Als ik net klaar ben met het publiceren van het vorige bericht ben ik opeens benieuwd naar wat er in het Juno-pakket zit. Eerlijk gezegd ben ik deze van Khruangbin alweer vergeten. Het is een impulsieve aankoop geweest want doorgaans zijn deze singles in een oogwenk uitverkocht. Ik heb al een paar andere titels in mijn boodschappenmandje zitten en Khruangbin geeft de doorslag. Ik heb het plaatje gedraaid want ik heb hem 'blind' (of 'doof') gekocht en dan ben ik vlug bereid. Ik heb jaren geleden Khruangbin te gast gehad in 'Hier en nu' of iets dergelijks maar vindt het niet storend om nóg een keer in het verhaal te kijken van de band. Helaas moet ik bekennen dat mijn aandachtsspanne soms aan de korte kant is want na één wat 'mindere' plaat kijk ik al niet meer om naar de band. Volgens Discogs heeft 'White Gloves' een erg vreemde geschiedenis maar desondanks mag deze single deze week de Week Spot heten.
Stikstof, energie, het conflict tussen Rusland en Oekraïne, het gebed zonder einde in de Gazastrook pus Westelijke Jordaanoever en nu gaan Israël en Iran opeens weer gezellig doen. Goed beschouwd zijn we sinds 2020 van crisis naar crisis gehobbeld. De crisis uit 2020 ligt alweer zo ver achter ons? Toch denk ik regelmatig terug aan de bizarre tijd. Ik sta vanaf dag 1 anders in de wedstrijd dan menigeen in mijn omgeving en ben altijd bij mijn principes gebleven. Het is vijf jaar geleden dat je plots de Tomtom bij het grofvuil kan zetten want de pijlen op de grond wijzen welke kant je mag op lopen. Tijdens mijn minivakantie van 2020 kom ik in Deventer en ik heb het nergens zó extreem gezien als daar. Het hele centrum is eenrichtingsverkeer en bij populaire winkels staan mensen in de rij omdat er niet meer dan twee of drie binnen mogen zijn. Ik twijfel deze middag of ik voor één keertje ga 'zondigen' en een langspeler ga aanschaffen. Dat moet dan uiteraard 'Mordechai' worden van Khruangbin. Samen met 'The Slow Rush' van Tame Impala dé ultieme corona-albums. Hoewel? Tame Impala leer ik nog nét kennen voordat het spektakel los gaat, Khruangbin is wel een ontdekking uit de tijd dat nog veel winkels en bedrijven verplicht zijn gesloten. Overigens is de elpee er niet gekomen. Ik ken het wel... Als je eenmaal de Plato binnenstapt, blijf je altijd langer rondhangen. Het is duidelijk geen kiosk. Ik weiger in de rij te gaan staan en investeer dan maar mijn geld in singles bij Bep Dylan.
In digitale vorm maakt het album de nodige kilometers voor mij. Ik heb menig grote mailing op straat gesorteerd met Khruangbin in de speellijst. Of als ik 'laat' terug kom van een bezorgronde in Meppel en een klein hapje wil eten voordat ik verder ga op de fiets naar Uffelte. Het staat sinds een jaar ook weer op mijn nieuwe mp3-speler maar wellicht heb ik het album té vaak gehoord. Op dezelfde speler staat ook 'A La Sala', het meest recente album van de band. Daar ben ik na één keer luisteren wel klaar mee. Nee, 'Mordechai' blijft voor mij het ultieme album van de band. Khruangbin is Thais voor 'vliegmasjien', ofwel: Een kinderlijke manier om een vliegtuig te beschrijven. Khruangbin is zelf afkomstig uit de staat Texas en bestaat sinds 2010. Qua stijl loopt het uiteen van psychedelische garagerock tot aan Thaise funk maar altijd met een aanstekelijke groove. 'Time (You And I)', het tweede nummer van 'Mordechai', is een nummer waarvan ik lang heb gehoopt dat het nog eens op vinylsingle zou worden uitgebracht. Of in dat geval liever 10 of 12 inch. Ik sluit in Deventer de deal met mezelf dat 'Mordechai' dan ook vooral een uitgebreide single is van 'Time' en zo ga ik kortstondig akkoord met het voorstel. Ik zie nu trouwens dat het eind juni 2020 is uitgebracht. Toen waren de winkels wel weer open maar mocht er slechts een maximum aantal binnen zijn. En winkelwagentjes poetsen alsof dat iets tegen zou houden.
'A La Sala' is vorig jaar april verschenen en, zoals gezegd, heb ik de plaat één keer integraal gedraaid in mei of juni. Daarna ben ik nooit weer in de verleiding gekomen het opnieuw te beluisteren. In tegenstelling tot 'Mordechai' welke ik wel eens twee keer heb gehoord op een dag. Dat laatste veroorzaakt dan weer dat ik het anno 2025 na drie of vier nummers voor gezien hou. 'White Gloves' is een track van Khruangbin die voor het eerst in 2015 digitaal is uitgebracht. In 2022 viert de Duitse grootgrutter HHV haar twintigste verjaardag en dan sluit het een deal met de Engelse tak van Night Time Stories, het platenlabel dat Khruangbin onder contract heeft. Drieduizend genummerde exemplaren op wit vinyl in een fotohoesje met linksboven een zwarte sticker van HHV. Een week geleden adverteert Juno deze opeens en dan zijn er nog tien exemplaren beschikbaar. Hoe zit dat? Tenzij er een tweede batch van drieduizend singles zijn geperst, wat me stug lijkt, zijn blijkbaar niet alle drieduizend vanuit Engeland naar HHV in Duitsland gegaan. Alles is identiek aan de Duitse uitgave tot aan de barcode aan toe. Het enige verschil is dat dit hoesje niet de HHV-sticker heeft. Ik heb nummer 1528 van de 3000 en dat moet inclusief de HHV-uitgave zijn. Waarom deze drie jaar op de plank heeft liggen verstoffen? Geen idee.
Groovy, psychedelisch en dromerig. Zo zou ik 'White Gloves' willen omschrijven. Het is niet echt soul, bij Khruangbin geldt de stem als een instrument, maar het is wel ontzettend groovy. Precies de kwaliteiten waarom ik in 2020 zó 'fan' ben van 'Mordechai'. Het heeft me vandaag op het spoor gezet van een andere Khruangbin-single dus wie weet... misschien dat het een vervolg krijgt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten