De laatste verjaardag

Het schiet me afgelopen week opeens te binnen en het is een vreemde gewaarwording. Als mijn 'heit' nog had geleefd dan zouden er vandaag negentig kaarsjes op zijn taart hebben gestaan. Toch heeft hij de tachtig nooit gehaald en is zelfs halverwege de zeventig gestrand. Hij zou, hoe dan ook, geen tachtig of negentig zijn geworden. Zoveel is wel duidelijk op de dag dat hij 75 jaar wordt. De medici hebben dan een half jaar eerder kanker bij hem vastgesteld en het is een stadium dat ze er weinig meer aan kunnen doen. 'Als u een topfitte veertigjarige was geweest, dan...?', zegt de dokter. 'Nee', zegt mijn vader. 'In die categorie val ik niet'. Hij heeft er vrede mee en plukt nog iedere dag die hij kan. Het eerste jaar scharrelt hij er ook nog redelijk doorheen, het is de laatste drie maanden dat het snel minder wordt en zijn overlijden komt uiteindelijk als een verlossing voor allemaal. Ik 'zie' hem gemiddeld eens per week want in de dromen is de familie opeens weer compleet. Moeder is weer tot leven gewekt evenals vader. Broeder woont nog steeds thuis en zelfs mijn oudste broer is al voorbij gekomen in een droom terwijl ik daar anders nooit over heb gedroomd. Het is geregeld een strijd en ik ben vanmorgen ook eens wakker geworden dat ik op het puntje sta om het nachtkastje door het raam te meppen. 'Kort voor de kop' is een prachtig Frisisme en iets dat we hebben geërfd van vader. Ik ga vandaag nog eenmaal terug naar zijn laatste verjaardag in 2010.

Ik woon in 2010 nog in de Rembrandtstraat in Steenwijk. Ik ben een jaar eerder gestopt met de drankjes en sinds vier maanden bezig met een blogje. Ach, dat zal wel iets tijdelijks worden. Een paar maanden en dan een paar maanden niets? Nee, onderhand doe ik al vijftien jaar Soul-xotica. Het is het laatste jaar van de Tyros, de fiets die me in 2001 van Tuk naar Manchester en terug heeft gebracht. Na het ongeval van '20092009' is deze net weer in ere hersteld en klaar voor een fietstochtje naar Jutrijp. Het is deze 22e juni in 2010 prachtig weer. Ik arriveer bij het ouderlijk huis tussen koffietijd en lunch. Nog op tijd voor een kop koffie met gebak en een praatje met een paar buren. Na het middageten heb ik echter nog wel een plannetje. Met name moeder spreekt haar ongenoegen uit, maar ik ben blij dat ik mijn zin heb door gezet. Ik wil vanmiddag eerst wel even naar Sneek. Natuurlijk kom ik niet laat terug maar wil even kijken bij een paar kringloopwinkels. Dat wordt eentje op het industrieterrein. Daarna verbaas ik me over de nieuwe situatie in Sneek. De rondweg richting Offingawier en het feit dat je niet helemaal meer door de Stadsfennen hoeft te fietsen om in De Domp te komen. Langs het zwembad, waar nog een stuk trauma light, door naar het Eiland. Verder ga ik de Oosterdijk eens op en neer en verbaas me even later bij het Grootzand. Het is alweer jaren geleden dat ik hier voor het laatst ben geweest. Bij de kringloop heb ik een paar singles gekocht. Bij VIP haal ik een paar cd's uit de uitverkoopbak. Deze zullen me van dienst zijn tijdens de fietstocht in de zomer.

Als ik terug kom in Jutrijp heb ik begrepen dat het goed is geweest om even weg te zijn. Vader krijgt een twee zussen op bezoek en even wordt het emotioneel. 's Avonds is het emotioneel op een andere manier. Lachen, gieren en brullen. Het is als de 'Bohemian Rhapsody' op oudejaarsavond. Het verhaal van een oom van mijn vader. Dat was nogal een boef in die tijd en had iets uitgespookt wat niet door de beugel kon. Hij wordt achterna gezeten door de veldwachter en opeens is hij in geen velden of wegen te bekennen. 's Avonds, bijna een halve dag later, glipt hij door de deur van zijn woning. Waar hij al die tijd is geweest? Oom was een boom ingeklommen en had daar gezeten totdat de duister in viel. Het verhaal komt bijna iedere avond van zijn verjaardag ter sprake. Soms sturen we er ook expres op aan. Het is de laatste keer dat we het verhaal 'live' van hem horen. De avond voor zijn uitvaart vertellen we samen nog eenmaal het verhaal en menen we zelfs dat we vader kunnen horen lachen vanuit de kist.

Ik blijf volgens traditie een nachtje slapen en ga de volgende middag pas weer terug op de fiets naar Steenwijk. Het is nog altijd ontzettend warm. Ditmaal gaat de tocht over Munnekeburen en Driewegsluis naar Oldemarkt. Bij thuiskomst heb ik een uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van een kameraad die een paar huizen verderop woont. Het is de tijd van het WK voetbal en ik geloof dat er dit jaar iemand dwars door zijn keukenvloer heen zakt. Een euvel van deze woningen want bij mij is de wasmachine door de vloer gegaan. We moeten nog ruim een jaar wachten eer we een verhuisvergoeding krijgen aangeboden en zo lang moeten we met de ellende leven.