Ik zou het iedereen kunnen aanraden: Doe eens een psychologisch zelfonderzoek. Hoewel, het neemt flink wat tijd in beslag en de uitslag is niet altijd even geruststellend. Ik bezoek van oktober 2010 tot en met maart 2011 een psychologe die het interessant vindt om het uit te zoeken en dus alle tijd vrij maakt voor dit project. De vraag is: ,,Wie ben ik en wat is er mis met mij?". Zoals gezegd kan ik niet veel met de eventuele uitkomst, het is niet meer dan een loze kreet, maar het proces laat me een aantal dingen zien van mezelf die me tot dan toe nog niet zijn opgevallen. Eentje daarvan is dat ik erg weinig pieken en dalen ken in mijn gevoelens. Overwinningen worden nauwelijks gevierd en tragische momenten kan ik compleet relativeren waardoor een vrijwel horizontale lijn ontstaat. Ik heb geprobeerd om daar aan te werken in de afgelopen jaren met wisselend resultaat. Nu zit ik dan in de vroege uren van 2020 de afscheidsbrief aan 2019 te schrijven en ik ben reeds tot dezelfde conclusie gekomen met dit jaar. Weinig échte hoogtepunten maar ook weinig dieptepunten. Gewoon een heel gemiddeld jaar waarover menigeen niet zal klagen maar dat iets té kleurloos is voor mijn beleving. Heet is als een goed geasfalteerde ruilverkavelingsweg door een nagenoeg vlakke polder. De foto is in de buurt van Drouwen en gemaakt op de dinsdag van de vakantie.
Materialisme heeft een negatieve klank. ,,Ik ben totaal niet materialistisch", roep ik wel eens in het verleden maar dat is pertinent onjuist. Kijk naar de 'Singles round-up'-afleveringen van dit jaar en je ziet dat het alleen maar meer, meer en meer is. Bovendien moet ik erkennen dat de Pioneer in 2016 voor een aangename twist in mijn leven heeft gezorgd. Het jaar begint redelijk goed als de ligfiets nog goed rijdt. Als duidelijk wordt dat het echt een grondige restauratie nodig heeft, zakt het enthousiasme voor 2019 in. De fietstochten zijn niet meer memorabel. Ik ga zelden vanuit het werk nog een blokje om en, hoewel ik ondersteuning heb, voel ik me minder relaxt dan wanneer ik op de ligfiets de afstand doe. Natuurlijk zijn er wel kleine momenten maar waar de kleine momenten van 2017 op oudejaarsdag groots bleken te zijn, daar blijft het op deze dag allemaal een beetje aan de magere kant. Eén ding is duidelijk: De Pioneer moet snel weer de weg op en ik moet weer gaan genieten van mooie fietstochten op de zondag. Dat is het enige voornemen en meteen ook nog een materiële!
Vanaf de vakantie voelt het als één groot afscheid. Eerst hoor ik dat de radiobaas stopt met het station. Hoewel ik heb betaald voor nóg een jaar weet ik nog niet hoe de nieuwe club zich gaat ontwikkelen. Dan kondigt een collega van de post plotseling aan dat ze weg gaat. Ik heb jaren met haar op de maandagmiddag gewerkt en het maakt dat ik, op zijn minst, de lol van het sorteren ben kwijtgeraakt. Verder speelt er iets in de familie dat ik niet aan mijn blog ga toe vertrouwen en bovendien trek ik het lot van de wereld teveel aan. Ja, het enige medicijn is om de Pioneer weer in de benen te krijgen en weer zin te geven aan de dagelijkse beslommeringen. Daar ga ik na het weekend meteen mee aan de slag! Laten we van 2020 weer een meer afwisselend jaar maken met hoogtepunten om nog lang van na te genieten. Ik wens al mijn volgers, vrienden en toevallige passanten het allerbeste toe voor 2020!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten