplaar van 'Can't Stand Losing You' op de vlooienmarkt in Sneek en dat is lange tijd mijn enige single van The Police. Ik krijg in die tijd een kleine collectie aangeboden maar wimpel het af. Als broeder naar Denemarken verhuist, neem ik een aantal elpees van hem over. Het zijn platen die hij ook op cd heeft. Daar zit ook de 'greatest hits' van The Police bij en in de tijd dat ik een soort van residentie in De Karre heb, draai ik geregeld nummers van het album. Met de singles is het nooit echt iets geworden maar wat niet is kan nog komen. In april 2023 hang ik rond op de site van MVG Records en zie dan 'Spirits In The Material World'. Op 8 april 2023 bestel ik de single in een pakketje met vooral jaren zestig-singles. 

De mannen van The Police houden van exacte data. Het is op 25 september 1976 dat de eerste ontmoeting plaats vindt tussen Stewart Copeland en Gordon Sumner. Copeland is geboren in Amerika maar heeft Schotse roots dankzij zijn moeder. In de midden jaren zeventig komt hij naar Engeland en werkt eerst als roadie voor de progressieve rockband Curved Air. Dan is hij in 1975 en 1976 de drummer van de band, ook al kan dat de perfectionistische leider Darryl Way niet altijd even goed bekoren. Op de genoemde datum speelt Curved Air in Newcastle en daar wisselt Copeland telefonnummers uit met Sumner. Zijn vrienden kennen hem beter als Sting. Op 12 januari 1977 trekt Sting naar Londen en belt Copeland op voor een jamsessie. Stewart's oudere broer Miles Copeland is oprichter van de platenlabels Illegal en I.R.S. en voordat The Police een hit heeft gehad, heeft Copeland een bescheiden hit in Engeland te pakken. Onder de naam Klark Kent maakt hij enkele singles voor Illegal en 'Don't Care' haalt nummer 48 in Engeland. Met gitarist Henry Padovani wordt de eerste single opgenomen als The Police voor het Illegal-label. In mei 1977 krijgt Sting een uitnodiging van Mike Howlett, ex-lid van Gong, voor een nieuw muzikaal project. Omdat hij niet de gewenste drummer kan krijgen, neemt Sting Copeland mee. Het duo wordt zo samengebracht met Andy Summers, met recht een dinosaurus in vergelijking met de andere twee. Summers heeft onder andere gespeeld met Eric Burdon & The Animals en Kevin Ayers en brengt ruim een decennium aan ervaring de groep in. The Police werkt een tijdje als kwartet maar Padovani's kwaliteiten zijn té gelimiteerd en zeker in combinatie met zijn gebrek aan inzet maakt dat hij in de zomer van 1977 aan de kant wordt gezet. The Police gaat verder als trio. 

Met een nieuw platencontract met A&M in de achterzak brengt de groep 'Roxanne' uit terwijl het nog bezig is met de opnames van de eerste elpee. Het gerucht dat 'Roxanne' in de ban is gedaan door de BBC is hardnekkig maar naast de waarheid. De plaat wordt gewoon niet opgepikt door de BBC. 'Can't Stand Losing You' krijgt wel een ban vanwege de fotohoes voor de single maar desondanks wordt de plaat massaal gekocht en is het de eerste Engelse hit. 'Roxanne' zal iets later opnieuw verschijnen en alsnog een hit worden. Het heeft de energie (en het geblondeerde haar) van de punk, maar verder heeft de muziek invloeden uit de reggae, progrock en jazz. Het maakt de band 'uniek' in haar soort in het landschap van 1979. Het geblondeerde haar is overigens per ongeluk. De band wordt gevraagd om mee te spelen in een commercial voor Wrigley's kauwgom op de voorwaarde dat het haar wordt geblondeerd. De mannen stemmen ermee in maar de reclame zal nooit worden uitgezonden. 

In 1981 verschijnt het vierde album van The Police: 'Ghost In The Machine'. 'Every Little Thing She Does Is Magic' is de eerste single die wordt getrokken van het album, gevolgd door 'Spirits'. In Engeland piekt de laatste op nummer 12 en in Amerika een plekje hoger. Nederland gunt de single wel een plekje in de top tien waar het op nummer zes piekt. De groep is goed en wel aan de rol in Amerika in 1984 en is onderweg de grootste band aller tijden te worden. Dan trekken de mannen de stekker eruit. Sting zal utieraard een succesvol soloartiest worden. De koek is op maar de mannen blijven goed bevriend. Met name Sting en Summers kruisen elkaars wegen en ze zullen kleine reünie-optredens doen. De vraag naar een grote reünie stijgt en in 2007-2008 onderneemt de groep nog één grote tournee. Het is dan de band met het hoogste inkomen. De band heeft echter plechtig gezworen om nóóit meer op te treden, hoewel de bandleden allemaal met plezier terugkijken op de succesvolle jaren. Het imago dat ze elkaar de tent zouden uit vechten, is op het conto van de media. 

Blauwe Bak Top 100 van 2025: 40-29

Volgende week krijgen jullie twee delen van mij. Daarna is alleen de top 4 over en ik moet even kijken hoe ik dat ga doen. Feit is dat de nummer één over twee weken de Week Spot is. De Top 100 op Soul-xotica zal op vrijdag en zaterdag zijn. Ik vermoed dat ik volgende week zondag even 'vrij' wil houden omdat het dan de verjaardag van mijn broer zou zijn. De nummers 100 tot en met 51 zijn komende zaterdag te horen in de uren van 'Do The 45'. Tot slot de nummers 40 tot en met 29. Doordat ik in de vorige aflevering ben vergeten om Nectar Woode op de foto te zetten, staat de nummer 40 op de vorige foto. Als bonus is de laatste single op de foto de eerste van volgende week. 

40. Go Now - Bessie Banks (UK, Soul City SC 105, A, 1964, re: 1968) 

39. If There's A Will There's A Way - Don Covay & The Jefferson Lemon Blues Band (Spanje, Rocafort ROC-058, A, 1972, re: 2024)

38. I'm Gonna Make You Love Me - Dee Dee Warwick (UK, Mercury MF 953, B, 1966)

37. Can't Live Without You - The Jesters (UK, Jam JAM 35, B, 1973)

36. 90% Of Me Is You - Gwen McCrae (UK, Cat 1992, B, 1974, re: 2015)

35. What My Baby Needs Now Is A Little More Lovin' - James Brown & Lyn Collins (UK, Polydor 2066 283, A, 1972)

34. Date With The Rain - Eddie Kendricks (UK, Soul Brother SB7057, A, 1972, re: 2025)

33. I'm Never Gonna Be Alone Anymore - Cornelius Brothers & Sister Rose (UK, United Artists UP 35502, A, 1972)

32. You And Me - Penny & The Quarters (US, Numero ES018LP-C3, 196?, re: 2025)

31. Walk In The Night - Jr. Walker & The All Stars (UK, Tamla Motown TMG 824, A, 1972)

30. Not The Marrying Kind - Gene Chandler (UK, Mercury 6052 033, B, 1970)

29. We're Only Human - Bunny Sigler & Cindy Scott (US, Neptune N-24, B, 1970)

Blauwe Bak Top 100 van 2025: 52-41

Het is me tot nu toe nog aardig mee gevallen. Bij sommige platen heb ik het gevoel dat ik ze nu hoger zou plaatsen in de lijst maar ik ben nog geen enkele plaat tegengekomen waarbij ik me afvraag wat die in de Top 100 doet. In deze aflevering gaan we over de helft en klimmen we naar de top veertig. De nummer 50 is meestal iets speciaals en dat mag zeker gezegd worden van de huidige nummer 50. Als ik het los zou laten, had deze vast bij de onderste twintig gestaan. Ik 'Bang On A Drum' op vijftig kunnen zetten, maar ach... ik ben er wel content mee. Hierbij de nummers 52 tot en met 41. Ik ben vergeten Nectar Woode op de foto te zetten. Dat is een 12"-EP. 

52. Patience - Rokk (UK, Miles Away MA 001, A, 1976, re: 2019)

51. Don't Wait Too Long - Beres Hammond (UK, Home Of The Good Groove CG-002, A, 1976, re: 2025)

50. Lost Girl - Marc Hype & Jim Dunloop (UK, Dusty Donuts DD023, A, 2025)

49. Only Happen - Nectar Woode (Duitsland, Since '93 19882929591, A1, 2025)

48. Stop - Helen Shapiro (UK, Columbia DB 8256, bootleg, A, 1967, re: 2025)

47. Beat Me 'Til I'm Blue (No Horns) - The Mohawks (Frankrijk, Puma PU-101, bootleg, A, 1969, re: 2024)

46. Love Makes The World Go ROund - The Pool Shooters (US, Fantastic 32336, A, 1976)

45. You Got A Way Of Bring Out My Tears - Lesley Miller (US, RCA Victor 47-8786, B, 1966)

44. I'd Be Lost - Thee Marloes (US, Big Crown BC186-45, A, 2025)

43. I Want To Thank You - Alicia Myers (UK, South Street Soul SSS703, A, 1981, re: 2024)

42. Back In My Arms - The Ebony's (US, B-Town 45-08, A, 1968, re: 2025)

41. Is There A Missing Piece - Donny Mann (US, Avalanche AV-XW197-W, B, 1973)

Blauwe Bak Top 100 van 2025: 64-53

Voor zover er iets te genezen valt aan een staartbeen wil dit nog altijd niet lukken. Ik geloof dat het Midas Dekkers is geweest die ooit zijn beklag heeft gedaan over de aanwezigheid van een staartbeen. Het staartbeen en de prostaat hebben totaal geen doel in ons lichaam en veroorzaken alleen maar ellende. Ik had ambitieuze plannen voor vandaag, maar nee... rust houden! Morgen moet ik in ieder geval wat overgebleven post weg brengen. Er zitten brieven bij die ik eigenlijk vrijdag al uiterlijk had moeten bezorgen. Een zachte joggingbroek aan en dan wil ik het wel eens proberen. Na het spervuur van 'Singles round-up' van gisteren, vind er nu een herhaling plaats met drie delen van de Blauwe Bak Top 100. De Week Spots voor de komende drie weken zijn al uitgezocht. Nu eerst de nummers 64 tot en met 53. 

64. Rather Be (Ayce 7" Mix) - LCGC feat. Annette Bowen (UK, Papa PAPA156V, A, 2024)

63. Everything You Touch - Willie Rogers (US, AMG J.M. 101, A, 1975)

62. Learned To Dance Longer - The Break Cracker (UK, Tsjechië/UK, proefpersing, uitgebracht als Echo Edits EE006, A, 2025)

61. I Wanna Be With You - Lamont Dozier (UK, ABC ABC 4033, B, 1974)

60. I'd Like To See More Of You - The MOB (UK, Polydor 2001-169, A, 1971)

59. Cry Baby Cry - Van & Titus (US, Elf 90,016, A, 1968)

58. Stand On The Word - The Joubert Singers (US, Messin About, A, 1982, re: 2025)

57. Let's Stay In Love - Arlene Bailey (UK, Backatcha BK100, A, 1987, re: 2024)

56. Look At Me Now - Terry Callier (UK, Soul Essentials SEV018, A, 1966, re: 2025)

55. Take Me Girl I'm Ready - Jr. Walker & The All Stars (NL, Tamla Motown 5C 006-92748, A, 1971)

54. Monotono - Riviera Ventura (Duitsland, Mocambo 45-1071, A, 2025)

53. Grazing In The Grass - The Friends Of Distinction (UK, RCA Victor RCA 1838, A, 1969)

Singles round-up: december 5

Het is ongeveer tien jaar geleden dat ik voor het eerst bij Mark ben uitgekomen. Ik hang in die tijd veel rond in de hoek van de soul-verkooppagina's op Facebook, mede geïnspireerd door 'Geni' van Terri Bryant. 'Five-A-Day' oogt meteen als een pagina voor mij. Mark biedt dan vooral singles aan van zes, acht of tien pond met uitschieters van twintig pond. Mark doet niet moeilijk over 'opsparen', ook al moet hij geregeld mensen aanschrijven vanwege 'older stacks'. Ik heb nooit zo'n schrijven gehad. Omstreeks 2020 vindt hij het zelfs wel cool als ik flink bij hem opspaar en zo nu en dan een bedrag overmaak voor een deel van de singles. Dat laatste vereffen ik aan het begin van dit jaar. Op moment van schrijven heeft Mark alweer twee singles voor me gereserveerd, die ga ik uiterlijk in februari afrekenen met hopelijk méér nieuwe singles. Nu de laatste zeven singles uit deze partij van Mark. Zoals gezegd ga ik morgen aan de slag met de Blauwe Bak Top 100. De singles uit deze drie afleveringen (plus de platen van Chris) kunnen jullie over twee uren horen op Wolfman Radio. Misschien voeg ik de link van de 'listen back' toe als ik het niet vergeet. Die komt dan hier te staan. https://pixeldrain.com/u/GUUY9gXW

* Gene Pitney- She's A Heartbreaker (UK, Stateside, 1968)
Feitelijk de b-kant van 'Yours Until Tomorrow' dat een Engelse hit is geweest. 'Heartbreaker' wordt geschreven en geproducheerd door Charlie Foxx. Een gekke combinatie? Nee hoor, beide zijn werkzaam voor het Amerikaanse Musicor-label. Je verwacht Inez Foxx maar in plaats daarvan krijg je Gene in de hogere contreien. 'Yours Until Tomorrow' is gewoon pure pop. Het origineel is voor Dee Dee Warwick hoewel Sandy Posey als eerste een demo heeft opgenomen. De laatste is nooit uitgebracht. Carole King's demo van het nummer verschijnt pas in 2012. 

* Ritchie Pitts- I Refuse To Know Your Name (UK, Contempo, 1973)
In de vorige partij van Mark zit een single van Evie Sands welke is gesigneerd door de artiest zélf. Ene Jim heeft Riche Pitts deze single voor zijn neus gehouden en hij wenst Jim 'all the best'. Richie Pitts is overigens één van The Fantastics, voorheen bekend als The Velours. Mark biedt me deze single apart aan omdat hij van mijn Contempo-verzameling af weet. 'Refuse' is de b-kant en klinkt ietwat 'gritty'. 'Every Couple's Not A Pair' komt van de hand van General Johnson en zit meer in de sweet soul-hoek van The Fantastics. Het is niet de meest essentiële single maar leuk genoeg voor de collectie. 

* The Pretenders- I Call It Love (US, Carnival, 1969)
Deze single is tweemaal uitgegeven met andere catalogusnummers en omgedraaide kanten. Deze (CAR-550) heeft The Pretenders als a-kant. Nee, het is uiteraard niet Chrissie Hynde met haar maten, hoewel ik wel een zangeres hoor. De lead is echter een meneer. Prachtige harmony soul. De dame zingt overigens het tweede couplet. Op de flip staat 'Feelin' Good' van The Carnival Kings. Dat is dynamische instrumentale soul en zó leuk dat ik hem wel als jingle wil hebben. Daar kan geen AI tegenop!

* Truth- Whatcha Gonna Do When I'm Gone (UK, Pye International, 1974)
Au! De a-kant krijgt slechts één ster in Blues And Soul. De b-kant heeft een gospel-gevoel in het refrein en ook de elektrische viool voegt extra charme toe. De a-kant wordt omschreven als Doobie Brothers ontmoet War en doen samen de kungfu. Het is knalhard en artistiek geen hoogvlieger, maar nog best grappig anno 2025. De b-kant is ietsje soulvoller maar het houdt allemaal niet over. 

* The Van Dykes- No Man Is An Island (US, Mala, 1966)
Weer even een echte klassieker in de mix. Het origineel stamt uit 1951 en is van Fred Waring & The Pennsylvanians maar The Van Dykes buigt het om naar de soul. Deze versie biedt tevens uitkomst voor de vele reggae-covers die zullen verschijnen door de jaren heen. 'I Won't Hold It Against You' is meer upbeat soul en riekt naar The Esquires. Beide kanten zijn overigens erg goed. 

* Lovelace Watkins- Gone Away (US, Uni, 1969)
Ik heb een York-single van Lovelace Watkins maar dat is niet veel soeps. Volgens Mark heeft hij een album gemaakt dat bij vlagen interessant is. Dan is er nog 'Gone Away'. Het arrangement is van Donny Hathaway en deze schrijft het liedje samen met Curtis Mayfield en Leroy Hutson. Lovelace is een soort van Engelbert en het is vooral een fraaie novelty met een Chicago-band. 

* Bobby Womack- I'm Gonna Forget About You (US, Liberty, 1970)
Lekkere uptempo crossover van deze Womack. Op de flip blikt hij terug op The Temptations' versie van 'Don't Look Back'. Het nummer dat in 1979 wordt gerecycled door Peter Tosh en Mick Jagger. Ik vind het de leukste kant van de twee maar ik kan best wennen aan 'Forget'.