Allereerst excuses voor de fotokwaliteit. De batterijen zijn nu écht leeg en ik heb een vers pakje in de fietstas zitten, maar geen trek om eerst daar naartoe te lopen. Een aantal van deze hoesjes zullen wellicht in oktober opnieuw op een foto komen. Zoals het nu staat ga ik van 5 tot en met 10 oktober een top 54 publiceren in 6 delen. Het is dan allemaal precies een jaar geleden en denk dat ik dan liever even niet wil schrijven. Bij de afsluiting van de vorige aflevering van 'Het nalatenschap op 45 toeren' ben ik iets té optimistisch geweest. Ik schrijf al over het EK voetbal maar dat komt pas in de volgende aflevering aan bod. Deze zal ook niet eerder dan in augustus verschijnen want volgende maand wil ik de weekenden vullen met de Gele Bak Top 100. Broeder schaft in september 1988 zijn eerste cd-speler aan maar zal incidenteel nog wel eens een vinylsingle kopen. Na de volgende aflevering resteren dan alleen nog de singles die hij vermoedelijk in Denemarken moet hebben gekocht. Ze zijn niet voorzien van een nummer zoals hij dat in Jutrijp altijd heeft volgehouden. Vandaag de focus op de eerste maanden van 1988 en ook een beetje over mezelf.
Ik kan de dag nog helemaal voor de geest halen. Ik vermoed dat het in februari of daaromtrent is geweest. Dat zijn immers vaak de open dagen voor het voortgezet onderwijs. Er is zo'n open dag op een dinsdag en uit onze klas wordt een groepje 'vrijwilligers' geselecteerd om bezig te zijn in het handvaardigheidslokaal. Hoewel handvaardigheid nooit een succesnummer voor mij is geweest, ben ik deze dag wel van de partij. Als ik thuis kom is het helemaal mis. Het komt voor mij als een donderslag bij heldere hemel maar broeder zit er opeens dwars doorheen. De huisarts is al langs geweest en op zijn aanraden wordt het Riagg ingeschakeld. Broeder biedt me zijn radiocassetterecorder aan en ik zeg 'dank je wel' omdat ik nog altijd niet besef wat er aan de hand is. Overigens zal ik over een paar jaar wel zijn radiocassetterecorder krijgen maar dat heeft weer niets met dit voorval te maken. Er komen twee medewerkers van de Riagg en zij gaan met hem in gesprek. De lucht klaart weer een beetje en we worden uitgenodigd voor een gesprek met zijn vieren. Hiervan weet ik alleen nog dat er iets wordt gezegd waarop 'heit' opstaat en zegt 'We hebben hier niets te zoeken, we gaan naar huis'. Sindsdien geeft de naam Riagg een zure smaak en er wordt nooit meer over gesproken. Ondertussen vraag ik mezelf af wat er nu eigenlijk is gebeurd?
Broeder is dan achttien jaar. Wat is er gebeurd? Is hij afgewezen door een meisje? Of loopt hij echt al tijden te malen en komt het nu tot een explosie? Het zijn vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen en ik zou er bij zijn leven ook nooit over zijn begonnen. Wél weet ik zelf ook door een lastige periode ga als ik achttien jaar oud ben. Ik wil alleen niet uit het leven stappen maar wel een heel eind weg zijn van huis. Het brengt me een week in Amsterdam waar ik door een eindeloze naïviteit 'ontsnap' aan gevaar en bij een dealer in huis de eerste keer met eigen ogen zie hoe harddrugs een mens kan slopen. Gelukkig heb ik een contactpersoon bij de gemeente die me begeleidt in mijn werk en die ik voor de volle honderd procent kan vertrouwen. Zij biedt aan om ons te helpen, ook al accepteer ik na verloop van tijd geen hulp meer. Ik ben in ieder geval niet afgewezen door een meisje, maar heb nota bene woorden met mijn broer als ik deur uit storm en de wijde wereld in trek.
Terug naar 1988. Op 30 januari 1988 zendt de NCRV op de radio een special uit van een uur met albumtracks van The Moody Blues. Mijn broer neemt het voor me op en het zal voor mij de start zijn van een reis binnen de muziek van de Engelse groep maar ook de interesse voor andere bands en muziekstijlen. Dat vertaalt zich dan weer in de collectie platen. Broeder moet niets hebben van de 'oude lullenmuziek' van The Moody Blues maar dat verandert als hij in Denemarken woont. 'Je kan nooit raden wie ik binnenkort live ga zien?'. Nou... vertel! 'Justin Hayward'. Ook na het concert vertelt hij honderduit over het optreden. Als we in oktober nét terug zijn van de uitvaart hoor ik dat Justin een tournee doet langs kleine schouwburgen. Daar had ik dolgraag bij willen zijn en zelfs na de turbulente week voelt het okay aan. Toch lukt het me niet om op zo'n korte termijn nog iets te regelen.
394 Zondag - Rob De Nijs (NL, EMI, 1979)
395 What A Night - Dolly Dots (Duitsland, Ariola, 1987)
401 Koud Hè - The V-Boys (NL, Injection, 1987)
413 Love Leave Me - Rene Froger (NL, CNR, 1987)
415 Winter In Hamburg - Frank Boeijen Groep (Duitsland, Ariola, 1987)
424 Retour Sneek - VOF De Kunst (NL, Polydor, 1987)
428 Hier Komt De Storm - Frank Boeijen Groep (Duitsland, Ariola, 1987)
430 I Lie And I Cheat - Won Ton Ton (Duitsland, Papa W, 1987)
433 Tiet Veur 'Un Pafke! - Harko + Pao (Duitsland, EMI, 1988)
447 Amsterdamned - Lois Lane (Duitsland, WEA, 1988)
451 Vrije Val - Rob De Nijs (Duitsland, EMI, 1987)
452 Maladie D'Amour - Robert Strating (NL, Mercury, 1988)
459 Broken Land - The Adventures (Duitsland, Elektra, 1988)
'De man met de vieze leren broek'. Zo noemt onze moeder steevast Rob De Nijs. Hij treedt eens op tijdens een personeelsfeestje van Schwarzkopf, het bedrijf waar mijn vader werkt. Of hij mooi kon zingen? Of hij er een leuke show van maakte? We zullen nooit iets anders erover horen dan dat hij blijkbaar een leren broek aan had die mijn moeder als 'vies' beoordeelde. Ik heb 'Zondag' in 1987 op de rommelmarkt gekocht voor ons huis en weet niet goed wat ik aan moet met de plaat. Dan gaat de KRO het nummer gebruiken in een jingle en is broeder opeens geïnteresseerd. Ik weet het niet meer. Het kan zijn dat ik hem heb gegeven, misschien geruild of zelfs nog een kwartje gevraagd. Nu heb ik hem 38 jaar later terug en weet ik wel raad met de single want ik vind het één van zijn betere nummers. Ik denk dat ik met 'What A Night' het boek van de Dolly Dots mag besluiten. Dankzij broeder heb ik een forse uitbreiding gehad van de band. Als Adam Curry afscheid neemt in Curry & Van Inkel en met vrouwlief Patricia Paay naar Amerika vertrekt, nodigt deze Rene Froger uit om 'Winter In America' te zingen. Broer laat me 'Love Leave Me' na en ik moet bekennen dat ik dit een steengoed nummer vind!
Als ik in december de eerste keer thuis door de platen ga, stuit ik op de platen van Frank Boeijen. Ik draai er een aantal en ik krijg een brok in mijn keel. Het herinnert me ook aan begin 1988 als broer opeens alle promotiemateriaal van 'Welkom In Utopia' móet weggooien. Hij ziet 'Amsterdamned' in de bioscoop en moet bekennen dat hij een slapeloze nacht ervan heeft gehad. Ik heb de film een paar jaar geleden gezien en, ja, het is rijk aan de 'special effects' en daardoor op een ene of andere manier best eng. Dan tenslotte The Adventures... Binnenkort méér over de band in de 'Honderd achteruit' dankzij 'Send My Heart'. 'Broken Land' is zo'n nummer met een sterke herinnering aan broer en dat heeft hij ongetwijfeld mee gekregen door mijn radioshows. Ik leen de single stiekem in 1992 voor een cassettebandje maar zet deze keurig terug. In 1994 vind ik mijn eigen exemplaar en nu blijkt dat broer deze single voor mij heeft bewaard. Het neemt me terug naar de vakanties naar Denemarken. Een van de 'Raststättes' die we onderweg passeren heet Brokenlande. Ik heb hem in oktober op de heenweg ook nog gezien op de borden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten