Week Spot: Theresa Lindsey

'

Tussen twaalf en drie staat onze bezorger bij je voor de deur'. Dat is de mededeling die ik heb gekregen van DHL, maar ja...? De eerste inschatting was gedaan door AI en daar heb ik op dat vlak niet zoveel vertrouwen in. Het herinnert me aan twee jaar geleden toen ik een erg fraaie woensdag heb opgeofferd door het wachten op UPS. Die kwam pas op de avond en bezorgde het ook nog eens bij de afhaallocatie. Ik had dus, achteraf gezien, met een gerust hart uit fietsen kunnen gaan. Vandaag is het weer niet al teveel soeps als ik zo moet beoordelen. Een vrij krachtige wind uit het zuiden. Ik speel nog met het idee van De Wijk maar dan moet DHL wel vóór twee uur zijn geweest. Ik heb gisteravond even zitten tellen in de lijst. Als de Juno-singles vóór zaterdag arriveren dan zijn dat drie extra om mee te beginnen. Dan valt mijn keuze voor de Week Spot op een klassieke Detroit-kant, ook al wil de platenmaatschappij me eigenlijk aan de andere kant hebben. Opnieuw een 'unsung hero' uit Detroit in de schijnwerpers, ditmaal Theresa Lindsay met haar 'Gotta Find A Way' uit 1963. 

Theresa Lindsey wordt op 23 mei 1944 geboren in Romulus, een voorstadje van Detroit. Als tiener wil ze maar één ding: Plezier maken. Ze groeit op in een streng religieus gezin en het is strikt verboden om te luisteren naar seculiere rhythm & blues. Als ze Mary Wells 'Bye Bye Baby' heeft horen zingen, trekt Theresa de stoute schoenen aan en meldt zich bij Motown voor een auditie. Ze wordt meteen aangenomen. In de wolken reist ze terug naar Romulus. 'Niks daarvan', zegt haar moeder. 'Je maakt eerst je opleiding af'. Als ze een jaar later slaagt voor haar school wil ze opnieuw de muziek in maar heeft ze intussen Mary Wells en andere zangeressen bij Motown gadegeslagen. Nee, daar wil ze niet onderdeel van zijn. Berry Gordy's manier van werken is als het runnen van een fabriek. Hoewel het personeel voor een bescheiden loontje de wagens in elkaar zet, is het de directie die de winst opstrijkt van de verkochte auto's. Gordy beoordeelt zijn zangers en zangeressen als grondpersoneel. Het is dezelfde Mary Wells die in 1964 de biezen pakt bij Motown omdat ze tevergeefs op een royale cheque zit te wachten nadat 'My Guy' een tophit was geworden. Theresa ziet dat Motown-artiesten veel platen mogen verkopen maar dat ze 'on the road' vaak geen cent hebben te makken. Bovendien is Diana Ross in het vizier gekomen van Gordy en speelt iedere andere zangeres inmiddels tweede of derde viool. 

In 1963 sluit Theresa zich aan bij een bestaand bandje en doet daarmee auditie bij Correc-Tone. Eigenaar Wilbert Golden, Ed Wingate (van het latere Golden World-label) en Joanne Bratton zijn aanwezig bij de auditie. Ze vallen allemaal op de stem van Theresa maar zien de band liever vertrekken. Dat gebeurt ook, maar dan heeft Theresa nog één probleem. Ze is té jong om een contract te tekenen en op haar ouders hoeft ze niet te rekenen. De moeder van haar vriendje tekent het contract als Theresa's moeder, voor de 'vader' spreken ze een willekeurige man aan op straat. Het werkt en Theresa kan haar eerste plaatje uitbrengen. 'Gotta Find A Way' is geschreven door Richard 'Popcorn' Wylie en Janie Bradford. De laatste is echter onder contract bij Motown en mag niet meewerken aan producties op andere labels. Daardoor gebruikt ze het pseudoniem Nikki Todd. Wingate financieert de opname en de beste studiomuzikanten worden verzameld waaronder drummer Benny Benjamin. De plaat verkoopt lokaal redelijk en dan neemt Atlantic de distributie op zich. Voorwaarde is wel dat 'Wonderful One', de b-kant, de nieuwe kant wordt. In veel gevallen is op de latere single de titel van 'Gotta Find A Way' doorgekrast. Haar tweede single heet 'Sugar Mountain' en is oorspronkelijk bedoeld voor Yvonne Vernee. Golden wil het uitbrengen op zijn label en dwingt Theresa min of meer tot een uitvoering. Ze haat het nummer zélf met een passie. Van McCoy tekent voor haar derde en laatste single op Correc-Tone. Ze vindt daarna onderdak bij het Golden World-label van Ed Wingate. Ze heeft een aandeel in de tekst van 'I'll Bet You' dat verder door George Clinton en Sidney Barnes wordt geschreven. Clinton zal het later zelf opnemen en zelfs Michael Jackson doet een uitvoering van het nummer. De plaat flopt en op dat moment staat Wingate op het punt om Golden World over te doen aan Berry Gordy. Ze kan nog altijd een contract krijgen bij Motown maar daar bedankt ze nu voor. 

Ze trekt naar New York om haar showbiz-carrière een nieuwe impuls te geven. Ze neemt op een gegeven ogenblik een single op in New York als Terry Lindsey. De single, 'It's Over', is vreemd genoeg alleen in Europa uitgegeven. Wellicht dat ik binnenkort de Duitse persing kan toevoegen aan mijn verzameling. In de jaren zeventig toert Lindsey met Broadway-musicals door het land en keert eventueel weer terug naar Michigan. Daar overlijdt ze op 10 juli 2019. Nadat Golden voor het contract bij Golden World heeft gezorgd, verkoopt deze zijn Grand River-studio aan een echtpaar dat het label Magic City zal opzetten. In 1967 brengt het materiaal uit van ene Thelma Lindsey. Er wordt vaak gedacht dat Theresa en Thelma dezelfde zijn of aan elkaar gerelateerd maar dat blijkt 'fake news' te zijn. 

Singles round-up: augustus 9

Zoals ik gisteren al heb geschreven, wil ik best even vooruit werken. Het kan immers zomaar voor komen dat ik over een paar dagen geen inspiratie heb om te publiceren. Misschien wel twee dagen achtereen. Het belangrijkste is dat ik dertig berichten heb aan het einde van de maand. Ik ga jullie nu de laatste 'Singles round-up' voor augustus presenteren. De singles van Mark en Chris gaan gewoon als september. Ik hoop dat ik deze maand ook weer onder de tien 'Singles round-up'-afleveringen kan blijven maar je weet maar nooit? Voor wat betreft de Week Spot, ook dat hangt af van deze 'Singles round-up'. Pas als ik weet hoeveel 'nieuwe' platen ik heb om zaterdag mee te beginnen, kan ik gaan tellen in de lijst om tot een Week Spot te komen. Dat heeft even geen haast voor mij. Het laatste deel bevat maar liefst achtentwintig singles doordat ik eentje over het hoofd heb gezien. Het is een hele puzzel om ze op de foto te krijgen maar het is weer gelukt. Hetzelfde systeem als in de vorige twee afleveringen. Singles met een (1) heb ik op zaterdag 23 augustus in Steenwijk gekocht, (2) op woensdag 27 augustus nabij Sellingen en (3) op donderdag 28 augustus in Emmen. Ik ga echter weer beginnen met de dubbele singles. 

* Redbone- Come And Get Your Love (NL, Epic, 1973) (1)
* Paul Revere & The Raiders- Just Like Me (NL, CBS, 1965) (3)
* Tony Ronald- Help (NL, Ariola, 1971) (1)
* James Royal- Call My Name (NL, CBS, 1967) (3)
* Ronnie Spector- Try Some Buy Some (NL, Apple, 1971) (1)
* The Temptations- Papa Was A Rollin' Stone (Canada, Tamla Motown, 1972) (3)
* Vanilla Fudge- You Keep Me Hanging On (NL, Atlantic, 1967, re: 1972) (3)
* Xit- Reservation Of Education (Spanje, Rare Earth, 1974) (3)
* Zen- Hair (NL, Philips, 1968) (3)
Ben ik al toe aan een beter exemplaar van Redbone? Geen flauw idee, maar deze oogt in nieuwstaat. Het fotohoesje heb ik al dus dat is geen probleem. James Royal heb ik in de Belgische uitdossing in de Blauwe Bak staan, daar mag nu de Nederlandse staan met fotohoes terwijl de oude in de Blauwe Bak komt. 'Call My Name' heeft een zekere status bij de Engelse Mods. Vanilla Fudge is de 'Maxi-Years'-uitgave en duurt zeven minuten en twintig seconden. Ik zal hem straks even draaien maar vermoed dat het de albumversie is met de ouverture. Xit is blijkbaar pas in 1974 uitgebracht in Spanje, in Nederland is dat een jaar eerder. The Temptations en James Royal mogen in de Blauwe Bak, mijn Engelse persing van The Temtptations blijft genadeloos steken. Gek als het mag klinken maar ik had Zen nog altijd niet met fotohoes. Ik kan nu overigens bevestigen dat Vanilla Fudge de albumversie is. Nu door met de nieuwe aanwinsten. 

* Q'65- From Above (NL, Decca, 1967) (3)
* The Ramrods- Riders In The Sky (UK, London, 1960) (3)
* Cliff Richard & The Shadows- In The Country (NL, Columbia, 1967) (3)
* Normie Rowe- The Breaking Point (NL, Decca, 1965) (3)
Als ik kom aanfietsen bij de winkel in Emmen gaat er net iemand weg die singles heeft gekocht. We raken aan de praat en ik laat hem de singles zien die ik in Sellingen heb gekocht. Dan mag ik ook even neuzen door zijn platen. Als ik Cliff Richard zie, raak ik in extase. 'Ik zoek deze al jaren'. Wat heb je ervoor over? 'Een tientje', roep ik in al mijn enthousiasme. De man hapt toe en ik geloof dat hij de overige singles gratis heeft. Waaronder 'Expecting To Fly' van Buffalo Springfield en deze wil hij beslist niet kwijt. Hij zegt dat hij nog wel singles voor me heeft laten liggen. Kijk maar naar de nummers (3). Als ik een paar maanden geleden 'I Despise You' van Q'65 heb gekocht, draait 'From Above' in mijn hoofd als ik eraan denk. Hetzelfde geval als een jaar geleden bij 'Soul Symphony' van Van McCoy waarbij 'California Montage' van Young-Holt Unlimited in mijn hoofd zit. De single van Q heeft een stevig leven achter de rug maar ik ben ontzettend blij dat ik deze op vinyl heb. Een upgrade kan altijd nog. The Ramrods is een instrumentale klassieker van de bovenste plank. Het zou bijna een Joe Meek-productie kunnen zijn, maar nee... het is in Amerika opgenomen en zonder de hulp van Meek. Dan de duurste single uit deze partij. Verder hebben alle singles een euro gekost behalve dat ik Boney M heb meegesmokkeld in een hoesje. Gelukkig is de plaat puntgaaf want een tientje is wellicht een beetje 'over-the-top'. Hij is het me nog altijd waard want wat ben ik blij dat ik deze na al die jaren eens heb gevonden! 'Nummer 1 in Australië', staat op het hoesje van Normie Rowe. Het is een leuk plaatje maar ik kan wel begrijpen waarom het Nederland niet massaal naar de platenwinkels heeft gelokt. 

* Mongo Santamaria- Last Tango In Paris (NL, Blue Elephant, 1973) (3)
* The Shadows- Kon-Tiki (NL, Columbia, 1961) (3)
* Sly & The Family Stone- Frisky (NL, Epic, 1973) (3)
* Belouis Some- Imagination (Duitsland, Parlophone, 1984) (1)
Ik geef de schuld aan Si Cheeba, maar ik heb sinds een paar maanden een fascinatie gekregen voor latin en salsa. Ik zeg dus inmiddels ook geen nee tegen een single van Mongo Santamaria uit de jaren zeventig. 'Tango' is echter wat je ervan verwacht. Santamaria kan hier té weinig invloed op uitoefenen om het boven de muzak te doen laten uitstijgen. De b-kant maar eens proberen. 'Teminha Pra Beb' is meer het uptempo latinjazz-werk maar helaas nog altijd té minimaal voor de Blauwe Bak. Dan een fraaie 'double-sider' van The Shadows. 'Kon-Tiki' op de ene kant en '36-24-36' op de keerzijde. Bij beide kanten sta ik weer op de ijsbaan van Hommerts en kan ik de warme chocolademelk proeven. 'Kon-Tiki' zou ik best op een 12" van twintig minuten willen hebben. Wat een lekker nummer blijft dat! Datzelfde geldt overigens ook voor '36-24-36' en beide zijn het nummers die bij de ijspret in Hommerts over de ijsbaan schallen. Natuurlijk is Sly voorbestemd voor de Blauwe Bak maar ik ken de nummers niet. We hebben inmiddels weer een echte drummer, maar wel nog altijd de Würlitzer. De b-kant is twee seconden onder de twee minuten en klinkt als de klassieke Sly & The Family Stone met Cynthia op de vocalen. 'If It Were Left Up To Me' is voor mij de winnaar van het schijfje. 'Short but sweet'. Belouis Some heb ik afgelopen weekend nog gehoord op Wolfman Radio. Neville Keighley heet hij eigenlijk en is inmiddels 65 en nog altijd actief. Het is een nummer dat ik doro Wolfman heb leren kennen en waarderen, de plaat is me destijds niet opgevallen. 

* The Spizzles- Dangers Of Living (UK, A&M, 1981) (3)
* Dusty Springfield- Summer Is Over (NL, Philips, 1964, re: 1974) (3)
* Starbuck- Do You Like Boys (NL, Ariola, 1974) (3)
* Stray Cats- She's Sexy And 17 (Duitsland, Arista, 1983) (1)
The Spizzles is me totaal onbekend maar mag mee vanwege de Engelse persing. Of ken ik ze stiekem wel? Het is een punk- en new wave-band uit Birmingham welke is opgericht als Spizzenergi. 'Where's Captain Kirk' is hun grootste hit en die ken ik inderdaad wel. 'Dangers' is lekkere new wave. Afgelopen zondag was het 51 jaar geleden dat de zeezenders Veronica en Noordzee het zwijgen werd opgelegd. In dat kader werd 'Summer Is Over' in 1974 opnieuw uitgebracht omdat Patricia Paay het had gezongen als een Veronica-jingle. Een prachtige plaat om te kopen op de laatste dag van de vakantie? De zomer is nog niet ten einde zoals het nu lijkt want vooral het weekend gaat nog even warm worden. Twee jaar voordat de Amerikaanse band enig succes zal hebben aan deze kant van de oceaan met 'Moonlight Feels Right' is er reeds in Engeland een bandje met de naam Starbuck. 'Do You Like Boys' is geschreven door Ken Howard en Alan Blaikley, de mannen die in de jaren zestig verantwoordelijk zijn voor de hits van Dave Dee en zijn gevolg. 'Do You Like Boys' is lekkere 'sunshine pop' op een jaren zeventig-basis. Stray Cats is natuurlijk altijd gezellig voor op een zondagavond. 

* Billy Swan- I'm Her Fool (NL, Monument, 1975) (1)
* Tinie Tempah- Pass Out (UK, Parlophone, 2010) (1)
* T'Pau- Heart And Soul (Duitsland, Siren/Virgin, 1987) (1)
* U.F.O.- Prince Kajuku (Duitsland, Decca, 1971) (2)
Billy Swan heeft zichzelf los gebroken uit het keurslijf van 'I Can Help' en komt met een fraaie countrysong. Net zo gezellig als zijn overige werk en ideaal voor de zondagavond. 'Expect the unexpected'. Ik heb een andere single laten liggen omdat het waarschijnlijk té jazzy is voor mijn smaak, maar Tinie Tempah is één van de twee vrij recente vinylsingles bij Groenendijk. Ik ken Tinie van zijn samenwerking met Jess Glynne in 2014 of 2015. Deze single is in 2010 voor Record Store Day uitgebracht. Het is ook in een box set verschenen met onder andere 'Pack Up' van Eliza Doolittle. Die zou ik best nog wel eens op vinyl willen hebben. Er is eentje te koop in Engeland maar die verstuurt hem niet naar Nederland. Wellicht even proberen of hij hem naar Mark kan sturen, maar dan opnieuw... het heeft even geen prioriteit. Tinie Tempah is niet heel interessant muzikaal gezien maar leuk voor de heb voor een euro. Van T'Pau heb ik nog helemaal geen 7"-materiaal. Ik heb 'China In Your Hands' op 12" maar heb 'Heart And Soul' altijd leuker gevonden. U.F.O. is de laatste plaat uit Sellingen en deze is matig interessant. Het is overigens een zeer vroege single van de latere succesvolle hardrockband. 

* Tracey Ullman- Move Over Darling (NL, Stiff, 1983) (1)
* The Walkers- Sister Joanne (NL, Killroy, 1972) (1)
* Wendy & Lisa- Lolly Lolly (Duitsland, Virgin, 1989) (1)
Tracey Ullman en Wendy & Lisa hebben beide een fijne associatie met de jaren tachtig. The Walkers is niet heel erg geweldig. Als bonus heb ik nu het lege fotohoesje van de Nederlandse persing van 'Jennifer Juniper' van Donovan. Ik heb die single in ieder geval in de Amerikaanse persing. 

Singles round-up: augustus 8

Heb ik het vorige week getroffen met het weer of niet? Tja, als ik nu met vakantie had gemoeten, had ik waarschijnlijk ook mijn handen dichtgeknepen. Als ik het vergelijk met een jaar geleden? Toen was ik in deze dagen in Lingen. Toen heb ik op dinsdag ook pittige buien gehad en op woensdagmiddag zelfs aanhoudende regen. En ik me heb me uitstekend vermaakt! Ik heb voor deze dinsdag ambitieuze fietsplannen maar weet ook dat ik het eigenlijk niet moet willen. Ik ga zeker niet zeggen dat ik 'oud' ben, maar ik merk wel dat ik niet meer de energie heb van vijftien of twintig jaar geleden. Misschien straks nog een blokje om fietsen want ik zal in ieder geval naar de supermarkt moeten. Tot die tijd zit ik aan de koffie en kan ik evengoed het tweede deel doen van de 'Singles round-up'. Morgen is er iets dat met de post wordt bezorgd en dan wil ik graag thuis zijn. Een exact bezorgmoment is nog niet gegeven, het zou tussen twaalf uur 's middags en acht uur 's avonds moeten zijn. Het weekend lijkt daarentegen nog even warm te worden. Nu eerst de volgende 27 singles van de eerste week vakantie in 2025. (1) is wederom Steenwijk, (2) nabij Sellingen en (3) is Emmen. 

Eerst de dubbele singles maar weer op een rijtje? 
* Herbie Hancock- Tell Everybody (UK, CBS, 1979) (3)
* Z.Z. Hill- Ha Ha (Frankrijk, Excello, 1972) (3)
* James, Jill & Jackson- Skokiaan (NL, Imperial, 1973) (1)
* Dave Mason- The Lonely One (NL, CBS, 1974) (3)
* The McCoys- Hang On Sloopy (Duitsland, Metronome, 1965) (2)
* The Police-  Can't Stand Losing You (UK, A&M, 1978) (3)
* The Poppy Family- Which Way You Goin' Billy (België, London, 1970)
Bij de laatste valt de b-kant me op. 'Endless Sleep' is een cover van de 'death disc' uit de jaren vijftig. Als toppunt van het tienerdrama verschijnen dan een aantal nummers waarin de jonge hoofdpersoon het niet overleefd. 'Tell Laura I Love Her' is een beroemde terwijl 'Endless Sleep' een gevalletje zelfmoord is nadat zijn hart is gebroken. The Police en Herbie Hancock mogen mee vanwege de Engelse persing. The McCoys is nooit weg. Dave Mason zou ik in principe moeten hebben maar deze single is al jaren zoek. De single uit Emmen is meteen een upgrade. Z.Z. Hill heb ik op 10 september 2006 gekocht. De 40e verjaardag van mijn zus en het weekend waarin 9/11 wordt herdacht op de radio. Toch heb ik daar omstreeks 2011 een ongelukje mee waardoor er een hoek uit ligt. De single komt nu met stip in de Blauwe Bak want het Franse vinyl klinkt vast beter dan het tere Mankind-styreen. 

* Alex Harvey- Old Fashioned Feeling (NL, Capitol, 1972) (3)
* Heavy Jelly- Humpty Dumpty (Duitsland, Avco Embassy, 1970) (3)
* Heinz- Just Like Eddie (UK, Decca, 1963) (3)
* Hollywood Argyles- Alley Oop (UK, London, 1960) (3)
Als je met een pak hondenbrokken op een straathoek staat en Alex Harvey roept, zal het stil blijven. Ga je met een dienblad bier staan en roep je die naam? Dan komen er twee mannen naar je toe gewandeld. Eentje is de Schotse Alex Harvey die successen zal hebben met de The Sensational Alex Harvey Band. Ik denk dat de Amerikaanse Alex Harvey ook niet in een drankje zal spugen. Het is schandalig dat de twee geregeld worden verward maar de Amerikaanse onderscheidt zich behoorlijk van de Schot. Ik moet bekennen dat ik 'To Make My Life Beautiful' altijd heb voorgesteld uit de mond van de Schot. Ook hier valt de b-kant op: 'Reuben James'. Is dat dezelfde Reuben James als van Kenny Rogers? Inderdaad, het is de 'writer's original'. De a-kant is best fijn. Ik moet bekennen dat ik bij 'Ruben' of 'Reuben' meer gewend ben aan Kenny's stemgeluid. Heavy Jelly is een interessant plaatje. Er zijn namelijk drie bands actief als Heavy Jelly. Het is niet de band van Skip Bifferty en evenmin de groep op het Head-label. Onze Heavy Jelly is geproduceerd door Ray Singer van de Engelse Nirvana. Ik zou het plaatje in dezelfde hoek schuiven als The Edgar Broughton Band, al is het voor de b-kant: 'Throw Down A Line'. Een cover van de single van Cliff Richard en Hank Marvin. Een lekker bizar ding. Heinz is een opvallende verschijning met zijn peroxide blonde haar. Hij is één van de vaste gitaristen voor de opnames van Joe Meek en brengt in 1963 een ode aan Eddie Cochran. Het is een vette nummer 1-hit in Engeland en ademt de revolutionaire Joe Meek-sound. Het krijgt straks een fris papieren hoesje maar voor de hoto mag die nog even zonder hoes. Hollywood Argyles is natuurlijk een fantastische novelty-hit uit 1960 en klinkt beter dan ooit vanaf 65-jarig Engels vinyl. 

* Mary Hopkin- Think About Your Children (NL, Apple, 1971) (1)
* Human League- Human (Duitsland, Virgin, 1986) (1)
* Ironhorse- Sweet Lui-Louise (België, Atlantic, 1979) (3)
* The Knack- Pick It Up (NL, Atlantic, 1976) (1)
Hot Chocolate zit in 1969-1970 even op het Apple-label hoewel het vooral een contract heeft met producent Mickie Most. Later zal de band uitkomen voor zijn Rak-label. Mickie produceert eveneens deze Mary Hopkin-single en levert een nummer aan van Errol Brown en Tony Wilson van het genoemde Hot Chocolate. Ik kan geen uitvoering van de band vinden en dus moet het speciaal voor Mary zijn geschreven? Human League heeft een dermate fijne herinnering aan de jaren tachtig dat die meteen in de 'Eindstreep' mag zonder dat ik de plaat heb gedraaid. Bachman-Turner Overdrive heeft in 1974 de grootste lol met Tourette als het 'You Ain't Seen Nu-nu-nu Nuthin' Ye-ye-ye Yet' in de microfoon sputtert. Randy Bachman start een paar jaar later Ironhorse en besluit terug te grijpen op het concept met 'Sweet Lui-Louise'. Ik heb het altijd een leuk plaatje gevonden. Tot slot The Knack. Niet te verwarren met...? In de volgende aflevering heb ik ook zo'n voorbeeldje van naamsverwarring. The Knack van 'Pick It Up' is een Hollandse funkproductie en de band is al uiteen als de Amerikaanse The Knack in de hitparade komt met 'My Sharona'. Ik moet de b-kant nog even checken. Nee, helaas. Ook dat is funkrock. Gewoon in de Gele Bak dan. 

* Lester & Denwood- America (UK, Atlantic, 1973) (3)
* Liberation Of Man- You're My Number One (NL, CNR, 1976) (1)
* Robert Long- I Believe In Love (NL, EMI, 1973) (1)
* Bob Luman- Let's Think About Livin' (NL, Warner Bros., 1960) (3)
Bij Lester & Denwood twijfel ik even maar dat blijkt 'Angela' te zijn. De Engelse persing had ik sowieso meegenomen.  Best een indrukwekkend nummer met mellotron op de achtergrond. Het zal toch niet? Er is één Liberation Of Man-single die momenteel goud waard is in Engeland maar het zijn niet de twee hits. Ik vind het persoonlijk een beetje 'meh' maar het zou toch iets zijn als ik die voor een euro bij Groenendijk in Steenwijk tegenkom? Hoewel het vinyl niet smetteloos is, vind ik deze nu al beter dan 'Love Is Under Control' en durf deze wel aan de Blauwe Bak toe te vertrouwen. Robert Long probeert het in 1973 even in het Engels totdat hij genoeg heeft van het 'Ai Lof Joe So' op de radio en overgaat naar de Nederlandse teksten. 'I Believe In Love' had zo van George Baker of Andres kunnen zijn, maar het is geschreven door zijn maatjes uit Unit Gloria. Ja, en dan... Bob Luman! Het maakt niet uit of de plaat leuk is of niet, maar zo'n fraai fotohoesje uit 1960 kan ik niet laten liggen. Muzikaal is het méér gezelligheid voor op de zondagavond. 

* Paul McCartney & Wings- Jet (NL, Apple, 1974) (3)
* Mighty Wave- You Gotta Help Me (Duitsland, Vogue, 1971) (2)
* The Monkees- Theme From The Monkees (Duitsland, RCA Victor, 1966) (2)
* Gary Moore & Phil Lynott- Out In The Fields (Duitsland, 10 Records, 1985) (1)
Soms is het goed om te gokken. 'Jet' oogt fraai voor een euro maar ik meen dat ik hem al heb. Nee dus! Mighty Wave is ook een wilde gok in Sellingen. Ik heb zes euro aan contanten en de singles zijn een euro per stuk. Ik heb ook interesse bij twee singles van de Duitse Lords maar kan geen keuze maken en neem dan deze van Mighty Wave mee. Een progressief hardrock-geluid uit België in dezelfde stijl als het Franse Moebius Bottle. The McCoys reken ik als dubbel, The Monkees niet. Ik heb 'Theme From The Monkees' op het Amerikaanse Flashback-styreen met 'Last Train To Clarksville' op de andere zijde. Ik beschouw deze Duitse als een nieuwe aanwinst omdat de Amerikaanse weinig draaiplezier geeft. 'Out In The Fields' is altijd fijn en deze heb ik nog niet. 

* Ted Nugent & The Amboy Dukes- Sweet Revenge (UK, Discreet, 1974) (3)
* Octopus- My Special Angel (NL, Killroy, 1975) (1)
* Juan Pardo- No Me Hables (NL, Dureco, 1981) (1)
* Ray Parker Jr. & Raydio- A Woman Needs Love (NL, Arista, 1981) (1)
Deze verkoper bij de winkel in Emmen verrast me al jaren met leuke Engelse persingen waarbij hij vooral rock-georiënteerd is. Zie hier dit plaatje van Ted Nugent met zijn Amboy Dukes. Helaas geen 'Journey To The Centre Of The Mind', maar we blijven zoeken. Nugent is ietwat omstreden vanwege uitspraken die hij heeft gedaan maar dat belet mij niet om dit met alle plezier in mijn show te draaien. Octopus is een Belgische groep met een Engelse zanger maar dat voorkomt niet dat het pure zult is in de stijl van George Baker. Ik zweer jullie dat ik iemand over mijn schouder hoor lachen als ik Juan Pardo in mijn handen hou. 'Kom broer, die gaan we kopen!'. Ik associeer het nummer op ene of andere manier met een zaterdagochtend met de NCRV op de radio. Tot slot Ray Parker. Het is een hit geweest en dat bepaalt in dit geval dat ik de single toevoeg aan de jaren tachtig-bak. Het blijft overigens wel een schitterend nummer!

Singles round-up: augustus 7

Nee hoor! Ik ben niet in de war met de dagen en maanden. Zoals jullie hebben kunnen merken aan de 'Eindstreep' zijn er tot nu toe slechts zes afleveringen geweest in augustus en niets over de singles van de afgelopen week. Omdat ik liever ook niet boven de tien afleveringen per maand wil uitkomen, tel ik voorlopig nog even door. Sinds vorige week zaterdag heb ik 82 singles gekocht. Hoewel er platen bij zitten die ik graag wat extra in het zonnetje zou willen hebben, moet ik ook hier maar eens de turbo aanzwengelen en in drie afleveringen door deze singles fietsen. Daar komt bij dat er héél veel dubbel is, soms upgrades maar vaker Engelse persingen. Voor wat betreft de berichten: Ik ga in september wederom dertigmaal publiceren en ga waarschijnlijk even vooruit werken om ruimte te maken op de afdeling van de 'Singles round-up'. Nu de eerste 27 op alfabetische volgorde van de artiesten. Een fietshelm strekt tot de aanbeveling, ik weet uit ervaring te vertellen dat klinkers bij een eventuele val niet bepaald zacht zijn!

Laat me eerst beginnen met de dubbele singles.
* Ashton, Gardner, Dyke & Co.- Can You Get It (NL, Capitol, 1971) (3)
* Boney M- El Lute (NL, Hansa, 1980) (1)
* Laura Branigan- Self Control (UK, Atlantic, 1984) (1)
* The Buffoons- Tomorrow Is Another Day (NL, Imperial, 1967) (3)
* Dave Davies- Death Of A Clown (NL, Pye, 1967) (2)
* Carol Douglas- Burnin' (UK, Midsong, 1978) (3)
* Graham Gouldman- Sunburn (UK, Mercury, 1979) (1)
* Ferre Grignard- Ring Ring I've Got To Sing (NL, Philips, 1966) (3)
De nummers in haakjes achter iedere single. (1) heb ik op zaterdag 23 augustus gekocht bij Groenendijk in Steenwijk. Ik heb hier onder andere in januari al eens boodschappen gedaan. (2) refereert aan woensdag 27 augustus en ik reken het tot Sellingen. Het is een paar kilometer buiten het dorp en zou zomaar een andere plek kunnen zijn. (3) is tenslotte de volgende dag in Emmen op de terugweg vanuit Emmer-Compascuum. Ashton, Gardner, Dyke & Co., The Buffoons en Ferre Grignard zijn upgrades met fotohoesjes. Boney M is een beetje een novelty. Blijkbaar is in 1980 deze 5"-flexidisc uitgebracht als promo voor de Nederlandse markt. Ik heb de originele single uit 1979 dus het is echt een extraatje. Laura Branigan heb ik dankzij broeder verkregen maar een Engelse persing is altijd welkom. Dave Davies gaat vooral mee vanwege het fotohoesje. De plaat zélf oogt niet bijster goed. Carol Douglas en Graham Gouldman zijn weer vanwege de Engelse persingen. 

Ik behandel de overige singles per vier met één blokje van drie. 

* Alessi- Don't Hold Back (NL, A&M, 1976) (1)
* Average White Band- Let's Go Round Again (NL, RCA Victor, 1980) (3)
* Joan Baez- Maria Dolores (US, Vanguard, 1971) (1)
* Blood, Sweat & Tears- So Long Dixie (NL, CBS, 1972) (3)
Nederland maakt bescheiden kennis met Alessi middels 'Don't Hold Back'. Als je zo slim bent om de single dan aan te schaffen, heb je meteen een toekomstige hit in handen en dat scheelt je de aanschaf van de opvolger. 'Don't Hold Back' heeft namelijk 'Oh Lori' op de keerzijde. Het is gesneden koek voor wat betreft Alessi, gewoon een gezellig plaatje voor op de zondagavond. Average White Band zal ik even moeten proeven. Veel van de 'Schotten-om-utens' komt op een bepaald moment wel in de Blauwe Bak terecht, zie daarvoor 'When Will You Be Mine'. Tja, ik zie niet in welke deze niet in de Blauwe Bak zou kunnen staan. Als het refreintje komt, herken ik het nummer opeens. Geen idee waar ik hem heb gehoord maar het is 'anthem' genoeg voor in de Blauwe Bak naar mijn mening. Het schijfje van Joan Baez is een extraatje bij de dubbelelpee 'Blessed Are...' uit 1971. 'Maria Dolores' is het Sppanstalige nummer dat ik persoonlijk ken van Trio Los Paraguayos. Blood, Sweat & Tears werkt de Barry Mann en Cynthia Weil-compositie uit op de bekende BS&T-manier. 'Krakbegravningen' op de keerzijde lijkt interessant. Georg Wadenius schrijft het nummer samen met Barbro Lindgren en nadat Wadenius heeft gespeeld met Made In Sweden voegt hij zich in 1972 bij Blood, Sweat & Tears. Hij zingt blijkbaar ook het nummer want dat is niet David Clayton-Thomas en die kan waarschijnlijk ook geen vloeiend Zweeds. 

* Booker T. & The M.G.'s- Jamaica This Morning (NL, Stax, 1973) (3)
* David Bowie- Let's Dance (Duitsland, EMI America, 1983) (3)
* James Brown- Get Up, Get Into It, Get Involved (België, Polydor, 1971) (3)
* The Buffoons- Let It Be Me (NL, CBS, 1973) (1)
De single van Booker T. is een apart geval. De b-kant is toegeschreven aan The M.G.'s en de b-kant als Booker T. & The M.G.'s. Wat is het verschil? Welnu, 'Jamaica' is door alle leden geschreven met uitzondering van Booker T. Jones. Toch hoor ik duidelijk toetsen op het nummer en lijkt het me stug dat Booker T. niet heeft meegewerkt aan de opname. Van "Jamaica' ben ik niet echt kapot maar de b-kant klinkt als de klassieke Booker T.-sound en ik gun 'Fuquawi' wel een plekje in de Blauwe Bak. David Bowie is zo'n single die ik steeds ben vergeten om te kopen en inmiddels lijkt iedereen te denken dat alles van Bowie goud waard is. Een gaaf exemplaar van de single voor een zuinige euro is een rariteit in kringloopwinkels. Deze single heeft al een zwaar leven achter de rug. Artistiek is het de opvolger van 'Sex Machine' en borduurt verder op dat stramien. Ik moet kritisch zijn en deze wel in de Gele Bak stoppen. Wat kun je aan de evergreen 'Let It Be Me' verprutsen? Erg weinig. Met de stemmen van The Buffoons kan het al helemaal niet mis gaan. Zijdezacht. 

* The Cars- Drive (Duitsland, Elektra, 1984) (1)
* The Ray Charles Singers- Al-Di-La (US, Command, 1964) (1)
* Chicory Tip- I.O.U. (NL, CBS, 1973) (3)
* Cock Robin- When Your Heart Is Weak (NL, CBS, 1985) (1)
The Cars en Cock Robin zijn goed voor fijne herinneringen uit de jaren tachtig. Chicory Tip vindt zichzelf opnieuw uit met 'I.O.U.'. Het lijkt een vroeg Status Quo-verhaal. De mannen hebben het na 'Pictures Of Matchstick Men' wel gehad met de 'phasing' en andere psychedelische effecten en willen iets héél anders doen. Als ze dat eventueel doen, laat het publiek de plaat links liggen. Ze willen méér psychedelische fratsen van Status Quo. Zo ook Chicory Tip. Deze plaat klinkt niet als een 'Son Of My Father', hoewel het eveneens door Giorgio Moroder en Pete Bellotte is geschreven, maar heeft meer weg van een glamrock-stamper. De plaat zal genadeloos floppen en Chicory Tip zal weer terug moeten naar 'Son Of My Father Version 5'. The Ray Charles Singers doen een Italiaans mopje dat ik persoonlijk vooral ken van Willy Alberti. 'Til The End Of Time' klinkt iets meer rhythm & blues maar desondanks blijft het erg middle-of-the-road. Gewoon in de jaren zestig-bak. 

* Joey Dee- Dance Dance Dance (NL, Roulette, 1963) (3)
* Joe Dolan- I Need You (UK, Pye, 1977) (3)
* Fairport Convention- Now Be Thankful (UK, Island, 1970) (3)
* The Fortunes- Baby By The Way (NL, Capitol, 1972) (3)
Joey Dee doet het zonder The Starliters, althans krijgt de groep geen credit op het label. Zowel 'Dance Dance Dance' als 'Let's Have A Party' doen precies wat je ervan kan verwachten. Schuif het meubilair maar aan de kant. Intussen gaat het wel de Gele Bak in. Joe Dolan mag mee omdat het de Engelse persing is. Fairport Convention mocht gisteren bovenaan de top tien prijken in de 'Eindstreep'. Helaas is de single niet helemaal vlak, maar je kan ook niet alles mee hebben. Op de b-kant staat een nummer met een hele lange titel: 'Google het maar, ik zie er tegen op om het te moeten typen. The Fortunes is zo'n single die nog altijd ontbreekt in de verzameling. Net als bij The Buffoons, The Fortunes zijn vakmensen en je kan er moeilijk iets op tegen hebben. Ook al is het niet het meest memorabele werk van de band, 

* Aretha Franklin- Angel (UK, Atlantic, 1973) (3)
* Art Garfunkel- All I Know (NL, CBS, 1973) (3)
* Gibson Brothers- Que Sera Mi Vida (NL, CNR, 1979) (3)
Ik heb Aretha afgelopen vrijdag gedraaid in de show. Als ik de plaat al niet heb? Nee, dat blijkt niet het geval te zijn. Ik ben niet een hele grote fan van Aretha's zangkunsten (vooral het gegil tegen het einde van een nummer) maar gun het plaatje een plekje in de Blauwe Bak. Art Garfunkel doet een nummer van Jim Webb en de arrangeur meent dat het een tweede 'Bridge Over Troubled Water' moet worden. Er is momenteel een kleine hype aan de gang op Wolfman Radio voor wat betreft Gibson Brothers en 'Que Sera' heb ik nog altijd niet. Overigens ook een vroege jeugdherinnering. 

Eindstreep: augustus 2025

Mag ik mezelf een schouderklopje geven of heb ik enorme mazzel gehad? Ik denk het laatste. Aan het begin van mijn vakantie oogt het nog alsof het dit weekend helemaal mis zal zijn qua weer. Zoveel regen overdag dat het niet gezellig is om een fietstochtje te ondernemen. Dan heb ik alle ruimte om Soul-xotica van het aantal gewenste berichten te voorzien vóór zondag. Dan blijkt het weer opeens erg mee te vallen en kan ik ook vrijdag en zaterdag nog fraaie fietstochten maken. Desondanks heb ik het gered: Dit is het 31e bericht van de maand augustus en ik mag terugkijken op de platen van de afgelopen maand. Alhoewel? Het is ook een kwestie van vooruit kijken want een aantal titels moet ik nog aan jullie voorstellen in de 'Singles round-up' van de komende weken. Met een gemiddelde van meer dan vijf singles per dag heb ik keuze zat voor twee top tien-lijsten. 

De Gele Bak lijkt in ieder geval als grote winnaar uit de bus te komen. Desondanks heb ik alle singles van de afgelopen week automatisch tot Gele Bak gerekend waar mogelijk een aantal alsnog in de Blauwe Bak terecht komen. Dat moeten de draaibeurten van de 'Singles round-up' gaan bepalen. Op dit moment wacht ik nog op zes singles die ik in augustus heb afgerekent. Eentje daarvan is een proefpersing van een plaat die naar verwachting morgen gaat verschijnen, maar ik heb nog geen bericht gehad dat deze op de post is gegaan. De overige vijf heb ik gisteren bij Juno besteld en zijn vandaag op de post gegaan. Voorlopig staat de score van de Gele Bak op 83 singles tegen 55 van de Blauwe Bak maar dat gaat dus nog veranderen. Er zijn totaal 27 dubbel hoewel ik een paar in de Blauwe Bak over het hoofd heb gezien. Totaal kom ik uit op 171 singles voor de maand augustus. Ik heb even geen zin om foto's te maken of een foto te bewerken en heb dus alleen de nummer 1 uit de Gele Bak als foto in de aanbieding. Ik begin echter met de top tien van de Blauwe Bak. 

1. I Don't Care What People Say - Delphonics 

2. You Want To Change Me - Bobby Hebb

3. Your Loves Too Strong - Donna Colman 

4. Open The Door To Love - The Afterglows

5. Party Lights - Natalie Cole 

6. Waiting For Love - Usje Sukatma

7. Summer Vibes - Brick 

8. Too Late - Mandrill 

9. Like A Nightmare - The Andantes 

10. Baby I Can't Tell You - Rita Graham 

En dan tenslotte de top tien van de Gele Bak. 

1. Now Be Thankful - Fairport Convention 

2. From Above - Q'65 

3. Human - Human League 

4. Jeans On - David Dundas 

5. When Your Heart Is Weak - Cock Robin 

6. Just Like Eddie - Heinz 

7. It's A Secret - Mungo Jerry 

8. I.O.U. - Chicory Tip 

9. Go With Me - Fire & Rain 

10. No Me Hables - Juan Pardo

Singles round-up: augustus 6

De spreekwoordelijke pyjama is een korte broek en dat maakt dat het de zevende dag op rij is. Toch lijkt het erop dat ik vandaag mijn neus niet buiten ga laten zien. Ik heb een pyjamadag vandaag! De Buienradar voor komende week lijkt niet onaardig en dus gaan we naar verwachting veel fietsen. Ik heb zelfs al een paar redelijk concrete plannen voor fietsavonturen dus de 'Uffelter vergezichten' krijgt vast een herhaling in de komende week. Daarnaast moet ik ook beginnen met het noteren van de singles uit de afgelopen week. Ik heb vrijdag eigenlijk al de foto's genomen voor de beide 'Singles round-up'-afleveringen. Dat ik Julian Jonah een paar uur later alsnog vind, is nog geen reden tot een nieuwe foto. Dan arriveren gistermiddag de twee laatste singles van deze maand en dan wordt het wel tijd voor een foto. Hierbij de laatste negen 'nieuwe' Blauwe Bak-singles. In de volgende maand halen we de schade in qua 'oude' Blauwe Bak-singles en de singles die ik in de afgelopen week heb gekocht. 

* Julian Jonah- Better Make Room For Love (UK, Izipho Soul, 2025)
Ik koop iedere release op het Izipho-label en het is eens per jaar dat dit een lichte teleurstelling oplevert. Bij Julian Jonah wil ik niet spreken van een teleurstelling maar het is wel iets 'voor erbij'. Jonah is dé 'superster' van Izipho Soul want dit is inmiddels zijn derde of vierde release en ze gaan als warme broodjes bij de meer progressieve soul- en disco-dj's. Hier doet de producent en songschrijver het met zangeres Marva King en 'Better Make Room For Love' wordt aangeboden in een lange versie van bijna zes minuten en een single-knip van iets meer dan vier minuten. Omdat ik niet in een club sta te draaien, beperk ik me tot de single-versie. Het is de bekende receptuur, een groove die doet denken aan de jaren tachtig en een soulvolle zangeres. En, geheel in Izipho-stijl, met een optimistische en positieve boodschap. Zeker geen teleurstelling maar evenmin een plaat die ik grijs ga draaien. 

* Mandrill- Too Late (UK, Soul Brother, 1978, re: 2025)
Een demo met een klein lp-gaatje maar het blijft hetzelfde beruchte vinyl. Daar komt bij dat Soulful Records de singles los in de envelop laat 'zwemmen' doordat deze al iets is kromgetrokken maar het heeft geen invloed op de muziek. 'Too Late' is wellicht één van de meest soulvolle nummers van de funkband. Fluweelzacht, zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt? Erg blij met deze betaalbare heruitgave!

* Johnny Mathis- Evil Ways (Wonderlove's Re-Edit) (UK, Soul Flip 7, 2025)
Een paar maanden geleden heb ik van hetzelfde label een curieuze re-edit van 'B-A-B-Y' van Carla Thomas aangeschaft. Het is echter meteen de b-kant, 'Can I Get A Witness' van Barbara Randolph, welke mijn aandacht trekt. Zoveel aandacht dat ik het 'origineel' inmiddels ook heb aangeschaft. Origineel tussen aanhalingstekens omdat het een heruitgave uit 1979 betreft. Nu is hier dan de nieuwste in de Soul Flip-serie. Op de eigenlijke a-kant een matig interessante edit vna 'Send Him Back' van The Pointer Sisters maar hier wint de b-kant het opnieuw voor mij. Johnny Mathis doet begin jaren zeventig covers van de grote hits en daartoe behoort ook 'Evil Ways' dat een hit is voor Santana. De Wonderlove-behandeling past erg goed bij de Cheeba's Latin Bros-releases en daardoor bruikbaar voor mijn shows. Het origineel staat op een elpee en ontbeert de groove die Wonderlove er aan heeft meegegeven. 

* The Nicky Newarkers- Woman (UK, Expansion, 1978, re: 2025)
Expansion houdt zich de laatste tijd bezig met het opnieuw uitbrengen van Mercury-platen uit de jaren zeventig en dat is goed nieuws! De originele singles zijn vaak op styreen en klinken al beroerd bij aanschaf of zijn dat na drie of vier draaibeurten. 'Woman' is onweerstaanbare funky disco met een flinke dosis soul. Op de b-kant staat 'Leave Me Or Love Me' dat ook niet te versmaden is. Gewoon een erg goede 'double-sider' hoewel 'Woman' vor mij de winnaar blijft. 

* Nimbiss- Paradise (UK, Izipho Soul, 198?, re: 2025)
Izipho houdt een balans in stand tussen het uitbrengen van nieuwe artiesten met nieuw werk en het opnieuw uitbrengen van onbetaalbare platen. In de laatste categorie valt deze van Nimbiss. 'Paradise' is oorspronkelijk in 1981 opgenomen door de band Jewel maar Nimbiss volgt niet veel later met hun coverversie. De 12" is in 2021 opnieuw uitgebracht maar dan met de single-versie van 'Paradise'. Patrick van Izipho heeft de toestemming gekregen om de lange 12"-versie te gebruiken voor een 7". De backingtrack van Jewel en Nimbiss hebben veel overeen en riekt een beetje naar het betere werk van Earth, Wind & Fire. Zoals ik al lees in verschillende recensies had Nimbiss even moeten rondkijken voor een betere leadzanger want dat is het enige manco aan dit feestje. 

* Usje Sukatma- Waiting For Your Love (US, PPU, 1978, re: 2025)
Het PPU-label is eigendom van een collectief progressieve disco-dj's en presenteren hier een track van de Surinaamse Usje Sukatma. Het brengt deze single voor het eerst uit in 2011 maar in 2025 is het tijd voor een welkome heruitgave. Usje heet eigenlijk Ngoesman Soekatma en is voornamelijk actief als Oesje. Hij begint zijn loopbaan met T-Group 75 en maakt een single met zangeres Kaminah welke vooral in de Surinaamse folklore moet worden geplaatst. 'Waiting For Your Love' is de disco-klassieker die een héle grote hit had moeten worden en welke je op ieder discofeest zou moeten horen. Helaas is dat anders gelopen in 1978 maar dankzij de inspanningen van Peoples Potential Unlimited kunnen we daar nu verandering in brengen. 

* Sunday Papers- Smoke (US, Funknight, 2024)
Ik volg het Funknight-label op de voet en ben in het afgelopen jaar deze single vast al eens tegengekomen. Buiten dat de titel een paar maal wordt geroepen, is het vooral een instrumentaal stuk en daar ben ik doorgaans niet kapot van. In dit geval zou ik het willen beschrijven als psychedelische instrumentale funk. Het is het laatste exemplaar bij Juno en gaat nu voor een dievenprijsje over de toonbank en dat maakt dat ik de verleiding niet kan weerstaan. 

* The Whirl Wind Evangelists- No Grave (UK, Fortune, 1958, re: 202?)
Gospel is 'big business' geworden en ook de dames en heren bootleggers willen daar graag van mee genieten. Toch zou ik dit plaatje van The Whirl Wind Evangelists eerder als 'hillbilly gospel' willen omschrijven dan dat het om zwarte gospel gaat. Het heeft een spannend gitaarstukje in de plaat dat het wellicht meer geschikt maakt voor de country en rockabilly, maar ik kan hem niet laten liggen. Op de flip het verhaal over Jonas. Het is niet de meest essentiële gospel-plaat maar best grappig om in de collectie te hebben. 

* Yahya a.k.a. Constantine Weir- Contradictions (Zweden, ITRZ, 2025)
Dit gelimiteerde schijfje vinyl vindt gretig aftrek bij de fans en Si Cheeba heeft in Engeland een doosje ontvangen van Yahya om deze de rest van de wereld in te sturen. Yahya brengt een idealistische boodschap over een fijne laidback groove met een spannende wah wah-pedaal. Ik heb een vermoeden dat dit nummer gaat bouwen en groeien. Een eigenzinnig plaatje hoewel ik moet bekennen dat ik had begrepen dat het een Echo Chamber-release zou zijn. Het is voor mij niet heel erg essentieel maar ik ondersteun graag 'het goede doel' van Echo Chamber. 

Uffelter vergezichten: Zaterdag 30 augustus

Als variatie op de 'Diagonaal zeven letters'. Tijdens de vakanties heb ik immers vaker de 'Uffelter vergezichten' gedaan en vooral in de jaren dat ik de vakanties thuis vier. Vanmiddag zijn er nog twee nieuwe releases binnengekomen en dus krijgen jullie morgen in ieder geval een 'Singles round-up' met totaal negen nieuwe releases. Omdat ik nu niet meer de puf heb om foto's te maken en over muziek te schrijven, kan ik net zo goed getuigen van het fietstochtje dat ik vanmiddag heb gemaakt. De camera blijft thuis want aanvankelijk zijn er geen grootse plannen. Vervolgens komt van het ene het andere en voordat ik het goed en wel in de gaten heb, ben ik al een flink eind van huis. Het boodschapje zijn nieuwe coils voor de elektronische sigaret. Ik kan erop gokken dat ze die in Diever hebben, maar in Steenwijk heb ik dubbele kans. Ik fiets rond een uurtje of vier vanuit Uffelte en dan ziet het er weinig veelbelovend uit. Het heeft vanmiddag al geregend en de luchten laten zien dat het méér in petto heeft. Desondanks is het de zesde dag op rij dat ik de korte broek aan heb. In tegenstelling tot gisteren heb ik nu wel een dun jasje in de fietstas gestopt. 

Het chamadron van de kerk in Havelte speelt in de verte als ik langs de Ruiterweg ga. De heenweg maar over Darp en Havelterberg en dan kan ik de terugweg over Kallenkote en langs de kazerne. Dat is het eerste plan. Hoe dichter ik bij Steenwijk kom, hoe uitbundiger de zon gaat schijnen. Ik ben een paar minuten voor vijf uur bij de Primera en nog nét op tijd om de coiltjes te scoren. Als ik te laat was geweest? Dan is er nog een tabakswinkel op het Steenwijkerdiep welke tot acht uur open is. Met de coils in de achterzak kan ik gaan nadenken over hoe ik wil fietsen. De wind is zuidwestelijk. Ik fiets bijna automatisch naar Tuk en ga de spoorlijn over op weg naar de Woldberg. Toch buig ik af om langs de uitkijktoren te gaan en richting de Baars, tot voor kort bekend als de Baarse Vrijstaat. Hier wordt in de eerste jaren het Dicky Woodstock-festival gehouden. Ik heb even idee om over De Pol te gaan maar fiets desondanks helemaal de Baars uit en ga middels het fietspad door het bos naar de Westvierdeparten. Steggerda oogt wederom interessant en dus fiets ik de grens over naar Friesland. Alhoewel? Officieel gezien mag het Friesland heten, maar de mensen praten er allesbehalve Fries. Vanuit Steggerda ga ik langs Vinkega naar Noordwolde. Ik haal een paar boodschapjes bij de Jumbo en zet zomaar koers naar Oosterstreek. Hoe ver wil ik gaan? 

Als ik alsmaar rechtdoor fiets zit ik bij Elsloo en Boijl en ik weet niet of ik daar nu zoveel trek in heb. Dan laat de fietsroute me plots rechtsaf slaan en dat volg ik dan maar. Ik kom uit in de contreien van Vledderveen en fiets door naar Vledder. Ik heb geen flauw idee hoe laat het is want naast de camera is ook de telefoon thuis gebleven. Ik heb niet eens muziek bij me! Het zou handig zijn als ik toch nog even naar de winkel in Havelte kan, maar nogmaals.. ik weet niet hoe laat we leven. Ik fiets vanuit Vledder binnendoor naar Wapserveen. Een beetje gesneden koek. Als ik het Westerzand bereik, het begin van de 'achtertuin', herinner ik me eraan dat ik al heel lang niet meer het Voermanpad ben langs gefietst. Dat doe ik vervolgens en volg de weg tot aan de kazerne. Via de Van Helomaweg terug naar Havelte en warempel... Ik heb nog tien minuten voordat de winkel op slot gaat. Ik haal de laatste boodschapjes en fiets dan terug naar Uffelte. Ik ben vier uren onderweg geweest en evengoed nog flink wat kilometers gemaakt. 

De camera is thuis gebleven en dus moet ik Google op voor een foto. De pluktuin van Steggerda is een beeld dat ik meteen herken van deze middag.